wie kan helpen, ben radeloos !
ik ben een vader met 1 zoon van 19 jaar en 1 dochter van 14 jaar. In 2005 overleed mijn echtgenote na 1 jaar ziekte(kanker). Als zelfstandig zaakvoerder moest ik onmiddellijk verder met alles, het werk , het gezin,... Hierbij kreeg ik steun van vrienden, vanuit de familie was de hulp quasi nihil. Gedurende een eerste familiebijeenkomst na het overlijden werd door de grootouders samen de vraag gesteld tot een toekenning van voogdij aan hen. Ik was daarover verbolgen, ten eerste omdat zij dit enkele maanden vroeger hadden kunnen vragen, zodat mijn vrouw hierover ook kon mee beslissen, en ten tweede omdat het hun enige bedoeling was op die manier een controle en/of toegang te krijgen tot onze financiele en andere bezittingen. Ook mijn kinderen wilden dit toen niet. Vanaf dat ogenblik moest ik zeker geen hulp verwachten en is door hen voortdurend gepoogd onze gezinssituatie te verzieken. Geen probleem tot hier, ik doe mijn werk plichtbewust en ben een verantwoord ouder, ons gezin komt niets tekort, we leven zelfs in een bepaalde welstand en zijn(waren) samen gelukkig. De grootouders probeerden vooral de kinderen onder druk te zetten en te manipuleren. Mijn zoon heeft door zijn leeftijd voldoende weerbaarheid hiertegen, maar lijdt psychisch. Mijn dochter, inmiddels in de puberteit met bijhorende problematiek, heeft zich de laatste maanden volledig laten opstaan tegenover mij en verblijft sinds 3 weken bij haar grootmoeder. Zij is weggehaald door de grootouders toen ze alleen verbleef op 20/06 (ze studeerde voor de examens) en onmiddellijk hebben deze klacht ingediend voor verwaarlozing. Een procedure, in kortgeding en ten gronde, is opgestart. Aanvankelijk maakte ik mij weinig zorgen omdat alles gemakkelijk kan weerlegd worden met effectief bewijsmateriaal. Ik ben totaal onbesproken en geniet op de gemeente een zeer goede reputatie. Ik weet zeker dat indien mijn dochter in volle vrijheid kan handelen en denken, zij binnen een niet lange termijn terugkomt bij ons. Nu maak ik mij zorgen omdat ik verneem dat een rechter het kind bijna altijd zal toewijzen aan de partij waar het wenst te verblijven na ondervraging . Is dit juist ? Op die manier halen de grootouders hun uiteindelijk doel, medebeheer over onze middelen, en is dit een nieuw drama voor mij, en vooral voor mijn kinderen. De tegenpartij heeft geen enkele goede bedoeling in deze voor mijn kinderen en ons gezin.
Heeft iemand gelijke ervaringen ?
Hoe moet dit worden aangepakt ?
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
begin met een fijnzinnige advocaat te nemen die vooral inzicht heeft in relaties en psycholigie...
hier enkele punten die in je argumentatie kunnen meegenomen worden.
- je zoon is tevreden bij jou, je dochter niet: zij is wel volop aan het puberen. Dus zet ze zich af tegen de dichtsbijzijnde volwassene die haar opvoedt.
- tijdens het ziekteproces van je vrouw rustte de zorg voor het gezin (en voor je zieke vrouw) meer en meer op jouw schouders. Toen waren er geen klachten. Niet van de grootouders, niet van de kinderen en niet van de directe omgeving.
- verzamel getuigenissen van mensen die van kortbij met jou en je gezin te maken hebben: dokters, leerkrachten en directie van de scholen, sociale diensten van ziekenhuis, vrienden die je een handje toegestoken hebben. Vraag hen een zo objectief mogelijk verslagje te maken: zowel de moeilijke aspecten als de biezondere. Een getuigenis zal een sterke indruk maken als er ook minpuntjes in staan over jou. Vraag mogelijk ook getuigenissen van hoe je met je gezin en je vrouw omging tijdens haar ziekteproces. Vraag ook getuigenissen waaruit kan blijken hoe betrokken de grootouders bij je gzin en je kinderen waren tijdens het ziekteproces vzan je vrouw...
