Schuld werd voor de crisis systematisch afgebouwd. Vlak voor het aantreden van de eerste regering Dehaene zaten we op 140% schuld tov het bbp dacht ik? Onder het beleid van Dehaene in zijn diverse regeringen werd dit teruggebracht naar ongeveer 100%. Toen die drempel echter werd gehaald heeft er een zekere blauwe paleisrevolutie plaatsgevonden (door diezelfden die begin jaren negentig de job niet konden klaren). De opeenvolgende blauwe, met een vleugje rood, regeringen hadden het dan relatief eenvoudig om de staatsschuld verder af te bouwen en deden dit wel doch hebben een belangrijk deel van het jaarlijkse budget gespendeerd aan kleine cadeautjes voor de burger en grotere voor de industrie (cadeautjes die niet in verhouding staan tot het opgeleverde resultaat)... Indien de voorgaande regeringen hetzelfde stramien hadden blijven volgen als mr. Dehaene dan had bij het uitbreken van de huidige crisis de staatsschuld zich bevonden op ongeveer 65-70% ipv. 83%, dan hadden we nooit tot de slechte landen gerekend geworden, zou onze rating beduidend beter zijn en zou er effectief een significante veiligheidsmarge hebben bestaan voor meervoudige relanceplannen.
Voeg daar nog aan toe dat het nonbeleid van het laatste decennium op het ministerie van Financiën gezorgd heeft voor een dermate chaos (om je een idee te geven, in sommige afdelingen kocht het personeel uit eigen portefeuille pc's aan om toch maar hun werk te kunnen verrichten) dat de huidige administratie de komende 24 maanden praktisch exclusief nodig zal hebben om opnieuw een gezonde basis, van waaruit begonnen kan worden met het werk, op poten te zetten.
Je dient binnen de schuldgraad eveneens rekening te houden met het volgende:
- Het overgrote deel van deze schuld is uitgegeven via nationale kasbons die gekocht worden door Belgen, het is een binnenlandse schuld die weinig invloed heeft op de internationale markt.
- Enkel het gedeelte van de schuld die geleend wordt op de internationale markt heeft een rechtstreekse internationale invloed. Als België op dit ogenblik wil lenen op de internationale markt is deze bereid hiervoor een negatieve rentevoet te betalen. Maw. internationale institutionele beleggers zijn op dit ogenblik bereid om te betalen om aan België te mogen lenen, een situatie waarvan op discrete en geleidelijke wijze gebruik wordt gemaakt om tekorten met winst op te vangen.
Aangezien deze post enkel startte als een poging tot uitleg hoe we aan de huidige schuldgraad komen kom ik bij nalezen tot de conclusie dat deze nogal gekleurd kan overkomen en wens ik wel het volgende duidelijk te maken: tot op heden heb ik mijn politieke kleurkeuze altijd gespreid zodat niemand te klagen heeft, nationaal stem ik groen, regionaal en gemeentelijk voor een lokale lijst, mutualiteit ben ik onafhankelijk aangesloten.
Dehaene is één van de weinige politici voor wie ik respect kan opbrengen. Eerlijkheidshalve dien ik tevens Mr. Di Rupo een begin van respect toe te bedelen. Persoonlijk beschouwde ik hem in het begin als niet meer dan een stoplap om uit de impasse te raken maar ondertussen heeft hij naast de crisis zelf toch enige bijzonder hete hangijzers kunnen aanpakken...
Interessante info Vandebos, bedankt. Dat een groot stuk interne schuld is daar was ik me ook van bewust maar feit blijft dat je daar rente op betaald en dat er dus een heel groot stuk van de inkomsten in die renteput gaat, in feite dus weggesmeten geld (ik weet het, kort door de bocht maar toch). Ik kan me gewoon nog altijd niet inbeelden hoe de regering van een toch wel zeer welvarend land als het onze, met zo'n hoge belastingsgraad en al bij al beperkte oppervlakte om te onderhouden (maw hoge bevolkingsdichtheid en hoge BBP/inwoner en /km²) er niet in slaagt om niet meer uit te geven dan wat er binnenkomt. Wij zijn toch geen arme luizen ? Er MOETEN toch ergens uitgaven zijn die ofwel niet kloppen of gewoon hopeloos inefficiënt gebeuren ? Toch is er in de afgelopen decennia niemand die eens aan de burger kan uitleggen hoe dit nu kan. Ik versta dat dit geen simpele materie is maar je moet toch ergens beginnen met structurele hervormingen om het tij te keren ? En dat zie ik nu OPNIEUW niet gebeuren met de regering Di Rupo. We hebben nu de lage rentes, we hebben nu wat ademruimte, waarom nu niet de aanpassingen doorvoeren die ons land nodig heeft ? Maw grondig de uitgaven onderzoeken en herstructureren.
