Sinds 2004 ben ik officieel gescheiden. Tot een jaar geleden had ik het uitsluitend ouderlijk gezag over de kinderen, die op de 'klassieke' manier bij mij verbleven met bezoekrecht voor de vader om de 14 dagen het weekend. Na een volgehouden beroepsprocedure en 'kladcampagne' heeft mijn ex de week-weekregeling bekomen. Soit, ik heb me niet verder verzet en het loopt al bij al redelijk goed. Toch is er echter een probleem: het vonnis regelt een en ander 'behoudens andere afspraken', echter met mijn ex is het onmogelijk een afspraak voor te stellen of te onderhandelen. Elk goed bedoeld voorstel (vb om de 'afhaaldag' te wisselen van zondagavond, wat voor iedereen slecht uitkomt, naar vrijdagavond) eindigt in discussie, met als resultaat, dat ik mijn staart weer intrek en alles bij het oude blijft. Hij doet uiteraard nooit een voorstel en wil zich enkel strikt aan het vonnis houden. Kort gezegd: als ik niets voorstel blijft de gehele regeling 'voor eeuwig en drie dagen' zoals het vonnis ze regelde.
Juridisch is dat wellicht correct, maar ik hoop dat sommigen onder jullie ook al ondervonden hebben dat een vonnis niet aan elke situatie tegemoet kan komen en niet met alles rekening kan houden. De stugge houding van mijn ex hierin leidt voorlopig niet tot grote drama's bij de kinderen, maar mij doet het wel verdriet dat ik nooit eens iets beter kan regelen, het is soms echt onpraktisch of absurd (dit schooljaar vb komt het net zo uit dat de kinderen zowel tijdens de herfst-als de krokusvakantie bij mij zijn, en mijn ex wil ook dat niet veranderen) en vaak word ik nog met verwijten overladen op de koop toe.
Is er een mogelijkheid om aan deze situatie iets te veranderen? Moet ik beroep doen op ??n of andere vorm van bemiddeling (waarvan ik vrees dat ze ook niets zal uithalen, want mijn ex wou daar voor de scheiding al niet van horen), of moet ik hiervoor naar de rechtbank (wat ik eigenlijk ook slechts een nood-oplossing vind, want de procedures in onze (v)echtscheiding komen me zo langzaam de oren uit. Ik begrijp dat ouders die co-ouderschap worden 'opgelegd' hun geschillen in het belang van de kinderen moeten 'inslikken'. Maar is het strikt volgen van het vonnis en er nooit van willen afwijken ook in het belang van de kinderen?
Bedankt voor elke reactie.