Enkele vragen/argumenten die je ook dringend moet voorleggen aan de advocaat:
- In deze fase is je kind nog altijd jouw minderjarig kind, en ben jij de vader. Ik geloof nooit dat de grootouders de voogdij kunnen opeisen en krijgen als jij nog leeft en tot nogtoe een onbesproken levenswandel hebt. Hoe groot is die kans reeel? Volgens mij is dat blufpoker.
- Een rechter wijst nooit een kind een andere woonplaats toe (als een van de ouders nog leeft en een normale levenswandel aanhoudt) als het dat zo te kennen geeft. Pubers moeten vooral niet het gevoel krijgen dat ze via het gerecht hun "zinnetje" kunnen krijgen. Dat is nefast voor de verder ontwikkeling van een evenwichtig gevormde vaardigheid mbt het zich aanpassen in de maatschappij en aanvaarden van regels.
- Bespreek met je advocaat of het zin heeft klacht in te dienen tegen die grootouders én meteen voor de jeugdrechtbank jouw zaak aan te vatten: immers hun kort geding zal een voorlopig vonnis geven. Maar ten gronde start jij nu best op, denk ik voor de jeugdrechtbank.
de argumenten:- Omwille van het feit dat zij je kind zonder je toestemming of kennisgeving weggehaald hebben.Ondermijning van je ouderlijke autoriteit.
- Een ander klacht kan volgens mij ook "roekeloos geding" zijn: vermits er geen echte aanwijzingen zijn dat je je kind verwaarloost, is de oorzaak waarom ze dit kort geding opstarttten dubieus en ondermijnt het je gezinssituatie (zoon ziek, dochter in opstand)
- vraag uitdrukkelijk dat de voogdij NIET aan de grootouders toegekend MAg worden, omwille van het feit dat zij je dochter zomaar zonder de ouderlijke autoriteit te respecteren bij je weghaalde.Zij verkeerde niet in gevaar en de jeugdbescherming is niet meteen ingeschakels om haar toestand vast te stellen (datklopt toch?) Bijgevolg betwijfel je ernstig de opvoedkundige kwaliteiten van deze mensen die zo'n impulsieve en dramatiserende acties stellen.
- vraag een sociaal onderzoek aan om de rechter inzage te kunnen geven in de omstandigheden waarin je kinderen bij je leven.
Ik begrijp niet goed waarom je vreest dat de grootouders medbeheer van jullie bezit zouden krijgen dmv voogdijschap kinderen?
Jouw bezittingen zijn de jouwe. En het gedeelte van je vrouw dat je kinderen dus erven, daar heb je volgens mij nu het vruchtgebruik van. Daar hebben zij zilang je leeft geen zaken mee.
Of vergis ik mij in mijn redenering?
Neem best zo snel mogelijk een advocaat om dit voor de jeugdrechtbank te halen.
Ps: hou je sterk, ik vind het onnoemelijk grof dat die mensen zoiets doen net nadat je vrouw overleden is en jij je je uiterste best aan het doen bent. Volgens mij gaat de rechter hun een flink pak op hun pretentieuze broek geven...
Iemand nog ideeen?
hier enkele punten die in je argumentatie kunnen meegenomen worden.
- je zoon is tevreden bij jou, je dochter niet: zij is wel volop aan het puberen. Dus zet ze zich af tegen de dichtsbijzijnde volwassene die haar opvoedt.
- tijdens het ziekteproces van je vrouw rustte de zorg voor het gezin (en voor je zieke vrouw) meer en meer op jouw schouders. Toen waren er geen klachten. Niet van de grootouders, niet van de kinderen en niet van de directe omgeving.
- verzamel getuigenissen van mensen die van kortbij met jou en je gezin te maken hebben: dokters, leerkrachten en directie van de scholen, sociale diensten van ziekenhuis, vrienden die je een handje toegestoken hebben. Vraag hen een zo objectief mogelijk verslagje te maken: zowel de moeilijke aspecten als de biezondere. Een getuigenis zal een sterke indruk maken als er ook minpuntjes in staan over jou. Vraag mogelijk ook getuigenissen van hoe je met je gezin en je vrouw omging tijdens haar ziekteproces. Vraag ook getuigenissen waaruit kan blijken hoe betrokken de grootouders bij je gzin en je kinderen waren tijdens het ziekteproces vzan je vrouw...