NOTA: ik ga hier maar deels in op het topic. Ik probeer met mijn persoonlijke ervaring wat te schetsen hoe het topic eruit ziet voor de "(potentiële) jonge huurder".
Om even terug te keren naar het topic huren (en mogelijks de thread weer leven in te blazen):
Ik ben iets meer dan een jaar geleden beginnen werken, mijn vriendin rond eind juni dit jaar. We waren al langer aan het rondkijken voor een huurwoning en vonden ook veel zaken ofwel duur ofwel onpraktisch. (Let wel: mijn relaas gaat over woningen en geen appartementen. Deze optie was voor ons uitgesloten omwille van persoonlijke overwegingen).
Met duur versta ik hier dat je al boven een bepaald bedrag moet gaan huren om bepaalde luxeproducten te verkrijgen (parkeergelegenheid, tuintje) én met de hoop dat je bij het betalen van een iets hogere huur op correcte manier toch nog iets meer gedaan krijgt van de verhuurder. Goedkoop ogende huurhuizen hebben vaak een lagere prijs omdat ze weinig parkeergelegenheid hebben in de buurt, minder goed afgewerkt zijn, in een minder gegeerde buurt liggen (mobiliteit of socio-economische stand van de omwonenden) etc.
Met onpraktisch versta ik dat het op een locatie moet zijn dat het totaal aantal km dat we gezamelijk op weekbasis niet grandioos omhoog moet gaan en dat de onderlinge verhouding ook niet nog minder gebalanceerd moet zijn dan nu (van bij mijn ouders thuis rij ik momenteel 140km/dag, van bij haar ouders thuis rijdt zij 10km/dag). Dit "beperkt" ons tot de strook rondom de A12 en E19 tussen Brussel en Antwerpen (zij werkt aan de rand van Brussel, ik aan de noordkant van Antwerpen).
Met deze gedachte heb ik 6 maand lang prijzen opgevolg, hebben we huisjes bezocht en hebben we uiteindelijk een woning gekocht ipv te huren. De redenen om niet te huren als starters ging bij ons als volgt:
1) We hebben een "matig" gezamelijk inkomen (als ik Jobat mag geloven) van grosso modo 3.000/maand netto. Met dit bedrag was het mogelijk tot 250.000 te lenen mits zelf betalen van de bijkomende kosten. Hiervoor heb je al redelijk wat huis.
2) Als we vergeleken wat we konden kopen en huren, komen we nu iets beter uit qua bewoonbaar oppervlak en vooral qua tuinoppervlak. Het verschil tussen wat een aanvaardbare huurprijs was voor ons (800) en wat we zullen afbetalen (1100) per maand is schijnbaar groot, maar als je het een paar jaar apart legt, spaar je niet zo beduidend veel meer (enkel met nodige discipline) en heb je volgens onze persoonlijke mening, net iets meer risico dat je onderhavig wordt aan willekeur van de verhuurder of moeite hebt met de contractuele bepalingen (je vindt bvb iets betaalbaar in jaar 1 van een langeduur huurcontract: daar gaat jouw budget!).
3) Wanneer we goed rondkeken, afspraken maakten enz. gebeurde het wel vaker dat we moesten kijken naar huizen die hoger geprijsd waren dan wat we bereid waren te betalen. Enige pand waar we bijna in zijn getrokken had al een prijs van 950/maand.
