Hallo iedereen,
Drie jaar geleden ging ik weg bij mijn partner, we waren ongehuwd en hadden samen drie kinderen. Intussen hebben we beiden een nieuwe partner, waar we een nieuw samengesteld gezin mee vormen. Na een lange vechtscheiding, waarin de kinderen nu eens aan mij, dan weer aan hun papa werden toegewezen, ging mijn ex uiteindelijk akkoord in bemiddeling te gaan. Dat resulteerde in een ouderschapsovereenkomst : co-ouderschap en week-weekregeling, waarin oa staat dat ik moet instaan voor schoenen en jassen. Meteen wringt ook daar "het schoentje" : telkens opnieuw komen splinternieuwe schoenen heel snel kapot terug, soms al na één week. Tegenpartij beweert telkens dat wij ze in deze staat afleverden en komt dan met een paar foto's op de proppen die uiteraard niks bewijzen.
Ze beweren niet aansprakelijk te kunnen gesteld worden voor verlies of slijtage van spullen in hun week, maar eisen wel dat ik telkens nieuw materiaal koop. Sinds mei vorig jaar kocht ik voor mijn oudste dochtertje al acht paar schoenen. Opvallend is dat de kinderen wél zorg dragen voor hun spullen in de week dat ze bij mij zijn.
Navraag bij de politie leerde me dat het quasi onmogelijk te bewijzen is wie de schoenen stukmaakte, maw ik heb geen poot om op te staan.
Heeft iemand een nuttige tip hoe dit op te lossen? Ik heb intussen mijn ex uitgenodigd voor een reeks nieuwe bemiddelingsgesprekken, maar zelfs tijdens die gesprekken blijft het probleem voortduren.
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Wie bedoel je met de tegenpartij? Opvoeden doe je toch liefst samen... niet?
RR
RR
Dat is wel een heel vreemd verhaal...
Heb je al eens heel rustig en vriendelijk gevraagd aan je kinderen hoe ze denken dat die schoenen zo beschadigd kunnen raken? Zijn ze onrustig als het daarover gaat?
Precies om zo'n toestanden bij verblijfsco-ouderschap te vermijden gaat het er bij ons zo aan toe:
Elk gezin zorgt apart voor een volledige eigen uitzet kleren voor elk kind. Omdat de levensstandaard in elk gezin ook verschillend is en er niet voor beide gezinnen kan bepaald worden hoeveel een jas dan wel moet/mag kosten. In ons kroostrijk gezin zijn dat dus ook vaak tweedehandskleren en zelfgemaakte kleren. Bij hun mama niet, want die wil "merken"
En ja, de kinderen vinden dat soms niet leuk, maar ze leren in elk geval bij dat er in verschillende gezinnen anders met geld wordt omgegaan en dat je daar niet ziek van wordt.
Kindjes komen aan bij papa met hun "mama"kleren, die gaan meteen in de was (de kleren bedoel ik) en dan keurig in de kast. En ze trekken hun papa-kleren aan. na de week trekken ze de mama-kleren weer aan om te vertrekken.
En dat is er geen geruzie over wat er nieuw gekocht moet worden en wanneer of kleren die zoek zijn en niet meer terugkomen.
Intussentijd zou ik nog eens een goed paar schoenen kopen en melden dat ze daar mogen blijven op voorwaarde dat je zo maar 2 per jaar koopt.
en dat er schoenmakers bestaan die schoenen ook verzolen.
Ik vraagmet toch echt af wat er met die schoenen gebeurt...
Hebben ze daar een schoenhatende hond misschien?
Heb je al eens heel rustig en vriendelijk gevraagd aan je kinderen hoe ze denken dat die schoenen zo beschadigd kunnen raken? Zijn ze onrustig als het daarover gaat?
Precies om zo'n toestanden bij verblijfsco-ouderschap te vermijden gaat het er bij ons zo aan toe:
Elk gezin zorgt apart voor een volledige eigen uitzet kleren voor elk kind. Omdat de levensstandaard in elk gezin ook verschillend is en er niet voor beide gezinnen kan bepaald worden hoeveel een jas dan wel moet/mag kosten. In ons kroostrijk gezin zijn dat dus ook vaak tweedehandskleren en zelfgemaakte kleren. Bij hun mama niet, want die wil "merken"
En ja, de kinderen vinden dat soms niet leuk, maar ze leren in elk geval bij dat er in verschillende gezinnen anders met geld wordt omgegaan en dat je daar niet ziek van wordt.
Kindjes komen aan bij papa met hun "mama"kleren, die gaan meteen in de was (de kleren bedoel ik) en dan keurig in de kast. En ze trekken hun papa-kleren aan. na de week trekken ze de mama-kleren weer aan om te vertrekken.
En dat is er geen geruzie over wat er nieuw gekocht moet worden en wanneer of kleren die zoek zijn en niet meer terugkomen.
Intussentijd zou ik nog eens een goed paar schoenen kopen en melden dat ze daar mogen blijven op voorwaarde dat je zo maar 2 per jaar koopt.
en dat er schoenmakers bestaan die schoenen ook verzolen.
Ik vraagmet toch echt af wat er met die schoenen gebeurt...
Hebben ze daar een schoenhatende hond misschien?