Enkele vragen/argumenten die je ook dringend moet voorleggen aan de advocaat:
- In deze fase is je kind nog altijd jouw minderjarig kind, en ben jij de vader. Ik geloof nooit dat de grootouders de voogdij kunnen opeisen en krijgen als jij nog leeft en tot nogtoe een onbesproken levenswandel hebt. Hoe groot is die kans reeel? Volgens mij is dat blufpoker.
- Een rechter wijst nooit een kind een andere woonplaats toe (als een van de ouders nog leeft en een normale levenswandel aanhoudt) als het dat zo te kennen geeft. Pubers moeten vooral niet het gevoel krijgen dat ze via het gerecht hun "zinnetje" kunnen krijgen. Dat is nefast voor de verder ontwikkeling van een evenwichtig gevormde vaardigheid mbt het zich aanpassen in de maatschappij en aanvaarden van regels.
- Bespreek met je advocaat of het zin heeft klacht in te dienen tegen die grootouders én meteen voor de jeugdrechtbank jouw zaak aan te vatten: immers hun kort geding zal een voorlopig vonnis geven. Maar ten gronde start jij nu best op, denk ik voor de jeugdrechtbank.
de argumenten:- Omwille van het feit dat zij je kind zonder je toestemming of kennisgeving weggehaald hebben.Ondermijning van je ouderlijke autoriteit.
- Een ander klacht kan volgens mij ook "roekeloos geding" zijn: vermits er geen echte aanwijzingen zijn dat je je kind verwaarloost, is de oorzaak waarom ze dit kort geding opstarttten dubieus en ondermijnt het je gezinssituatie (zoon ziek, dochter in opstand)
- vraag uitdrukkelijk dat de voogdij NIET aan de grootouders toegekend MAg worden, omwille van het feit dat zij je dochter zomaar zonder de ouderlijke autoriteit te respecteren bij je weghaalde.Zij verkeerde niet in gevaar en de jeugdbescherming is niet meteen ingeschakels om haar toestand vast te stellen (datklopt toch?) Bijgevolg betwijfel je ernstig de opvoedkundige kwaliteiten van deze mensen die zo'n impulsieve en dramatiserende acties stellen.
- vraag een sociaal onderzoek aan om de rechter inzage te kunnen geven in de omstandigheden waarin je kinderen bij je leven.
Ik begrijp niet goed waarom je vreest dat de grootouders medbeheer van jullie bezit zouden krijgen dmv voogdijschap kinderen?
Jouw bezittingen zijn de jouwe. En het gedeelte van je vrouw dat je kinderen dus erven, daar heb je volgens mij nu het vruchtgebruik van. Daar hebben zij zilang je leeft geen zaken mee.
Of vergis ik mij in mijn redenering?
Neem best zo snel mogelijk een advocaat om dit voor de jeugdrechtbank te halen.
Ps: hou je sterk, ik vind het onnoemelijk grof dat die mensen zoiets doen net nadat je vrouw overleden is en jij je je uiterste best aan het doen bent. Volgens mij gaat de rechter hun een flink pak op hun pretentieuze broek geven...
Iemand nog ideeen?
Deze reacties zijn zeer bemoedigend en bezorgen mij veel interessante informatie. Float, Eylis, jullie kunnen niet schatten wat jullie antwoorden betekenen voor mij. De grootouders hebben wel tegelijkertijd een procedure in kortgeding (eerste aanleg) en ten gronde (jeugdrechtbank) aangevraagd. Beide aanklachten zijn identiek en bevatten dezelfde eisen. Het is de bedoeling uiteraard om deze eisen zoveel mogelijk als voorlopige maatregel in kortgeding te zien ingewilligd. Ik heb vorige week een advocaat geraadpleegd en die raad aan onmiddellijk de zaak pogen in minnelijkheid te regelen. Ik ben altijd bereid tot gesprekken, ik hoop alleen dat het water niet te diep is. In het andere geval verwacht (hoop) ik een scenario zoals hierboven vermeld. Nogmaals veel dank aan iedereen, ik hou jullie op de hoogte.
kvind de reactie van je advocaat een beetje vreemd. Wat bedoelt hij met "in der minne"?
Ik dacht als een partij al een zaak aangevat heeft (niet voor de vrederechter wel te verstaan) dat er al niet veel meer in der minne aan te doen is, dan uiteraard volledig de wensen van die partij in te willigen. Ja daar kon je zelf ook op komen natuurlijk. (Dat ie met niets spitsvondiger dan dat kan komen..)