4) Bijkomend merkten we ook dat het sterk afhing van de perceptie van immomakelaar of verhuurder van ons als persoon hoe geneigd men was om verdere gesprekken te voeren. Dat is hun volste recht, dit ga ik niet tegenspreken. Gelukkig ben ik sociaal genoeg in de omgang dat ik wel met iedereen een babbeltje kan slaan en raken de mensen zo al wat over de shock heen dat ik als man lang haar heb en m'n vriendin een paar extra piercings in haar oren heeft. Toch ziet men in de kleine tot matige eengezinswoningen liefst een "modelgezinnetje" nestelen. Hiermee bedoel ik een koppel van pakweg 30-40 jaar met misschien 1 of 2 kindjes.
Ik zou ook graag willen ingaan op het principe van de verhoogde mobiliteit/verlaagde uitstroom dat Vandenbos e.a. aanhaalden:
Wij komen terecht in een straal van 20-30km van onze ouderlijke woonsten. Dit is omwille van de woon-werk afstanden, niet omwille van de familie. De route die we naar het werk volgen ondervindt in mijn geval geen (enkel door mijn flex werkuren!) hinder tot gemiddelde hinder voor m'n vriendin (afhankelijk van haar shift). Indien we compleet geen rekening moesten houden met de tijd die je in de wagen doorbrengt, hadden we naar een goedkoop hoekje in prov. Limburg kunnen verhuizen. Daar kost een woning een stuk minder (verhoudingsgewijs). Feit is dan weer wel dat we de E34/E313 moeten nemen (waar de E voor ELLENDE staat voor diegene die er tijdens de piekuren langsrijden).
Zoeken wij "jongeren" de duurdere woningen bewust op? Ja, eigenlijk wel. Maar ik geloof niet dat dit zuiver ligt aan het al of niet dichtbij familie te willen wonen. M.i. is het eigen aan mijn groep van jongeren die net op de arbeidsmarkt komen dat we de eerste zoveel maanden/jaren nog bij de ouders blijven. Dit heeft als gevolg dat we al dan niet kort bij huis een job zoeken. Eens we het huis uit willen, weten we ook wat de makkelijkste routes naar het werk zijn en proberen we een woonplaats te kiezen waardoor we niet nodeloos langer in de file gaan staan.
Mijn achtergrond? Ik ben Industriëel Ingenieur elektromechanica, actief bij een studiebureau (beter gekend als de minder goed betaalde ingenieursjobs, maar de goede extralegale voordelen), mijn vriendin is een "customer care agent" (lees: telefonische klantendienst).
Om even terug te keren naar het topic huren (en mogelijks de thread weer leven in te blazen):
Ik ben iets meer dan een jaar geleden beginnen werken, mijn vriendin rond eind juni dit jaar. We waren al langer aan het rondkijken voor een huurwoning en vonden ook veel zaken ofwel duur ofwel onpraktisch. (Let wel: mijn relaas gaat over woningen en geen appartementen. Deze optie was voor ons uitgesloten omwille van persoonlijke overwegingen).
Met duur versta ik hier dat je al boven een bepaald bedrag moet gaan huren om bepaalde luxeproducten te verkrijgen (parkeergelegenheid, tuintje) én met de hoop dat je bij het betalen van een iets hogere huur op correcte manier toch nog iets meer gedaan krijgt van de verhuurder. Goedkoop ogende huurhuizen hebben vaak een lagere prijs omdat ze weinig parkeergelegenheid hebben in de buurt, minder goed afgewerkt zijn, in een minder gegeerde buurt liggen (mobiliteit of socio-economische stand van de omwonenden) etc.
Met onpraktisch versta ik dat het op een locatie moet zijn dat het totaal aantal km dat we gezamelijk op weekbasis niet grandioos omhoog moet gaan en dat de onderlinge verhouding ook niet nog minder gebalanceerd moet zijn dan nu (van bij mijn ouders thuis rij ik momenteel 140km/dag, van bij haar ouders thuis rijdt zij 10km/dag). Dit "beperkt" ons tot de strook rondom de A12 en E19 tussen Brussel en Antwerpen (zij werkt aan de rand van Brussel, ik aan de noordkant van Antwerpen).
Met deze gedachte heb ik 6 maand lang prijzen opgevolg, hebben we huisjes bezocht en hebben we uiteindelijk een woning gekocht ipv te huren. De redenen om niet te huren als starters ging bij ons als volgt:
1) We hebben een "matig" gezamelijk inkomen (als ik Jobat mag geloven) van grosso modo 3.000/maand netto. Met dit bedrag was het mogelijk tot 250.000 te lenen mits zelf betalen van de bijkomende kosten. Hiervoor heb je al redelijk wat huis.
