Laat me stellen dat ik lesgever ben in het volwassenonderwijs. Ik bezit een onderwijsdiploma. De cursussen waarover het gaat zijn zgn bijscholingscursussen. Dit gebeurd meerdere malen per jaar, telkens 3 dagen. De eerste jaren van mijn tewerkstelling gebeurden deze cursussen op een plaats in België die bereikbaar was voor iedereen. Ze werden ook niet verplicht residentieel georganiseerd. Nu liggen de kaarten heel anders. Enkele malen per jaar wordt deze cursus niet verplicht residentieel georganiseerd, maar wel op meer dan 200 km van mijn woonplaats. Zelfs vaak moeilijk bereikbaar met het openbaar vervoer. Gevolg, niet mogelijk om heen en weer te reizen ! Dus, in feite dien ik daarvoor ook nog te overnachten! Nu komt daarbij nog eens een jaarlijks verplicht residentieel te volgen cursus...
Het klinkt voor de meeste van mijn collega's belachelijk dat ik dit niet wens te doen. Sommigen kunnen er wel begrip voor opbrengen.
Resultaat hiervan is dat ik reeds lange periode mij telkens verontschuldig wegens persoonlijke en familiale redenen. Nu voert men de druk op mij erg op.
Gelukkig functioneer ik in mijn functie erg goed en zijn de deelnemers erg lovend over de lessen... Ik kan met mijn ervaring als lesgever mijn plan erg goed trekken. Ook met zelfstudie slaag ik er goed in mij 'up to date' te houden... Cursussen zijn welkom, doch geen noodzaak.
Ben soms aan't uitkijken naar een andere job, maar langs de andere kant wil ik dit niet omdat ik het werken met mijn huidige doelgroep met veel overtuiging en erg graag doe. Op dat vlak heb ik hier iets opgebouwd
Hopelijk is er ergens een regelgeving die ik kan gebruiken om de druk van de werkgever, strikt arbeidsrechterlijk te weerleggen en zal de storm dan luwen... In het andere geval kan dit wel eens fataal aflopen...
Kijk uit naar een reactie...
ik heb het vandaag eens aan een collega (juridische dienst vakbond) gevraagd en ook die was van mening dat er geen absolute juridische grond is om zoiets te kunnen weigeren/verplichten (tegenover RVA), maar dat men zich zal baseren op de criteria van passende dienstbetrekking bij een eventueel ontslag. Zo ver hoeft het echter niet te komen.
Eerst en vooral:
- je werkgever kan je perfect ontslaan als je weigert om
normale overuren te presteren. Dit kan zelfs een reden zijn voor een ontslag om dringende reden.
- je hebt het recht om
niet normale overuren te weigeren. Ontslaat je werkgever je dan, dan kan je dit als een willekeurig ontslag en kan je dit proberen aan te vechten. Win je dit, dan betaalt de werkgever je 6 maanden schadevergoeding, naast je opzegvergoeding.
Wat is nu normaal/niet normaal? Da's, zoals zo vaak bij arbeidsrechterlijke zaken niet strikt vastgelegd. Het hangt dus van de mening van rechtbank tot rechtbank af.
Voor een normale kantoorjob kan je het redelijk simpel stellen: je mag maximum 50 uur per week werken, 11 uur per dag (enkele uitzonderinge hierop).
Bij een job in de sociale sector/onderwijssector, is vorming echter absoluut niet uitzonderlijk, zeker met sociale activiteiten er in begrepen. Mij lijkt het dus logisch dat je die vorming niet kan weigeren,
behalve als het met verplicht inslapen is, wat je imho altijd kan weigeren indien je een redelijke reden hebt.
Het hangt er ook wat vanaf hoe je "moeilijk bereikbaar" noemt. Is 2 uur reizen enkele rit moeilijk bereikbaar? Lijkt me niet verdedigbaar als het echt uitzonderlijk is (slechts enkele keer per jaar). Iemand die vanuit de westhoek weigert om bvb naar Brussel/Antwerpen te reizen (kan ook 2 uur reizen zijn), zal zeker niet veel gehoor krijgen. Als je uiteindelijk minder dan 14 uur onderweg zou zijn (UITZONDERLIJK), denk ik dat je geen gelijk zal krijgen. Maar daar bestaat geen wet voor, da's het oordeel van een rechter, en elke rechter is anders...
Ik zou je zelf aanraden om enkele vormingen wél te doen, maar anderen niet te kiezen. Dan kan je aantonen dat je bereid bent om vormingen te doen, zonder dat je er teveel moet doen. Het argument dat je goed functioneert en de deelnemers lovend zijn telt zeker, maar een vorming kan evengoed een vorming zijn om tips uit te wisselen, waarbij net je goed functioneren en lovende kritiek in je nadeel kan spelen: je bent "onmisbaar" in een vorming.