Voor wat ik hier lees,denk ik het volgende: had je vrouw de wens gekoesterd (of vermoed dat je het allemaal niet aan zou kunnen), had ze voor haar sterven reeds te kennen gegeven de grootouders (of iemand anders) als voogd aan te stellen. Maar ze heeft dat NIET gedaan. En zo onverwacht was haar overlijden niet geloof ik. Het eerste waar een moeder aan denkt als ze haar einde voelt naderen is het welzijn van haar kinderen. Dus zij kende jou het best en wist wat je aan zou kunnen.
Als je advocaat bedoelt met "in der minne": dat je uiteraard de kinderen en grootouders alle ruimte geeft om met elkaar om te gaan en een goede relatie te onderhouden. Dat is evident.
Werkelijk, ik denk dat de advocaat er op zijn minst overtuigd van zou moeten zijn (uit zichzelf...) je te helpen om je reputatie re verschonen van al deze kwaadsprekerij.Misschien een andere consulteren?
courage
Ik dacht als een partij al een zaak aangevat heeft (niet voor de vrederechter wel te verstaan) dat er al niet veel meer in der minne aan te doen is, dan uiteraard volledig de wensen van die partij in te willigen. Ja daar kon je zelf ook op komen natuurlijk. (Dat ie met niets spitsvondiger dan dat kan komen..)
Voor wat ik hier lees,denk ik het volgende: had je vrouw de wens gekoesterd (of vermoed dat je het allemaal niet aan zou kunnen), had ze voor haar sterven reeds te kennen gegeven de grootouders (of iemand anders) als voogd aan te stellen. Maar ze heeft dat NIET gedaan. En zo onverwacht was haar overlijden niet geloof ik. Het eerste waar een moeder aan denkt als ze haar einde voelt naderen is het welzijn van haar kinderen. Dus zij kende jou het best en wist wat je aan zou kunnen.
Als je advocaat bedoelt met "in der minne": dat je uiteraard de kinderen en grootouders alle ruimte geeft om met elkaar om te gaan en een goede relatie te onderhouden. Dat is evident.
Werkelijk, ik denk dat de advocaat er op zijn minst overtuigd van zou moeten zijn (uit zichzelf...) je te helpen om je reputatie re verschonen van al deze kwaadsprekerij.Misschien een andere consulteren?
courage
Mijn vrouw had alle vertrouwen in mij, wij waren al 25 jaar samen, zij zou zeker geen voogdij hebben toegestaan. De relatie met de grootouders is altijd koel geweest, wij volgden ons eigen inzichten en hebben veel geluk gekend en waren welvarend, de grootouders hadden altijd een sterke drang tot inmenging. Vnl. mijn vader heeft het prehistoisch principe dat hij aan het hoofd staat van de volledige familie, daardoor is ook de relatie tss. hem en de andere kinderen, mijn broer en zus, slecht. Ikzelf heb een goede band met mijn zus en broer. Het is aan mij om het vertrouwen van mijn vrouw te bevestigen, het was haar wens dat wij samen bleven, voor elkaar zorgden en gelukkig zouden zijn. Totaal verwerpelijk vind ik dat de grootouders voortdurend de kinderen aanspreken in de naam van mijn vrouw (uw mama zou...enz.), ikzelf doe dit bijna nooit !
Nu terzake, vorige week heeft de eerste zitting in kortgeding plaatsgevonden. Tegenpartij heeft uitstel gevraagd om te kunnen reageren op de conclusie en stukken door ons ingediend ter verdediging. Uitstel eerst tot september, nadien tot begin augustus, omdat ik op vraag van de voorzitter opmerkte dat dit contradictorisch was met de hoogdringendheid vermeld in het kortgeding. Ons verdediging was sluitend, ik had attesten en getuigenissen van artsen, school (van zoon), huishoudsters, personeel voor hulp in de zaak, en ook een geschreven brief van mijn zoon, hiermee kon alles weerlegd worden. De tegenpartij heeft alleen het PV., verder geen stukken. Graag had ik gezien dat de zaak behandeld werd, had bij mijn advocaat erop aangedrongen. Ik was aanwezig met advocaat, van tegenpartij enkel de advocaat.
