Vereffening/verdeling - kan mijn ex niet uitbetalen, wat nu?
Jaren na onze echtscheiding heeft mijn ex me voor de rechtbank gedaagd voor een vereffening/verdeling van een aantal zaken die "zogezegd" nog niet verdeeld waren. Er was destijds geen inventaris opgesteld (dom) en de rechters hebben in beroep geoordeeld dat vermits die dingen niet stonden vermeld in de akte, en er geen zwart op wit bewijzen waren dat de verdeling wel was gebeurd, het nog verdeeld moet worden. Ik moet m'n ex nu nog ca 25.000€ betalen, terwijl ik amper 10.000€ op mijn spaarrekening heb, en ik nauwelijks toekom met mijn maandloon. Ik zit met mijn handen in het haar want ik heb geen idee hoe ik dat bedrag ooit ga kunnen betalen. Help?
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Ik vraag me eigenlijk ook af of ik nog in cassatie kan gaan? Volgens mijn advocaat konden er geen verdere stappen gezet worden, maar als ik even surf meen ik te vinden dat cassatie nog mogelijk moet zijn? Kan dit nog een verschil maken? Naar mijn aanvoelen heeft mijn advocaat in beroep inhoudelijk enkele serieuze steken laten vallen die een wezenlijk verschil hadden kunnen maken. Bij de laatste conclusietermijn werden enkele besluiten foutief geformuleerd. Ik had deze niet op voorhand gelezen maar per mail toegekregen, toen ik mijn advocaat erover opbelde was het al verstuurd, maar hij praatte zich er ook uit. Ik bleef er echter een slecht gevoel over hebben. Deze (foutieve) besluiten werden in het vonnis ook aangehaald en hebben wellicht mede tot die uitspraak geleid. Ik voel me nu verschrikkelijk gefrustreerd omdat deze uitspraak ten onrechte is, en ik het gevoel heb dat mijn advocaat heeft geblunderd. "We zullen er moeten mee leren leven", was zijn reactie na het vernemen van het vonnis. Makkelijk gezegd, HIJ voelt het niet op zijn bankrekening 
Hij heeft aangeboden dit zonder kosten voor jou te behandelen?HIJ voelt het niet op zijn bankrekening
Er van afgezien of je dat zou willen resp. of hij die steken al dan niet expres heeft laten vallen.
Immers, aan een kwitantie denken lijkt me zo ongeveer wel het minste, wat je van een advokaat mag verwachten?
Heb dit idd verkeerd opgeschreven; bedoelde:Hij heeft aangeboden dit zonder kosten voor jou te behandelen?HIJ voelt het niet op zijn bankrekening
Hij heeft aangeboden dit zonder kosten voor jou verder te behandelen, resp. op te lossen?
Tenminste kan gezegd worden, dat een advokaat, die steken laat vallen, resulterend in meerwerk, en/of wel eens een handeltje doet met de tegenpartij en toch klanten weet te houden, daar niet slechter van hoeft te worden.
Zie b.v. deze draad op een ander forum.
Ik heb het mijn advocaat ook niet gevraagd, het vertrouwen in hem is nu volledig zoek. Of hij zijn fouten zou erkennen is nog maar de vraag, toen ik hem ermee confronteerde bij de besluitvorming wuifde hij mijn bezwaren weg, doch nu blijkt dat die bepaalde punten weldegelijk in het arrest worden aangehaald als factoren die mede de beslissing hebben bepaald. Toen ik mijn advocaat vroeg of ik nog verder stappen kon ondernemen, antwoordde hij daar ontkennend op. Nu ik zelf op onderzoek ben uitgegaan is er m.i. wel nog een mogelijkheid om in Cassatie te gaan. Of het iets zou uithalen is nog een andere vraag, maar hij had tenminste wel de mogelijkheid kunnen aanhalen, hij had het me dan nog kunnen afraden, maar het feit alleen al dat hij me voorgehouden heeft dat er geen volgende stappen meer te nemen zijn, neemt het vertrouwen bij mij helemaal weg.
Even de situatie schetsen. Het gaat om een akte EOT. Hierin wordt vermeld:
"Mits al wat voorafgaat bevestigen partijen van mekaar niets meer te vorderen of te eisen te hebben, noch uit hoofde van hun huwelijksvermogensstelsel, dat door de echtscheiding door onderlinge toestemming zal worden ontbonden, noch uit hoofde van andere vorderingen of aanspraken jegens mekaar".
Er werd geen inventaris opgemaakt.
