ik keek naar Annemie

Xenophon · #46 , 27 jan 2016 18:42

Ik zal wel een lidkaart kopen van de LeenW-club denk ik, daar lijken me rationele personen te zitten die niet high worden van opgerookte geleende bankbriefjes....

Indien ik hier 'argumenten' hoor waarbij schuldenaars uitgenodigd worden voor een goed gesprek bij een psycholoog....

Winston · Een juridische oplossing. Voor elk probleem, voor iedereen!

Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing. Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding

JPV · #47 , 27 jan 2016 18:53

Toch verbazend hoeveel mensen in dit verhaal slechts één slachtoffer zien: de schuldenaar. Dat arm mens verdient het allemaal niet. Gerechtsdeurwaarders moeten maar gratis werken. Of nog beter, schulden moeten niet betaald worden als de situatie van de schuldenaar maar zielig genoeg is.
In het geval van @Kwispel, zou de overheid de betrokken personen moeten aanpakken die de ellende veroorzaakt hebben, zijnde de arts en het ziekenhuis ipv een deurwaarder te sturen naar de patiënt die er ingeluisd werd.

De overheid pakt deze mensen ook aan, mits bewezen wordt dat die personen de ellende veroorzaakt hebben. Als een arts een hogere dosis voorschrijft, dan verwacht je dat dit ook met een voorschrift bevestigd wordt. Anders blijft het woord tegen woord en kan je moeilijk uitgaan uitsluitend van de beweringen van een patient, omdat in dat geval NIEMAND nog arts zou worden. Het geval zoals Kwispel beschrijft is jammer als het waar is, maar de uitspraak van zo'n rechter zou in elke correcte rechtstaat nu eenmaal zo moeten zijn behoudens tegenbewijs.

Qua overmatige schulden heb ik wel wat ervaring met diverse achterstallen. Het probleem ligt idd in begin héél veel bij de consument die overconsumeert. Echter, de verlokkingen zijn van die mate dat ze ivm vroeger vééél groter zijn en moeilijker in te perken zijn voor een gemiddelde consument. Het is dus imho perfect normaal dat mensen veel vlugger in financiële problemen komen. Niet enkel zijn de absolutie minimumvereisten voor een normaal leven (woning (hogere huur), mobiliteit (voor het werk ondertussen 60km vereist!), connectiviteit (minstens een vorm van gsm/telefonie vereist)) zo hoog geworden, daarboven zijn de formules die verkeerdelijk als "goedkoop" voorgesteld worden enorm aanlokkelijk.

Wat mij betreft mag men perfect kredietscores aan een ID-kaart verbinden en elke aankoop per krediet of abonnement verplicht laten nakijken op haalbaarheid via die ID-kaart. Het is immers schaamtelijk dat er een aantal firma's zijn die zich specialiseren in kredieten aan slechte betalers en hun winst quasi exclusief halen op de achterstallen en schadebedingen en op die manieren mensen jaren aan zich laten binden. Deze schulden zouden ook anders behandeld moeten worden dan schuldeisers die eenmalig een bedrag moeten eisen. Mss dus ook een historiek van schuldeisers tov hun omzet.

CSR is dan een instrument die daartegen in werking gesteld is, maar daar schort ook nog héél wat aan. Zoiets zou perfect zijn voor mensen zoals Kwispel's moeder (in de veronderstelling dat het verhaal voor de rest ook coherent is) en zou dan op kortere termijn moeten kunnen geregeld worden (OCMW kan die mensen dan gerust financieel steunen voor dergelijke schulden), maar voor mensen die van slechte wil zijn is een CSR gewoon een van de vele manieren om op de kap van anderen te leven, terwijl advocaten er vlot aan verdienen. Geen idee of er reeds cijfers bestaan van recidivisme van CSR-klanten?

LeenW · #48 , 27 jan 2016 23:16

Toch verbazend hoeveel mensen in dit verhaal slechts één slachtoffer zien: de schuldenaar. Dat arm mens verdient het allemaal niet. Gerechtsdeurwaarders moeten maar gratis werken. Of nog beter, schulden moeten niet betaald worden als de situatie van de schuldenaar maar zielig genoeg is.
In het geval van @Kwispel, zou de overheid de betrokken personen moeten aanpakken die de ellende veroorzaakt hebben, zijnde de arts en het ziekenhuis ipv een deurwaarder te sturen naar de patiënt die er ingeluisd werd.
Heel verstandige bijdrage, Giserke op alweer een kwetsende opmerking van Leenw. Jammer dat empathie geen schoolvak is. Het gaat hem niet over de zieligheid van een situatie aantonen, maar om de oorzaak. Hoe het zover is kunnen komen. Internetfora, gemeentelijke FB-groepen krioelen van de berichten genre: ik zoek aan goede tandarts, huisarts, psychiater,....want ze hebben al zovele negatieve ervaringen met artsen die het enkel doen om grof geld te verdienen zonder ook maar rekening te houden met de patiënt zelf. Hetzelfde met verzekeringsmaatschappijen. Het wordt hier voorgesteld alsof er de kleine man steeds weer het bijltje moet leggen voor mensen met aanzien en macht en die situaties zijn heel erg schrijnend en hebben niets te maken met hoe zielig een schuldenaar zijn situatie voorstelt.