Tot een minnelijk gesprek ben ik altijd bereid, uiteraard onvoorwaardelijk, m.a.w. beide partijen met of zonder advocaten. Tegenpartij wil enkel met advocaat en mijn dochter aan hun kant. Dit is compromiterend t.o.v. mijn dochter en mijzelf. Ook is dit psychisch en pedagogisch niet verantwoord. Ik verlang er sterk naar mijn dochter te zien maar geenszins in een juridische sfeer. Voor mij is dit onaanvaardbaar en niet ernstig. Mijn advocaat daarentegen is hier helemaal oneens met mij, ik heb de indruk dat hij een te toegeeflijke en onderliggende positie aanneemt. Voor hem is een minnelijke schikking de enige mogelijkheid op terugkomst van mijn dochter, hij verwijst daarbij voortdurend naar zaken i.v.m. echtscheidingen, dit is fundamenteel verschillend naar mijn mening. Graag jullie opinie hierover. Wat betreft de omgang van grootouders met de kinderen, was er altijd volledige vrijheid.
Ook, hoe nu verder ? Alle contacten met mijn dochter worden verhinderd, ook telefonisch is ze onbereikbaar, ook t.o.v. haar broer. Een kinderachtig spelletje. Ikzelf heb al tweemaal een samenkomst georganiseerd dit onder toezicht van een professor psychiater, voor een gezinsgesprek met dochter en zoon, eventueel vervolgd met gezinstherapie. Mijn dochter is niet opgedaagd. We proberen dit nogmaals in augustus. Er zijn nog geen maatregelen beslist door de rechtbank, volgende maand neem ik vakantie, wat doe ik ? Gezien de tijd dat dit duurt, ga ik haar halen en neem haar mee op vakantie ? Een plotse aktie door mij zal ook weerstand van haar veroorzaken. Doe ik helemaal niets ? Dit kan ook een verkeerde indruk geven van onverschilligheid. Als deze toestand lang aanhoud, zal het hof dan ook gemakkelijker die bevestigen als voorlopige regeling ? Zelf denk ik niet dat ik nog lang passief kan afwachten. Ik wil uiteraard geen domme dingen doen, welke mogelijkheden zien jullie hier ?
Veel dank en tot later.
Nu terzake, vorige week heeft de eerste zitting in kortgeding plaatsgevonden. Tegenpartij heeft uitstel gevraagd om te kunnen reageren op de conclusie en stukken door ons ingediend ter verdediging. Uitstel eerst tot september, nadien tot begin augustus, omdat ik op vraag van de voorzitter opmerkte dat dit contradictorisch was met de hoogdringendheid vermeld in het kortgeding. Ons verdediging was sluitend, ik had attesten en getuigenissen van artsen, school (van zoon), huishoudsters, personeel voor hulp in de zaak, en ook een geschreven brief van mijn zoon, hiermee kon alles weerlegd worden. De tegenpartij heeft alleen het PV., verder geen stukken. Graag had ik gezien dat de zaak behandeld werd, had bij mijn advocaat erop aangedrongen. Ik was aanwezig met advocaat, van tegenpartij enkel de advocaat.
Tot een minnelijk gesprek ben ik altijd bereid, uiteraard onvoorwaardelijk, m.a.w. beide partijen met of zonder advocaten. Tegenpartij wil enkel met advocaat en mijn dochter aan hun kant. Dit is compromiterend t.o.v. mijn dochter en mijzelf. Ook is dit psychisch en pedagogisch niet verantwoord. Ik verlang er sterk naar mijn dochter te zien maar geenszins in een juridische sfeer. Voor mij is dit onaanvaardbaar en niet ernstig. Mijn advocaat daarentegen is hier helemaal oneens met mij, ik heb de indruk dat hij een te toegeeflijke en onderliggende positie aanneemt. Voor hem is een minnelijke schikking de enige mogelijkheid op terugkomst van mijn dochter, hij verwijst daarbij voortdurend naar zaken i.v.m. echtscheidingen, dit is fundamenteel verschillend naar mijn mening. Graag jullie opinie hierover. Wat betreft de omgang van grootouders met de kinderen, was er altijd volledige vrijheid.
