Noch het inschrijvingsbewijs, noch de verzekering zijn een bewijs van eigendom.
Een voorwerp is normaal eigendom van wie daarvan de bewijzen kan voorleggen. Dat is in eerste instantie het bewijs van betaling dus wie heeft het geld betaald en de overdracht van het voertuig aan die persoon. Op wiens naam het voertuig daarna komt is van geen belang.
Een veruiterlijking van het bewijs is de factuur en op wiens naam deze staat.
Fout, op grond van art. 2279 BW wordt de bezitter te goeder trouw vermoed eigenaar te zijn. Om dit vermoeden te kunnen genieten dient dit bezit reëel, pro suo (voor zichzelf) en deugdelijk te zijn. Deze voorwaarden worden behoudens tegenbewijs vermoed aanwezig te zijn.
Dat iemand anders met de wagen rijdt doet er weinig toe wat zouden anders firma's dan moeten doen die een wagen leasen maar waarvan het inschrijvingsboekje op naam van de firma staat.
Bij leasing zijn er gewoonlijk waterdichte contracten die elke discussie uitsluit.
De eigenaar kan stellen dat het voertuig mocht gebruikt worden door de gebruiker ( gezien samenwonen) maar dat gezien einde aan relatie er nu ook een einde aan het gebruik komt.
De gebruiker is hier ook de eigenaar want op grond van art. 2279 BW wordt de bezitter te goeder trouw vermoed eigenaar te zijn. Om dit vermoeden te kunnen genieten dient dit bezit reëel, pro suo (voor zichzelf) en deugdelijk te zijn. Deze voorwaarden worden behoudens tegenbewijs vermoed aanwezig te zijn.
Dan zal laatste partij ook wel een aankoopbewijs hebben zeker?
Nee, de bezitter van het roerend goed hoeft niet over een bewijs van overdracht te beschikken opdat het bezit als titel van eigendom geldig zou zijn.
En moet een schenking ook niet bewezen worden????
Is een aangetekend schrijven waarin het einde van de gebruiksovereenkomst wordt aangegeven dan niet voldoende?
Gezien de schenking niet op papier is gezet is dat het eerste schriftelijk bewijs dat het geen schenking was.
Nee, op grond van art. 2279 BW wordt de bezitter te goeder trouw vermoed eigenaar te zijn.