U ervaart toch wel opvallend veel als kwetsend. Maar goed, laten we niet terug beginnen over uw problemen, want u begrijpt mijn punt gewoon verkeerd. Het ging er om dat sommige mensen hier enkel kijken vanuit de positie van de schuldenaar, terwijl degene met problemen eerder de tegenpartij is die soms heel lang op zijn geld moet wachten. Ik ga niets zeggen van zoveel % heeft het zelf gezocht of zoveel % is oneerlijk behandeld, want dat weet noch u noch ik. Het enige dat hier telt is dat er een schuld is. Van Dale heeft het over een "(geldelijke) verplichting tegenover een andere", met andere woorden, de schuldenaar is verplicht hetgeen er is afgesproken te betalen. Doet hij dat niet, lijdt de tegenpartij schade. Laten we het dus niet enkel hebben over de "arme kleine man" die niet kan betalen, maar ook over de partij die geld waar hij recht op heeft niet krijgt. En bij uitbreiding de persoon wiens job het is het geld aan die rechthebbende persoon te bezorgen.

Reclame

Vandebos · #49 , 28 jan 2016 09:43

Met alle respect voor alle partijen, dit is nog steeds een juridisch forum. Zijn taak berust in het begeleiden van posters met problemen binnen het Belgisch juridisch kader. Dit is geen discussieforum wiens doel het is om beleid te maken of alternatieven op het wettelijk kader uit te werken.

Aanvallen op gebruikers die zich aan dit kader houden omdat ze te weinig rekening houden met een individuele beleving van emoties worden dan ook fronsend bekeken.

Vandebos

ganapathi tantra · #50 , 28 jan 2016 12:44

Het was mij ook niet te doen om een discussie te openen omtrent wie nu al of niet moet betalen wie schuld treft en dergelijke.
Het was mij te doen om de vraag hoe dit makellijker kan opgelost worden.
In vroegere tijden waren de schuldbedragen die deurwaarders moesten verwerken waarschijnlijk stukken hoger. Er was zeker en vast een natuurlijke schaamt eom kleine bedragen niet te betalen en men had ook een ander normbesef inzake uitgaven. Kon je het niet betalen wel dan kocht je het niet punt uit. Vandaag de dag kan en/of doen velen maar. Normbesef van schuld(en) vooral bij jongeren is totaal anders dan bij oudere generatie. Maar dat was dus mijn punt niet. Mijn punt is of er geen aanpassingen kunnen komen die het gerechtsdeurwaarders makkelijke rmaakt om dergelijke kleine bedragen te incasseren zonder dat daarbij die torenhoge kosten er boven op komen. Kijk een openstaande schuld is voor mij een openstaande schuld en die moet betaald worden. Maar is de schuldeiser (die voor mij toch het alerbelangrijkste element is)er echt meegeholpen
als van een bedrag van 50 € er plots 250 kosten (alleen als voorbeeld) bijkomen) aals gerechtdeurwaarder dan overeenkomt dat er 100 € per maand wordt afbetaald gaat ie op de eerste 250 € zijn eigen betalen en nog niks aan de schuldeiser. Geraakt de schuld nooit volledig afbetaald en is bvb de inboedel niet voldoende dan incasseert de gerechtdeurwaarder eerst maar de schuldeiser blijft meestal in de kou staan. Is het daarom niet beter dat
voor bepaalde bedragen een gerechtdeurwaarde bvb rechtsreeks via een bankrekening kan vorderen tegen een kleine kost zodat toch ook eisers hun bedragen kunnen innen (al was he tmaar voor een deel)
Let wel ik heb het slechts over schulden die vrijwillig worden aangegaan door bv consument gedrag. Rekeningen van ziekenhuizen en dergelijke mogen van mijn part zeke rop een andere manier worden benadert bvb zoals hierboven gesteld rechtsreeks via ocmw's. Wat heeft iemand er aan om na een zware ziekenhuis rekening ook nog eens moet worden geconfronteerd met extra zware lasten allerhande. Misschien kan bvb daar bij een ziekenhuis opname al eens hier en daar de vinger aan de pols worden gelegd.

