Wij weten niet meer wat te doen en hadden graag raad gekregen.
We zijn sinds mei 2007 in CSR. Het was bij ons weten een minnelijke regeling en onze schuld bemiddelaar ging (op papier) omdat ik en mijn man toen werkloos waren 100 euro afhouden voor de schuldeisers en we zouden er 8 jaar in zitten. En we hadden toen ook net een dochtertje van 1 maand oud. We vroegen op momenten extra budget om kledij voor ons dochtertje te kunnen kopen en soms ook budget voor medicatie. Op den duur zei onze schuld bemiddelaar dat het niet ging, dus we moesten zelf maar zien dat we aan geld geraakten om kledij en medicatie voor ons dochtertje te kunnen kopen. We zijn daarna te weten gekomen dat we niet in een minnelijke schuldenregeling zaten maar in een gerechtelijke regeling en we er 9j zouden inzitten en ze dus geen 100 euro afhield voor de schuldeisers maar 250 euro. Ondertussen zijn we maar blijven roeien met hetgeen we kregen. M'n man vond dan werk en ik moest (met toestemming van de schuld bemiddelaar) thuis blijven in zo'n vrijstelling van de RVA om te zorgen voor ons dochtertje totdat ze naar school kon gaan, zo kreeg ik toch nog een vergoeding en moest er geen opvang betaald worden. Nu ben ik 22 maand geleden bevallen van ons tweede dochtertje en sindsdien gaat het alsmaar slechter. Door de komst van ons tweede zit ik dus nog steeds in de vrijstelling van de RVA en m'n man heeft sinds augustus 2011 een vast job met firmawagen. Hij is arbeider maar krijgt maar 1x per maand loon en dit op het einde van de maand telkens. We hebben nu ook sinds een jaar een budgetmeter voor de gas en electriciteit en wonen in een sociale huurwoning. Nu betaald zij onze vaste kosten (huur-scarlet-ziekenfonds-dokter-water-school) en wij krijgen telkens 250 euro per week (dus 1000€ per maand) waarvan we wekelijks 125 euro voor de budgetmeter moeten spenderen. Zij vergeet telkens dat we dit van ons leefloon moeten betalen. Van het vakantiegeld hebben we 750 € gekregen en van de belasting teruggave (1986 euro) heeft ze volledig zelf bijgehouden. Nu hebben we al dikwijls budget gevraagd om kledij voor de kindjes te kopen. Ik loop zelf met schoenen met gaten erin...Kindjes hebben geen kleerkast, kleinste word in maart 2 jaar en slaapt nog in een reisbedje. Met de feestdagen waren de beide kindjes ziek en moesten we medicatie hebben en hebben het van ons resterende geld voor brood moeten betalen. Schuld bemiddelaar antwoord meestal niet op onze vragen en als ze antwoord, is het altijd dat we niets extra krijgen want dat ze met een groot tekort op de rubriekrekening zit. M'n man heeft vorig jaar 3 maanden thuis gezeten door een operatie aan zijn nier. Hierdoor zijn we dieper in de put beland en ze zei dat ze meer leefloon betaald dan ze binnen krijgt... Nu word er niets over het kindergeld gezegd (dat is 252,38 euro). We krijgen nooit extra voor de kindjes. En ze zegt nu dat ik opvang moet zoeken voor ons jongste dochtertje (in november gaat ze naar school) en ik moet maar gaan werken want de opvang kost 400 euro en ik verdien minstens 1000 euro. Ik heb geen diploma, geen werk, geen vervoer, openbaar vervoer komt altijd maar om het uur en de vooropvang van school is maar pas vanaf 7u10 en naopvang tot 18u. M'n man werkt soms dagen van meer dan 12 uren per dag. Dus hij kan nooit op tijd voor de kindjes zijn.
Ze zegt ze dat ze het leefloon moet halveren, dus naar 125 euro per week maar we laden voor onze budgetmeter 125 per week op. Hoe kunnen wij dan zelf leven? Ik heb haar al gevraagd om een herziening aan te vragen maar zij beweerd dat de rechter dat niet gaat toestaan omdat ik niet werk. Nu ja, ik wil werken maar kan niet full time gaan werken omdat ik een boerendorp woon en ik geen vervoer heb en de uitleg dat ik al eerder heb gegeven voor de opvang.
Ik zit nu altijd binnen met ons jongste met onze badjas aan zodat ik de verwarming lager kan zetten. Maar het is hier slecht geïsoleerd en ook al staat de verwarming op 16 graden, de verwarming slaagt altijd snel aan. Wat kunnen we nu nog verder doen? Kan er iemand ons raad geven? We zien het echt niet meer zitten om nog tot 2016 in CSR te zitten op deze manier. M'n man zijn stress slaagt op zijn nier en zijn volledige gezondheid, ik zit ook op het randje van een depressie, ik zou zo telkens kunnen huilen, ik ben zoooo ongelukkig. M'n twee dochtertjes zijn hier mee de dupe van uiteraard want zij voelen al die spanning aan.
Kan er iemand ons een goede raad geven alstublieft?
Bedankt om alvast mijn bericht te lezen.
Mvg,
Deborah