Indien ik hier 'argumenten' hoor waarbij schuldenaars uitgenodigd worden voor een goed gesprek bij een psycholoog....

De overheid pakt deze mensen ook aan, mits bewezen wordt dat die personen de ellende veroorzaakt hebben. Als een arts een hogere dosis voorschrijft, dan verwacht je dat dit ook met een voorschrift bevestigd wordt. Anders blijft het woord tegen woord en kan je moeilijk uitgaan uitsluitend van de beweringen van een patient, omdat in dat geval NIEMAND nog arts zou worden. Het geval zoals Kwispel beschrijft is jammer als het waar is, maar de uitspraak van zo'n rechter zou in elke correcte rechtstaat nu eenmaal zo moeten zijn behoudens tegenbewijs.In het geval van @Kwispel, zou de overheid de betrokken personen moeten aanpakken die de ellende veroorzaakt hebben, zijnde de arts en het ziekenhuis ipv een deurwaarder te sturen naar de patiënt die er ingeluisd werd.Toch verbazend hoeveel mensen in dit verhaal slechts één slachtoffer zien: de schuldenaar. Dat arm mens verdient het allemaal niet. Gerechtsdeurwaarders moeten maar gratis werken. Of nog beter, schulden moeten niet betaald worden als de situatie van de schuldenaar maar zielig genoeg is.
U ervaart toch wel opvallend veel als kwetsend. Maar goed, laten we niet terug beginnen over uw problemen, want u begrijpt mijn punt gewoon verkeerd. Het ging er om dat sommige mensen hier enkel kijken vanuit de positie van de schuldenaar, terwijl degene met problemen eerder de tegenpartij is die soms heel lang op zijn geld moet wachten. Ik ga niets zeggen van zoveel % heeft het zelf gezocht of zoveel % is oneerlijk behandeld, want dat weet noch u noch ik. Het enige dat hier telt is dat er een schuld is. Van Dale heeft het over een "(geldelijke) verplichting tegenover een andere", met andere woorden, de schuldenaar is verplicht hetgeen er is afgesproken te betalen. Doet hij dat niet, lijdt de tegenpartij schade. Laten we het dus niet enkel hebben over de "arme kleine man" die niet kan betalen, maar ook over de partij die geld waar hij recht op heeft niet krijgt. En bij uitbreiding de persoon wiens job het is het geld aan die rechthebbende persoon te bezorgen.Heel verstandige bijdrage, Giserke op alweer een kwetsende opmerking van Leenw. Jammer dat empathie geen schoolvak is. Het gaat hem niet over de zieligheid van een situatie aantonen, maar om de oorzaak. Hoe het zover is kunnen komen. Internetfora, gemeentelijke FB-groepen krioelen van de berichten genre: ik zoek aan goede tandarts, huisarts, psychiater,....want ze hebben al zovele negatieve ervaringen met artsen die het enkel doen om grof geld te verdienen zonder ook maar rekening te houden met de patiënt zelf. Hetzelfde met verzekeringsmaatschappijen. Het wordt hier voorgesteld alsof er de kleine man steeds weer het bijltje moet leggen voor mensen met aanzien en macht en die situaties zijn heel erg schrijnend en hebben niets te maken met hoe zielig een schuldenaar zijn situatie voorstelt.In het geval van @Kwispel, zou de overheid de betrokken personen moeten aanpakken die de ellende veroorzaakt hebben, zijnde de arts en het ziekenhuis ipv een deurwaarder te sturen naar de patiënt die er ingeluisd werd.Toch verbazend hoeveel mensen in dit verhaal slechts één slachtoffer zien: de schuldenaar. Dat arm mens verdient het allemaal niet. Gerechtsdeurwaarders moeten maar gratis werken. Of nog beter, schulden moeten niet betaald worden als de situatie van de schuldenaar maar zielig genoeg is.