Mijn zoon wil niet meer naar zijn vader

[patsyduiker]

Geachte,

Mijn zoon is nu 13 jaar oud, gaat naar zijn vader om de 14 dagen voor de WE en de helft van de vakanties
Door het drankmisbruik en de slagen wil de jongen er niet meer naar toe.
We hebben reeds alle watertjes doorzwommen en er is niks dat helpt.
Twee advokaten genomen , met de jeugdrechter gesproken(mijn zoon)en naar de jeugdrechtbank getrokken om het bezoekrecht op te schorten.
Wij vragen ons eindelijk eens af wanneer de jeugdrechtbank het zal snappen dat je een jongeman van 13 niet kan blijven forceren om in de WE bij een alcoholist te moeten gaan (studeren)die hem op de koop toe overlaadt met perverse plagerijen en een houding die zeker niet te verwachten is van een man van 65j.
Wat raadt U ons nog aan?

[roderidder]

Een kind slaan mag niet. Daar zijn rechtbanken voor om deze daden bij te sturen en je kan dit apparaat in werken zetten door vb. door er politie bij te halen.

Normaal wordt dit ernstig genomen.

Niet iedere situatie is eenvoudig om op te lossen.

RR

[eylis]

PV laten opstellen bij de politie van de slagen en de omstandigheden waaronder het kind zich vaakbij de vader moet bevinden (alcoholisme).

En als het kind nog meemaakt dat de vader echt serieus en hinderlijk dronken is terwijl hij daar verblijft: dat ie de polite opbelt om dit te laten vaststellen. De jongen kan dan ook melden dat hij zich in die omstandigheden niet veilig voelt daar (pesterijen en mogelijke slagen) en wenst te vertrekken.

Dit is zeer rigoureus, maar als het inderdaad de ware werkelijkheid iszonder overdrijven, kan de politie op dat ogenblik vaststellingen maken én de jongen overbrengen naar een rustiger oord. (de moeder bijvoorbeeld)
Op dat ogenblik moet de jeugdrechtbank daar zich mee moeien.
Ik vind het heel vreemd dat er nog geen onderzoek is ingesteld...

[patsyduiker]

Beste,
Hartelijk dank om te antwoorden.
De jongen is gedurende 1 uur ondervraagt geweest door een jeugdrechter, die achteraf beweerde dat ze hem niet geloofde(IVM de slagen).
Daarop heb ik, apart van mjn eigen advokaat, nog een advokaat onder de hand genomen voor mijn zoon.
Wij hebben bewijzen van alcoholisme, mentale mishandeling en isoleren van de buitenwereld tijdens de grote vakantie, waar hij 1 maand bij hem moet verblijven met fervente tegenzin.
Wat men op de rechtbank niet wil aanvaarden is dat die pubers geen kinderen meer zijn en zich dus ten volle bewust zijn van wat men met hen aan het doen is, en zij alles in onmacht moeten ondergaan wat niks anders dan haat en agressie zal teweeg brengen.
U kan zich toch wel voorstellen dat, als hij niet vroeger dan de leeftijd van 18j uit die situatie komt, hij nooit meer zijn vader zal willen zien.
En dat schijnt men op de rechtbank nog niet te hebben begrepen.
Indien men méér zou geloven, wat het kind op het hart heeft en hem zou toelaten een tijdje niet meer te moeten gaan, zou de kans groter zijn dat hij spontaan later wel naar zijn vader zou terugkeren.

[roderidder]

U kan zich toch wel voorstellen dat, als hij niet vroeger dan de leeftijd van 18j uit die situatie komt, hij nooit meer zijn vader zal willen zien.

Dat is een mogelijk probleem dat zich binnen 5 jaar stelt.

De relatie vader zoon is slecht te noemen en lees tussen de lijnen door dat dit kan escalleren.
Je suggereert een oplossing, maar sta daar met de elementen die je aanhaalt zelf toch ook erg weigerachtig tegenover die suggestie.