3j na de echtscheiding komt m’n ex op de proppen met een aantal activa die zogezegd niet zouden verdeeld zijn.
Volgens enkele juristen die ik destijds geraadpleegd heb, zou hij niets tegen mij kunnen beginnen omdat in de akte duidelijk is opgenomen dat geen van beide partijen nog iets van mekaar te vorderen hebben.
Omdat mijn ex me gedagvaard had, zag ik me genoodzaakt ook een advocaat onder de arm te nemen. Eén en ander bleek niet zo simpel als het eerst wel leek, inderdaad omdat de bewuste goederen niet expliciet (doch wel impliciet) werden opgenomen. In eerste aanleg heeft m'n ex dan ook verloren, maar is in beroep gegaan, met het gekende resultaat.
Uit de bespreking van het vonnis haal ik het volgende aan:
- Terecht argumenteert geïntimeerde dat de regelingsakte voorafgaand de echtscheiding bij onderlinge toestemming een dading uitmaakt die partijen bindt.
De dading regelt evenwel slechts geschillen die op dat ogenblik verklaard, bewezen of voorzien waren (zie o.m. art 2048 en 2049 van het Burgerlijk Wetboek,…)
- Wanneer een goed niet in de regeling werd opgenomen blijft dit onderworpen aan het statuut dat krachtens de huwelijksregeling had verkregen zodat, wanneer het ging om gemeenschappelijke goederen, zoals in casu, beide gewezen echtgenoten erin gerechtigd blijven. Dergelijk goed dient dan ook beschouwd als zijnde in onverdeeldheid tussen de beide echtgenoten en dient in gelijke mate tussen hen verdeeld. (…)
- In casu werd geen boedelbeschrijving opgemaakt, die o.m. precies tot doel heeft om nauwgezet vast te leggen waarover een regeling getroffen werd en om te vermijden dat bepaalde activa of passiva over het hoofd zouden worden gezien.
Op http://www.law.kuleuven.be/jura/art/43n1/casier.html vind ik aangaande de interpretatie van een dading:
De draagwijdte van de dading wordt besproken in de artikelen 2048 en 2049 van ons Burgerlijk Wetboek. Artikel 2048 lijkt het idee van een strikte interpretatie van de dading te ondersteunen. Het bepaalt immers dat “dadingen beperkt blijven tot hun voorwerp: wordt daarbij afstand gedaan van alle vorderingen, rechten en eisen, dan geldt zulks alleen voor hetgeen betrekking heeft op het geschil dat tot de dading aanleiding heeft gegeven.”
Artikel 2049in fine daarentegen laat toe bij de interpretatie van de dading verder te gaan dan de letterlijke bewoordingen. Het bepaalt immers: “Dadingen regelen slechts de geschillen die daarin zijn begrepen, hetzij partijen hun bedoeling in bijzondere of in algemene bewoordingen hebben uitgedrukt, hetzij die bedoeling als een noodzakelijk gevolg wordt afgeleid van hetgeen is uitgedrukt.”
…..
Artikel 2049 B.W. lijkt bovendien te prevaleren boven artikel 2048 B.W.: bij de interpretatie van een dading moet immers eerst worden getracht te achterhalen wat de werkelijke wil van de partijen was. Wanneer deze echter niet met zekerheid kan vastgesteld worden, moet de dading restrictief uitgelegd worden, gelet op de afstand van rechten die partijen erin doen. De afstand van een recht wordt immers niet vermoed en kan alleen afgeleid worden uit feiten die niet voor een andere interpretatie vatbaar zijn.
…..
Thans moet worden aangenomen dat de interpretatieregels rechtsnormen zijn, waarvan de toepassing kan worden getoetst door het Hof van Cassatie.
In dit geval er er voor mij duidelijk een geval van verkeerde interpretatie, want de activa waarvan sprake waren weldegelijk impliciet opgenomen in de akte. Omwille van onjuistheden in de besluitvorming en onvoldoende argumentatie door mijn advocaat is dit niet duidelijk genoeg gebleken.
Maak ik hiermee een kans in Cassatie? Sorry voor het lange epistel. Maar het gaat hier tenslotte om een pak geld wat ik onterecht zou moeten betalen (en wat ik niet heb). Ik heb graag een idee waar ik aan toe ben alvorens volgende stappen te nemen. Bedankt alvast.
