eylis, ouders die op dit forum komen, worden gedreven door acute problemen, namelijk de gevolgen van ...
De wetenschap achter de specifieke syndromen en hoe die behandeld worden in het buitenland, vormen dan mooie weetjes.
Maar u zegt het zelf; er bestaat geen aanvaarde methode tot het meten en vaststellen.
In praktijk betekent dat: je een Copernicaanse eeuw mag wachten tot rechters aanvaarden dat de wereld rond is, EN dat dit u als ouder benadeelde.
Dus eerder een chapeau voor ouders die de rest van hun leven willen zitten wachten op een gelijke berechtiging, en het een halt toe roepen van deze discriminatie.
De mensonterende gevolgen blijven immers al die tijd voort bestaan; en de benadeelde ouder:
verliest daarmede zijn band tot de kinderen, geeft de moed op, legt zich neer bij het oordeel van de rechtbank, en is voor de rest van het leven getekend.
M.a.w. wanneer de gemiddelde scheidingsprocedures twee jaren aanslepen, dan kan deze ouder een kruis zetten over de ouder-kind-relatie.
( Zoniet jarenlang psychologische begeleiding ophoesten om kindlief te overtuigen van het belang van beide ouders.)
Wanneer rechters 'specialistische aanpak' achterwege zouden laten, doch dadelijk opteren of voor een GELIJK co-ouderschap, of voor
het goedkeuren van een voorgelegd ouderschapsplan, dan zou dit het acute probleem uit de weg ruimen.
Er zou terug HOOP komen voor de heden benadeelde ouder.
En het is net die hoop die doet Leven, en veel meer aan hulp voor deze ouders wordt hier niet geëist!