Ook, hoe nu verder ? Alle contacten met mijn dochter worden verhinderd, ook telefonisch is ze onbereikbaar, ook t.o.v. haar broer. Een kinderachtig spelletje. Ikzelf heb al tweemaal een samenkomst georganiseerd dit onder toezicht van een professor psychiater, voor een gezinsgesprek met dochter en zoon, eventueel vervolgd met gezinstherapie. Mijn dochter is niet opgedaagd. We proberen dit nogmaals in augustus. Er zijn nog geen maatregelen beslist door de rechtbank, volgende maand neem ik vakantie, wat doe ik ? Gezien de tijd dat dit duurt, ga ik haar halen en neem haar mee op vakantie ? Een plotse aktie door mij zal ook weerstand van haar veroorzaken. Doe ik helemaal niets ? Dit kan ook een verkeerde indruk geven van onverschilligheid. Als deze toestand lang aanhoud, zal het hof dan ook gemakkelijker die bevestigen als voorlopige regeling ? Zelf denk ik niet dat ik nog lang passief kan afwachten. Ik wil uiteraard geen domme dingen doen, welke mogelijkheden zien jullie hier ?
Veel dank en tot later.
ik vond het ook al tamelijk vreemd hoe je advocaat reageerde. Je hebt overigens overschot van gelijk:dit gaat NIET over een echtscheiding tussen twee ouders. Maar over grootouders die zich moeien met een ouder die recent zijn vrouw verloor. Dus ik snap echt niet waarom hij niet als de wiederweerga de flagrante schendingen van je recht als vader opneemt als argument. Ik vrees dat je momenteel niets kan doen dan verder proberen contact te krijgen met je dochter. Je mag haar zeker niet dwingen mee te gaan als je haar opzoekt. Dat zou als negatief argument kunnen meegenomen worden én inderdaad haar nog koppiger maken dan ze al is.... Probeer gewoon verder rusztig contact te krijgen, ook je stappen met een psychiater om te bemiddelen met gezinsterapie zijn heel ok.
Heb je je advocaat de vorige argumenten (schenden ouderlijke authoritiet door de grootouders etc...) al eens voorgelegd? En wat is zijn/haar reactie?
En wat is dan precies zijn voorstel tot minnelijke schikking? Dat je de grootouders de voogdij toekent?
Heb je je advocaat de vorige argumenten (schenden ouderlijke authoritiet door de grootouders etc...) al eens voorgelegd? En wat is zijn/haar reactie?
En wat is dan precies zijn voorstel tot minnelijke schikking? Dat je de grootouders de voogdij toekent?
hee mariette, dat zou wel eens heel erg goed hun drijfveer kunnen zijn....
Nick, je kan hen te slim af zijn...
Als je nu eens spontaan het initiatief nam om famillie van je vrouw te vragen om voogd te zijn mbt het vermogensbeheer van je dochter? te vragen om (heeft ze misschien broers of zussen of een nicht met wie ze heel goed overeenkwam?
Het zou toch meer annemelijk zijn dat een familielid van je vrouw de belangen meer behartigt van je dochter (het erfdeel van je vrouw voor je dochter)
Dan neem je gelijk de grootouders (van nota benen jouw familiezijde..) meteen de wind uit te zeilen, want je neemt zelf het initiatief om een voogd aan te stellen.
Bovendien denk ik dat het argument dat de relatie mbt u té bezwaard is (hun ongegronde klacht tot verwaarlozing, want dat zal toch boven water komen)
zodat zij niet meer geschikt zijn om onbevooroordeeld als voogd te kunnen optreden...
Leg dat eens voor aan je advocaat...
courage!
Nick, je kan hen te slim af zijn...
Als je nu eens spontaan het initiatief nam om famillie van je vrouw te vragen om voogd te zijn mbt het vermogensbeheer van je dochter? te vragen om (heeft ze misschien broers of zussen of een nicht met wie ze heel goed overeenkwam?
Het zou toch meer annemelijk zijn dat een familielid van je vrouw de belangen meer behartigt van je dochter (het erfdeel van je vrouw voor je dochter)
Dan neem je gelijk de grootouders (van nota benen jouw familiezijde..) meteen de wind uit te zeilen, want je neemt zelf het initiatief om een voogd aan te stellen.
Bovendien denk ik dat het argument dat de relatie mbt u té bezwaard is (hun ongegronde klacht tot verwaarlozing, want dat zal toch boven water komen)
zodat zij niet meer geschikt zijn om onbevooroordeeld als voogd te kunnen optreden...