Even de situatie schetsen. Het gaat om een akte EOT. Hierin wordt vermeld:
"Mits al wat voorafgaat bevestigen partijen van mekaar niets meer te vorderen of te eisen te hebben, noch uit hoofde van hun huwelijksvermogensstelsel, dat door de echtscheiding door onderlinge toestemming zal worden ontbonden, noch uit hoofde van andere vorderingen of aanspraken jegens mekaar".
Er werd geen inventaris opgemaakt.
3j na de echtscheiding komt m’n ex op de proppen met een aantal activa die zogezegd niet zouden verdeeld zijn.
Volgens enkele juristen die ik destijds geraadpleegd heb, zou hij niets tegen mij kunnen beginnen omdat in de akte duidelijk is opgenomen dat geen van beide partijen nog iets van mekaar te vorderen hebben.
Omdat mijn ex me gedagvaard had, zag ik me genoodzaakt ook een advocaat onder de arm te nemen. Eén en ander bleek niet zo simpel als het eerst wel leek, inderdaad omdat de bewuste goederen niet expliciet (doch wel impliciet) werden opgenomen. In eerste aanleg heeft m'n ex dan ook verloren, maar is in beroep gegaan, met het gekende resultaat.
Uit de bespreking van het vonnis haal ik het volgende aan:
- Terecht argumenteert geïntimeerde dat de regelingsakte voorafgaand de echtscheiding bij onderlinge toestemming een dading uitmaakt die partijen bindt.
De dading regelt evenwel slechts geschillen die op dat ogenblik verklaard, bewezen of voorzien waren (zie o.m. art 2048 en 2049 van het Burgerlijk Wetboek,…)
- Wanneer een goed niet in de regeling werd opgenomen blijft dit onderworpen aan het statuut dat krachtens de huwelijksregeling had verkregen zodat, wanneer het ging om gemeenschappelijke goederen, zoals in casu, beide gewezen echtgenoten erin gerechtigd blijven. Dergelijk goed dient dan ook beschouwd als zijnde in onverdeeldheid tussen de beide echtgenoten en dient in gelijke mate tussen hen verdeeld. (…)
- In casu werd geen boedelbeschrijving opgemaakt, die o.m. precies tot doel heeft om nauwgezet vast te leggen waarover een regeling getroffen werd en om te vermijden dat bepaalde activa of passiva over het hoofd zouden worden gezien.
Op http://www.law.kuleuven.be/jura/art/43n1/casier.html vind ik aangaande de interpretatie van een dading:
De draagwijdte van de dading wordt besproken in de artikelen 2048 en 2049 van ons Burgerlijk Wetboek. Artikel 2048 lijkt het idee van een strikte interpretatie van de dading te ondersteunen. Het bepaalt immers dat “dadingen beperkt blijven tot hun voorwerp: wordt daarbij afstand gedaan van alle vorderingen, rechten en eisen, dan geldt zulks alleen voor hetgeen betrekking heeft op het geschil dat tot de dading aanleiding heeft gegeven.”
Artikel 2049in fine daarentegen laat toe bij de interpretatie van de dading verder te gaan dan de letterlijke bewoordingen. Het bepaalt immers: “Dadingen regelen slechts de geschillen die daarin zijn begrepen, hetzij partijen hun bedoeling in bijzondere of in algemene bewoordingen hebben uitgedrukt, hetzij die bedoeling als een noodzakelijk gevolg wordt afgeleid van hetgeen is uitgedrukt.”
…..
Artikel 2049 B.W. lijkt bovendien te prevaleren boven artikel 2048 B.W.: bij de interpretatie van een dading moet immers eerst worden getracht te achterhalen wat de werkelijke wil van de partijen was. Wanneer deze echter niet met zekerheid kan vastgesteld worden, moet de dading restrictief uitgelegd worden, gelet op de afstand van rechten die partijen erin doen. De afstand van een recht wordt immers niet vermoed en kan alleen afgeleid worden uit feiten die niet voor een andere interpretatie vatbaar zijn.
…..
Thans moet worden aangenomen dat de interpretatieregels rechtsnormen zijn, waarvan de toepassing kan worden getoetst door het Hof van Cassatie.
In dit geval er er voor mij duidelijk een geval van verkeerde interpretatie, want de activa waarvan sprake waren weldegelijk impliciet opgenomen in de akte. Omwille van onjuistheden in de besluitvorming en onvoldoende argumentatie door mijn advocaat is dit niet duidelijk genoeg gebleken.