RR

[patsyduiker]

ik sta totaal nit weigerachtig TOV de suggestie, daar ik deze zelf aan de jeugdrechter heb voorgesteld;

[lucgescheiden]

Indien men méér zou geloven, wat het kind op het hart heeft en hem zou toelaten een tijdje niet meer te moeten gaan, zou de kans groter zijn dat hij spontaan later wel naar zijn vader zou terugkeren.

Uit het oog is uit het hart zegt de volkswijsheid.
Uw voorstel zou dus evenzeer tot het omgekeerde kunnen leiden.

U zelf koppelt uw bewijzen van alcoholisme, mentale mishandeling en slagen lustig aan elkaar, maar zou het kunnen dat hiertussen geen oorzakelijk verband ligt?
Het laten uitschijnen dat er een verband zou zijn, terwijl dit er niet is, zal een kind ongetwijfeld negatief beïnvloeden.

Als het inschakelen van rechtbank en advocaten geen oplossing biedt, dan zouden deze pogingen, bij jou, allicht enkele vraagtekens mogen oproepen.
Probeer rechtstreeks, of via bemiddelaar, met je ex tot overleg en afspraken te komen, ongetwijfeld leid dit tot een beter begrip tussen jullie alle drie.

[hendrik1]

Hoi Patsyduiker,

Wij vragen ons eindelijk eens af wanneer de jeugdrechtbank het zal snappen dat je een jongeman van 13 niet

een jongen van 13 jaar is nog een kind en nog lang géén (volwassen) man. Hij is nog niet in staat om zelf beslissingen te nemen!

Wat u schrijft is inderdaad weerzinwekkend! De beschuldigingen tav de vader zijn niet min!
U kan steeds een maatschappelijk onderzoek vragen via de jeugdrechtbank (dan gaat er dus iemand vanuit de jeugdrechtbank op bezoek bij de vader en ook bij de moeder wanneer het kind daar verblijft om de situatie te evalueren).

Mijn persoonlijke ervaring is, én dat staat nu los van uw bezorgdheid/situatie Patsyduiker!!! laat me duidelijk zijn!! : sommige kinderen uiten hun loyauteit aan de ene ouder door onwaarheden te vertellen over de andere ouder! Men moet zich daar bewust van zijn als ouder!

succes

[patsyduiker]

Toen mijn ex man het huis verlaten heeft,heeft hij letterlijk gezegd:ik zal je pesten tot het einde van jouw dagen en daarvoor zal ik het kind gebruiken!! Als dat niet pervers is.
En , inderdaad, gedurende 10 jaar belde hij naar mijn oversten, heeft hij de tuinverlichting en het zwembad stuk gemaakt toen we op verlof waren, mishandelde hij onze zoon, weigerde hij elke beslissing in verband met de opvoeding van deze laatste en stak hij stokken in de wielen in verband met het uitoefenen van zijn geliefde sport(hem weigeren te brengen enz...) en zijn opvoeding.
Nu gaat U me niet zeggen dat hij van het kind houdt als hij zo reageert.
Toen kwam de confrontatie met de psychologe, die me achteraf zei: mevrouw, die man is een gevaarlijke sociopaat.
Toen hebben wij elk apart een maatschappelijk onderzoek gehad, wat zeer negatief is uitgevallen voor hem.
Daarna zijn wij tweemaal bij 2 verschillende bemiddelaars gegaan waar mijn ex ostentatief weigerde om de bemiddeling verder te zetten.
Geen wonder, dat de zoon met schrik naar zijn vader gaat.
ik zeg niet, en u moet de situatie niet persoonlijk zien, dat alle papa's slecht zijn, maar in dit geval zou het echter beter zijn dat hij zijn humaniora en zijn pubertijd in sereene omstandigheden kan doormaken en niet overgeleverd te "moeten"zijn aan een man vol wraakgevoelens en negatieve intenties.