2) Als we vergeleken wat we konden kopen en huren, komen we nu iets beter uit qua bewoonbaar oppervlak en vooral qua tuinoppervlak. Het verschil tussen wat een aanvaardbare huurprijs was voor ons (800) en wat we zullen afbetalen (1100) per maand is schijnbaar groot, maar als je het een paar jaar apart legt, spaar je niet zo beduidend veel meer (enkel met nodige discipline) en heb je volgens onze persoonlijke mening, net iets meer risico dat je onderhavig wordt aan willekeur van de verhuurder of moeite hebt met de contractuele bepalingen (je vindt bvb iets betaalbaar in jaar 1 van een langeduur huurcontract: daar gaat jouw budget!).
3) Wanneer we goed rondkeken, afspraken maakten enz. gebeurde het wel vaker dat we moesten kijken naar huizen die hoger geprijsd waren dan wat we bereid waren te betalen. Enige pand waar we bijna in zijn getrokken had al een prijs van 950/maand.
4) Bijkomend merkten we ook dat het sterk afhing van de perceptie van immomakelaar of verhuurder van ons als persoon hoe geneigd men was om verdere gesprekken te voeren. Dat is hun volste recht, dit ga ik niet tegenspreken. Gelukkig ben ik sociaal genoeg in de omgang dat ik wel met iedereen een babbeltje kan slaan en raken de mensen zo al wat over de shock heen dat ik als man lang haar heb en m'n vriendin een paar extra piercings in haar oren heeft. Toch ziet men in de kleine tot matige eengezinswoningen liefst een "modelgezinnetje" nestelen. Hiermee bedoel ik een koppel van pakweg 30-40 jaar met misschien 1 of 2 kindjes.
Ik zou ook graag willen ingaan op het principe van de verhoogde mobiliteit/verlaagde uitstroom dat Vandenbos e.a. aanhaalden:
Wij komen terecht in een straal van 20-30km van onze ouderlijke woonsten. Dit is omwille van de woon-werk afstanden, niet omwille van de familie. De route die we naar het werk volgen ondervindt in mijn geval geen (enkel door mijn flex werkuren!) hinder tot gemiddelde hinder voor m'n vriendin (afhankelijk van haar shift). Indien we compleet geen rekening moesten houden met de tijd die je in de wagen doorbrengt, hadden we naar een goedkoop hoekje in prov. Limburg kunnen verhuizen. Daar kost een woning een stuk minder (verhoudingsgewijs). Feit is dan weer wel dat we de E34/E313 moeten nemen (waar de E voor ELLENDE staat voor diegene die er tijdens de piekuren langsrijden).
Zoeken wij "jongeren" de duurdere woningen bewust op? Ja, eigenlijk wel. Maar ik geloof niet dat dit zuiver ligt aan het al of niet dichtbij familie te willen wonen. M.i. is het eigen aan mijn groep van jongeren die net op de arbeidsmarkt komen dat we de eerste zoveel maanden/jaren nog bij de ouders blijven. Dit heeft als gevolg dat we al dan niet kort bij huis een job zoeken. Eens we het huis uit willen, weten we ook wat de makkelijkste routes naar het werk zijn en proberen we een woonplaats te kiezen waardoor we niet nodeloos langer in de file gaan staan.
Mijn achtergrond? Ik ben Industriëel Ingenieur elektromechanica, actief bij een studiebureau (beter gekend als de minder goed betaalde ingenieursjobs, maar de goede extralegale voordelen), mijn vriendin is een "customer care agent" (lees: telefonische klantendienst).
de optie "ander werk zoeken" is geen optie? Dat lost véél op. Iedereen wil rond brussel/antwerpen werken, maar men vergeet dat de hogere lonen daar samengaan met duurdere omgeving.
En je mag niet enkel kijken naar de 3k loon, als je zoveel extralegale voordelen hebt. Die moet je hier ook vermelden
.
En je mag niet enkel kijken naar de 3k loon, als je zoveel extralegale voordelen hebt. Die moet je hier ook vermelden
.-
Gebruiker21
- Berichten: 10787
- Juridisch actief: Nee
Idd, 3k loon + een bedrijfswagen = op zijn minst 3.5k loon, als het al niet meer naar de 4k gaat...