Maak ik hiermee een kans in Cassatie? Sorry voor het lange epistel. Maar het gaat hier tenslotte om een pak geld wat ik onterecht zou moeten betalen (en wat ik niet heb). Ik heb graag een idee waar ik aan toe ben alvorens volgende stappen te nemen. Bedankt alvast.
De vraag of een vonnis met kans op succes in cassatie kan aangevochten worden is vaak zeer moeilijk te beoordelen. Een "gewone" advocaat heeft meestal niet de nodige kennis en opleiding om deze vraag te beantwoorden.
Een cassatieberoep in burgerlijke zaken kan enkel ingesteld worden door een advocaat bij het Hof van Cassatie. Vooraleer cassatieberoep aan te tekenen zal die advies geven over de kans op succes. Als dat advies negatief is wordt zelfs geen cassatieberoep ingesteld. De kostprijs van zo'n advies is ongeveer 2.500,00 euro vermoed ik.
Zonder het volledige dossier grondig te zien is het, zelfs voor een advocaat bij het hof van cassatie, niet mogelijk een advies te geven. U zal begrijpen dat op basis van een posting in een forum als hier het onmogelijk is een gefundeerd advies te geven.
Toch deze bedenking: het Hof van Cassatie mag zich niet inlaten met een beoordeling van de feiten. Als het Hof van Beroep oordeelt dat bepaalde activa niet begrepen zijn in de overeenkomst voorafgaand aan EOT is dit een feitenkwestie die moeilijk in cassatie aan te vallen is. Tenzij het Hof van Beroep hierbij de overeenkomst EOT verkeerd "begrijpt", in deze overeenkomst iets anders leest dan wat er staat, "de bewijskracht van de akte miskent". Dit is wel in cassatie aan te vechten.
Over welke activa gaat het? Stond in de overeenkomst EOT niet dat elke partij in het bezit blijft van de goederen die hij/zij reeds in bezit heeft? Had u die activa in bezit?
scorpioen
Een cassatieberoep in burgerlijke zaken kan enkel ingesteld worden door een advocaat bij het Hof van Cassatie. Vooraleer cassatieberoep aan te tekenen zal die advies geven over de kans op succes. Als dat advies negatief is wordt zelfs geen cassatieberoep ingesteld. De kostprijs van zo'n advies is ongeveer 2.500,00 euro vermoed ik.
Zonder het volledige dossier grondig te zien is het, zelfs voor een advocaat bij het hof van cassatie, niet mogelijk een advies te geven. U zal begrijpen dat op basis van een posting in een forum als hier het onmogelijk is een gefundeerd advies te geven.
Toch deze bedenking: het Hof van Cassatie mag zich niet inlaten met een beoordeling van de feiten. Als het Hof van Beroep oordeelt dat bepaalde activa niet begrepen zijn in de overeenkomst voorafgaand aan EOT is dit een feitenkwestie die moeilijk in cassatie aan te vallen is. Tenzij het Hof van Beroep hierbij de overeenkomst EOT verkeerd "begrijpt", in deze overeenkomst iets anders leest dan wat er staat, "de bewijskracht van de akte miskent". Dit is wel in cassatie aan te vechten.
Over welke activa gaat het? Stond in de overeenkomst EOT niet dat elke partij in het bezit blijft van de goederen die hij/zij reeds in bezit heeft? Had u die activa in bezit?
scorpioen
Ik begrijp dat hierover door een "leek" moeilijk advies te geven valt, zeker zonder het volledige dossier te kennen. Maar ik zal toch even de situatie proberen te schetsen.
Het gaat over een aantal zaken, maar het belangrijkste is een vaste termijnrekening die we samen hadden in de periode dat we getrouwd waren, ik zal ze even X noemen.
Maandelijkse intresten en eindkapitaal werden gestort op rekening A.
Toen we beslist hebben dat we uiteen gingen, is er een instructiewijziging gebeurd waardoor intrest en eindkapitaal op rekening B zou worden gestort. Dit was een zichtrekening op ons beider naam. Deze zichtrekening is bij de scheiding op mijn naam geplaatst, hiervoor heeft mijn ex uiteraard ook moeten tekenen.
Rekening A stond op zijn naam alleen, en is door hemzelf afgesloten.
Probleem was nu dat het eindkapitaal is vrijgekomen nadat we reeds uit mekaar waren. Hij beweerde het bestaan van deze rekening "vergeten" te zijn, en nog recht te hebben op de helft van dit bedrag.