Dat doe ik bvb ook in het zaken doen. De vraag is altijd kan die dat betalen ? iemand die voor 30.000 € aan schrijnwerk besteld en waarvan he thuis duidelijk geen onderhoud sinds jaren had en bij wijze van spreken een vuilnisbelt heeft komt daar niet zomaar mee weg. En da tis dan idd zoals hierboven in een reactie gelezen dat vele van die wat ik dan noem consumptielokkers eens ferm op hun boterham zouden mogen krijgen. Een zaak dacht ik waar Testaankoop al jaren voor aan het lobbyen is maar niks voor los krijgt. In de politiek. Dat de lobby van de banken daar tegen ingaat lijkt mij evident als je de laatste veroorzakers van de financiele crisis bekijkt.

sloeberken · #51 , 28 jan 2016 13:10

Wat ziekenhuiskosten en de daarmee gepaard gaande schuldenlast, ben ik het volledig mee eens. Ligt ook aan de schuldenaar om hier zo snel mogelijk op te reageren en met de sociale dienst van ziekenhuis een goed en haalbaar afbetalingsplan uit te werken. Zeker bij schulden nooit bij de pakken blijven zitten als schuldenaar, wat dit vergroot alleen maar de schuld. Niet denken dat het volgende maand zal lukken, dan kan het al te laat zijn.
Anderzijds leven we in een erg agressieve consumptiemaatschappij, €1 voor iPhone met abonnement ect.

eylis · #52 , 28 jan 2016 17:42

Maar laten we evren terugkeren naar de uitzending van annemie waar het in eerste instantie om begonnen is. Een aantal details vielen me toch sterk op enkele schuldenaren die aan het woord kwamen, woonden in een mooie woning met nieuwe mooie spullen. Ik zag flatscreens, Iphones en allerhande. Ik vermoed dat het in de meeste gevallen echt gaat om mensen dier niet adekwaat omgaan met geld. Immers, als je een job hebt voor een periode: dan zet je toch regelmatig een (klein) bedrag opzij voor problematische tijden? zelfs zal is dfat maar 50 euro permaand. Na een jaar heb je 500 euro. Ik spreek vanuit mijn eigen denkkader uiteraard. Maar ik zou het nooit in moijn hoofd gehaald hebben om de eerste jaren na mijn studies een buitenlandse vliegvakantie te doen zonder dat ik een 1000 euro bij elkaar gespaard zou hebben om mogelijke problemen het hoofd te bieden. Alleen al als er je iets overkomt op reis bijvoorbeeld. Op de FSMA website staat een leuke test over hoeveel "financiele reserve" iemand moet hebben om te kunnen spreken over een gezonde financiele balans. Ik geloof moijn oren niet als ik luister naar sommige jonge koppels. Jonge mensen met 1 of 2 kinderen die leven van de hand in de tand. Het llon dat binnenkomt gaat ook weer buiten. Reserve? Wat is dat? Maar wel jaarlijks op vakantie, de laatste nieuwe smartphones etc... als ik de vraag stel: En als er nu iets gebeurt met de kinderen.. Dringende operatie of zo? Dan komt er geen antwoord. Werkte je vorige GSM nog? Ja die werkte nog. Hoeveel kostte je nieuwe? 400 Euro. en die citytrip naar Barcelona. ook 500 euro. Tja...dan zucht ik eens diep. Ik blijf er over zeuren. We zijn door de marketingwoede van de jaren 80-90 compleet het gezond verstand aan het verliezen. (enfin veel mensen toch) Er zijn nog nooit zoveel mensen in schuldenbemiddeling als tegenwoordig. en er zijn vast verschillende oorzaken. Maart één ervan is toch: er in goede tijden voor zorgen dat je wat financiele armslag hebt. En die kan je mits een beetje oordeelkundig aankopen en budgetbeheer echt bij elkaar sparen. Nog een illustratie: Ik zie in de secundaire school waar ik dagelijks kom 80% van de 1e jaars (kinderen van 12-13) allermaal met een smartphone mét internetabonnement. De kinderen hebben geen boterhammen mee, maar kopen s'morgens bij de broodjeszaak een belegd stokbrood (3 euro...) Ik kan me dat als moeder van 4 niet goed inbeelden dat ik dat de mijne allemaal moet geven. Dan is het geld voor de wekelijkse boodschappen gewoon al OP.

JPV · #53 , 28 jan 2016 19:12

Hoeveel mensen die slecht zijn in geldbeheer zouden naar de FSMA website gaan?

Evenveel als de laatste referteindexen die je op die FSMA tot voor kort kon lezen

(of bedoel je wikifin.be?)

eylis · #54 , 28 jan 2016 20:11

oeps ja moderator, inderdeed wikifin. Maar als ik me niet vergis kan je via FSMA doorlinken naar wikifin. (Het zijn de medewerkers van FSMa die de wikifinwebsite ook maken) Maar terecht, Mensen zouden in de eerste plaats niet "slecht" mogen zijn in geldbeheer. Al helemaal niet als ze beslissen een gezin te stichten. FSMA ligt daar wakker van en probeert op alle mogelijke manieren de bevolking voor te lichten hoe je aan goed geldbeheer doet. En persoonlijk vind ik dit: integreer nog meer deze voorlichting in de vakken burgerschap/mens en samenleving op school. We staan nog voor moeilijke (economische) tijden. En de wakkere burger zal dit wel overleven. Maar de zwakkere burger niet...