Het is niet "me auto" of "me geld", maar "mijn / m'n auto" of "mijn / m'n geld"!
Hou er rekening mee dat je werkgever geen reden hoeft op te geven om je te kunnen ontslaan!
Hou er rekening mee dat je werkgever geen reden hoeft op te geven om je te kunnen ontslaan!
1) Als Piping Engineer zit ik gebonden aan chemie en petrochemie sites, ik word vaak gedetacheerd en ga dus bij de klant zitten, dit betekent dat ik zo goed als vastgekluisterd ben aan Antwerpen het gros van de tijd (hoofdkantoor vestiging is ook in Antwerpen). Van werk veranderen is in mijn situatie pas aan de orde na een jaar of 5 (kwestie van genoeg vakkennis op te bouwen indien ik na in een andere sector gewerkt te hebben toch wil terugkeren).de optie "ander werk zoeken" is geen optie? Dat lost véél op. Iedereen wil rond brussel/antwerpen werken, maar men vergeet dat de hogere lonen daar samengaan met duurdere omgeving.
En je mag niet enkel kijken naar de 3k loon, als je zoveel extralegale voordelen hebt. Die moet je hier ook vermelden
2) Extralegale voordelen = €10/dag aan maaltijdcheques (gecombineerd), groepsverzekering en (dure) hospitalisatieverzekering. Geen bedrijfswagen en minimale woon-werkvergoeding.
boehoe, ik zit in m'n wagen om 6u...om 5u41 op de trein te moeten springen
Nee even serieus: ik wou enkel de link "huidige woonplaats" >> "jobkeuze" >> "keuze nieuwe woonplaats" aanhalen. In mijn (niet representatieve) vriendenkring zie ik niet veel mensen van job veranderen in de eerste 3-5 jaar, tenzij ze "de verkeerde job" gekozen hebben.
Daarmee dat er vaak (en ik spreek voor m'n collega-ingenieurs die samen met me afstudeerden) een 5-tal jaar in dezelfde functie gewerkt wordt zodat je nadien er nog naar kan terugkeren moest de gekozen carrièrewending toch niet zo doordacht geweest zijn.
ik heb in m'n eerste 5 jaar in Brussel, Oostende, Gent, Aalst, Kortrijk, Brugge en Roeselare gewerkt. Voor een job in A'pen was ik te hoog geschoold volgens die mensen :p. Mensen moeten leren vlugger te veranderen van werk (ok, ik was mss iets te extreem :p).
enneuh: nu vertrek ik om 8u27 thuis om op 8u30 op't werk te zijn
.
enneuh: nu vertrek ik om 8u27 thuis om op 8u30 op't werk te zijn
.-
Gebruiker21
- Berichten: 10787
- Juridisch actief: Nee
Bij mij was het => Woonplaats ouders => Job bereikbaar met openbaar vervoer => Nieuwe job relatief bereikbaar met de wagen vanbij mijn ouders => Huurhuis waarbij job nog steeds relatief bereikbaar is met de wagen + vlakbij werk van vriending met onregelmatige uren => Nieuwe job van mij nog steeds bereikbaar met wagen => Koophuis voor mij iets beter woon-werkverkeer en toch nog vrij dicht voor mijn vriendin.
Het is dus een wisselwerking voor ons: we gaan niet van werk veranderen omdat we wergens willen gaan wonen, maar langs de andere kant houden we voor onze woonplaats ook wel rekening met waar we werken. Ik denk dat dit voor de meeste mensen zo is...
Het is dus een wisselwerking voor ons: we gaan niet van werk veranderen omdat we wergens willen gaan wonen, maar langs de andere kant houden we voor onze woonplaats ook wel rekening met waar we werken. Ik denk dat dit voor de meeste mensen zo is...
Het is niet "me auto" of "me geld", maar "mijn / m'n auto" of "mijn / m'n geld"!
Hou er rekening mee dat je werkgever geen reden hoeft op te geven om je te kunnen ontslaan!
Hou er rekening mee dat je werkgever geen reden hoeft op te geven om je te kunnen ontslaan!