In de akte wordt duidelijk vermeld:
"De financiële rekeningen blijven toebehoren of worden toebedeeld aan degene op wiens naam ze staan en de liggende gelden aan degene in wiens bezit ze zich bevinden."
De instructiewijziging en overzetten van rekening B op mijn naam had net als doel dat het eindkapitaal aan mij zou toekomen. Hoewel het bestaan van deze rekening niet expliciet werd vermeld, werd ze wel impliciet in de akte opgenomen. Bovendien, verder in de akte wordt vermeld:
"Mits al wat voorafgaat bevestigen partijen van mekaar niets meer te vorderen of te eisen te hebben, noch uit hoofde van hun huwelijksvermogensstelsel, dat door de echtscheiding door onderlinge toestemming zal worden ontbonden, noch uit hoofde van andere vorderingen of aanspraken jegens mekaar".
In het vonnis word gesteld:
"Terecht argumenteert geïntimeerde dat de regelingsakte voorafgaand de echtscheiding bij onderlinge toestemming een dading uitmaakt die partijen bindt.
De dading regelt evenwel slechts geschillen die op dat ogenblik verklaard, bewezen of voorzien waren (zie o.m. art 2048 en 2049 van het Burgerlijk Wetboek,…)"
ivm het feit dat rekening B op mijn naam werd geplaatst:
"Dit houdt echter niet in dat ook de tegoeden die evt.nog op deze rekening dienden gestort te worden, automatisch exclusief aan geïntimeerde zouden toekomen." Verdere motivering of verwijzing naar een wetsartikel wordt hier niet gegeven.
Voor mij is dit overduidelijk een verkeerde interpretatie van de EOT, uiteraard omdat ikzelf weet dat het weldegelijk de bedoeling was dat dit geld mij zou toekomen, dat dit eindkapitaal zou vrijkomen was weldegelijk voorzien
Het gaat over een aantal zaken, maar het belangrijkste is een vaste termijnrekening die we samen hadden in de periode dat we getrouwd waren, ik zal ze even X noemen.
Maandelijkse intresten en eindkapitaal werden gestort op rekening A.
Toen we beslist hebben dat we uiteen gingen, is er een instructiewijziging gebeurd waardoor intrest en eindkapitaal op rekening B zou worden gestort. Dit was een zichtrekening op ons beider naam. Deze zichtrekening is bij de scheiding op mijn naam geplaatst, hiervoor heeft mijn ex uiteraard ook moeten tekenen.
Rekening A stond op zijn naam alleen, en is door hemzelf afgesloten.
Probleem was nu dat het eindkapitaal is vrijgekomen nadat we reeds uit mekaar waren. Hij beweerde het bestaan van deze rekening "vergeten" te zijn, en nog recht te hebben op de helft van dit bedrag.
In de akte wordt duidelijk vermeld:
"De financiële rekeningen blijven toebehoren of worden toebedeeld aan degene op wiens naam ze staan en de liggende gelden aan degene in wiens bezit ze zich bevinden."
De instructiewijziging en overzetten van rekening B op mijn naam had net als doel dat het eindkapitaal aan mij zou toekomen. Hoewel het bestaan van deze rekening niet expliciet werd vermeld, werd ze wel impliciet in de akte opgenomen. Bovendien, verder in de akte wordt vermeld:
"Mits al wat voorafgaat bevestigen partijen van mekaar niets meer te vorderen of te eisen te hebben, noch uit hoofde van hun huwelijksvermogensstelsel, dat door de echtscheiding door onderlinge toestemming zal worden ontbonden, noch uit hoofde van andere vorderingen of aanspraken jegens mekaar".
In het vonnis word gesteld:
"Terecht argumenteert geïntimeerde dat de regelingsakte voorafgaand de echtscheiding bij onderlinge toestemming een dading uitmaakt die partijen bindt.
De dading regelt evenwel slechts geschillen die op dat ogenblik verklaard, bewezen of voorzien waren (zie o.m. art 2048 en 2049 van het Burgerlijk Wetboek,…)"
ivm het feit dat rekening B op mijn naam werd geplaatst:
"Dit houdt echter niet in dat ook de tegoeden die evt.nog op deze rekening dienden gestort te worden, automatisch exclusief aan geïntimeerde zouden toekomen." Verdere motivering of verwijzing naar een wetsartikel wordt hier niet gegeven.
Voor mij is dit overduidelijk een verkeerde interpretatie van de EOT, uiteraard omdat ikzelf weet dat het weldegelijk de bedoeling was dat dit geld mij zou toekomen, dat dit eindkapitaal zou vrijkomen was weldegelijk voorzien
Dit gaat over de interpretatie van de overeenkomst EOT.