Leg dat eens voor aan je advocaat...
courage!
ogenblikje, ik ben niet duidelijk geweest, tegenpartij zijn alle grootouders : mijn ouders en mijn schoonmoeder. Zoals gesteld is mijn vader de organiserende persoon , mijn moeder is altijd volledig volgzaam en mijn schoonmoeder is overtuigd omwille van een specifieke rol, bij haar wordt mijn dochter geplaatst, mijn vader zal vanzelfsprekend de voogdij e.a. opnemen. Mijn dochter zou overigens nooit willen inwonen bij mijn ouders, ondanks de materiele verwennerij, omdat ze weet dat zij een strenge autoritaire opvoeding zou ondergaan. Ook mijn vader zou ws. niet bereid zijn tot die last, dit wordt graag aan mijn schoonmoeder overgelaten. Mijn schoonmama is alleenstaand en een eenvoudig persoon, zij verloor op korte tijd haar man en dochter, wat psychisch en emotioneel littekens nalaat. Haar kan ik niets kwalijk nemen, zij wordt gemanipuleerd. Haar zoon, mijn schoonbroer, is een paar jaar geleden bij zijn vriendin gaan wonen, tot dan (40jaar) woonde hij nog thuis. Het is zeer begrijpelijk dat zij mijn dochter met veel vreugde en liefde wil bij haar nemen, en dat is ook wat mijn dochter nu wenst. Ondertussen heeft mijn schoonmama geen besef van de andere bedoelingen van tegenpartij en de verregaande gevolgen dit betekent voor mij en mijn gezin. Zij laat zich bereidwillig hier gebruiken en is ook overtuigd dat mijn dochter het best bij haar verblijft. Ik betwist geenszins haar goede bedoelingen, maar kan dit niet toelaten.
-
Franciscus
- Berichten: 39724
- Juridisch actief: Nee
Wat zijn de gerechtelijke stappen die u hebt genomen?
Plots is mijn dochter weg zonder mijn toestemming.
Wel dan start ik de procedures gezien ik moet zorgen voor mijn dochter.
In feite is hier uw dochter ontvoerd / gijzelneming door de grootouders.
Klacht met burgerlijke partijstelling via politie ... nu bent u op achtervolgen aangewezen. (nu misschien wel wat laat)
Voogdij ?? familieraad en toeziende voogden bestaan niet meer
Waar is uw dochter ingeschreven nog bij u ... zorg ervoor dat niemand ze kan overschrijven - via kwartieragent 'blokkeren' van adres vragen.
Het is enkel een rechter die kan beslissen waar uw dochter woont en wie het gezag heeft.
Zijn er redenen om te denken dat uw dochter misbruik maakt van de situatie - laat uitgaan - slecht milieu - slechte schoolresultaten ...
Bij overleg met advocaten zijn geen minderjarigen welkom.
Persoonlijk zou ik een 'iets' krachtigere advocaat nemen
Dwangsommen zouden niet misplaatst zijn
Als u klacht indient kan je u laten registreren als slachtoffer en dan een onderhoud met de parketmagistraat vragen
Ga eens praten met dienst SLAZO van de politie -
Wat staat er juist in het PV ... wie heeft de klacht ingediend - is toen door de politie dadelijk PDK in kennis gesteld dat dochter bij grootmoeder ging verblijven....
Plots is mijn dochter weg zonder mijn toestemming.
Wel dan start ik de procedures gezien ik moet zorgen voor mijn dochter.
In feite is hier uw dochter ontvoerd / gijzelneming door de grootouders.
Klacht met burgerlijke partijstelling via politie ... nu bent u op achtervolgen aangewezen. (nu misschien wel wat laat)
Voogdij ?? familieraad en toeziende voogden bestaan niet meer
Waar is uw dochter ingeschreven nog bij u ... zorg ervoor dat niemand ze kan overschrijven - via kwartieragent 'blokkeren' van adres vragen.
Het is enkel een rechter die kan beslissen waar uw dochter woont en wie het gezag heeft.
Zijn er redenen om te denken dat uw dochter misbruik maakt van de situatie - laat uitgaan - slecht milieu - slechte schoolresultaten ...
Bij overleg met advocaten zijn geen minderjarigen welkom.
Persoonlijk zou ik een 'iets' krachtigere advocaat nemen
Dwangsommen zouden niet misplaatst zijn
Als u klacht indient kan je u laten registreren als slachtoffer en dan een onderhoud met de parketmagistraat vragen
Ga eens praten met dienst SLAZO van de politie -
Wat staat er juist in het PV ... wie heeft de klacht ingediend - is toen door de politie dadelijk PDK in kennis gesteld dat dochter bij grootmoeder ging verblijven....