De rechter oordeelt blijkbaar dat rekening B en het geld dat erop stond van u is, maar dat dit nog niet betekent dat het geld dat daar daarna op gestort wordt ook van u is en begrepen is onder "de financiële rekeningen die op naam van één partij zijn en aan die partij worden toebedeeld."
Dit lijkt mij niet abnormaal te zijn. Dit is een feitenkwestie, moeilijk aan te vechten in cassatie.
Waarmee ik niet gezegd heb dat cassatie geen zin heeft. Een van de meest voorkomende cassatiegronden is het gebrek aan motivering (zie het Fortisarrest), en dat kan maar beoordeeld worden na grondige studie van alle stukken.
Let wel. Ik heb het al meermaals meegemaakt dat A in cassatie gaat. Cassatie op verzoek van A het vonnis/arrest vernietigt. De zaak wordt dan terug verwezen naar een andere rechtbank/hof, en dat deze dan weer A ongelijk geeft. Alle kosten van cassatie voor niets ...
scorpioen
De rechter oordeelt blijkbaar dat rekening B en het geld dat erop stond van u is, maar dat dit nog niet betekent dat het geld dat daar daarna op gestort wordt ook van u is en begrepen is onder "de financiële rekeningen die op naam van één partij zijn en aan die partij worden toebedeeld."
Dit lijkt mij niet abnormaal te zijn. Dit is een feitenkwestie, moeilijk aan te vechten in cassatie.
Waarmee ik niet gezegd heb dat cassatie geen zin heeft. Een van de meest voorkomende cassatiegronden is het gebrek aan motivering (zie het Fortisarrest), en dat kan maar beoordeeld worden na grondige studie van alle stukken.
Let wel. Ik heb het al meermaals meegemaakt dat A in cassatie gaat. Cassatie op verzoek van A het vonnis/arrest vernietigt. De zaak wordt dan terug verwezen naar een andere rechtbank/hof, en dat deze dan weer A ongelijk geeft. Alle kosten van cassatie voor niets ...
scorpioen
Het frustrerende voor mij aan heel deze zaak is dat ik weet dat het idd zo is dat de EOT verkeerd werd geïnterpreteerd want dat het bestaan van die lange termijnrekening, hoewel niet expliciet, wel impliciet werd opgenomen in de EOT. Het dossier is door 2 juristen ingekeken, en zij waren beiden, alsook mijn advocaat, ervan overtuigd dat dit voldoende kon worden aangetoond. In eerste aanleg werd het ook zo beoordeeld, maar in beroep dacht men er jammer genoeg anders over. Het gaat om een groot bedrag dat ik ten onrechte zou moeten betalen, daarom zou ik toch willen overwegen om in cassatie te gaan. Ik kan er mij maar moeilijk zomaar bij neerleggen, en wil graag alles proberen wat mogelijk is. Ik zou in aanmerking komen voor rechtsbijstand, wat de kosten toch enigszins beperkt zou houden. Volgende week ga ik met m'n dossier eens langs bij een jurist om zijn mening te vragen.
Scorpioen, je zegt al "meermaals te hebben meegemaakt dat...", mag ik vragen in welke hoedanigheid je hier ervaring mee hebt?
En, om ook terug te komen bij mijn oorspronkelijke vraag: Als het er uiteindelijk toch op neerkomt dat ik hem zal moeten uitbetalen, ik heb het geld niet voorhanden, en kom met mijn maandloon ook maar nipt toe. Hoe moet het dan met die betaling??
Scorpioen, je zegt al "meermaals te hebben meegemaakt dat...", mag ik vragen in welke hoedanigheid je hier ervaring mee hebt?
En, om ook terug te komen bij mijn oorspronkelijke vraag: Als het er uiteindelijk toch op neerkomt dat ik hem zal moeten uitbetalen, ik heb het geld niet voorhanden, en kom met mijn maandloon ook maar nipt toe. Hoe moet het dan met die betaling??
Als je van rechtsbijstand kan genieten vraag dan aan je advocaat dat hij rechtsbijstand vraagt bij de balie van cassatie.
Zie http://yep.it/qhpkki
Ik ben jurist en beroepshalve dagelijks bezig met gerechtszaken
scorpioen
Zie http://yep.it/qhpkki
Ik ben jurist en beroepshalve dagelijks bezig met gerechtszaken
scorpioen