Enkele maanden geleden zijn ik en mijn ex uit mekaar gegaan (ze verliet mij). We waren 15 jaar samen waarvan 14 wettelijk samenwonend en hebben samen 1 zoon. Haar reden om uit mekaar te gaan was dat we te verschillend zijn. Dus geen overspel of van die dingen. Of toch niet van mijn kant alleszins en ik vermoed ook niet van haar kant. Zelf zag ik het niet aankomen en zag haar altijd even graag tot voor enkele weken wanneer het volledig was ingezonken. In onze omgeving zag ik dat wel vaker... de "ik ben niet meer verliefd" etcetera als triviale reden om een punt te zetten achter een relatie waar kinderen zijn. Op TV is het boosaardige overspelige ex-mannen wat de klok slaat maar dat is gewoon complete onzin.
Als zelfstandige met een BVBA verdien ik ongeveer 150k per jaar voor een voltijdse job van pakweg 45 uur per week. Ze haatte dit en drong steeds aan opdat ik ook 4/5 zou werken omdat zij anders "met het kind zat" (heeft ze nooit zo letterlijk gezegd maar kwam hier wel op neer) en ze liever met collega's vaker wou 'afterworken'. Niet dat ik haar in het weekend iets in de weg legde en tijdens de week kon ze naast haar vast yogales op woensdagavond steeds vanaf 20u haar 'afterwork' doen maar dan hadden de collega's vaak al getafeld. Van die 150k keer ik mezelf maandelijks 3000 euro bruto uit. Zij verdient netto iets meer dan 2000 euro per maand in 4/5 met daarbovenop de resem extra-legal voordelen zoals auto, dagvergoeding van 11 euro.
Het co-ouderschap is 50/50 en onze zoon van 7 verblijft 1 week bij mij en 1 week bij haar. Ik heb momenteel de intentie om voltijds te blijven werken. Zij wil 4/5e blijven werken en heeft hoegenaamd niet de intentie om 5/5e te gaan werken, zelfs al wordt onze zoon sinds van toen hij 6 maanden was 1 dag per week opgevangen door haar moeder (momenteel enkel in haar week) wat zo zal blijven en woont ze op 5 minuten van haar werk hier in Gent.
Zij eist zonder meer dat het onderhoudsgeld voor ons kind naar vermogen wordt gevoerd terwijl ik 50/50 voorstel (iets wat niet gebruikelijk is omdat het potentieel voor de "minder bedeelde" partij veel groter is dankzij onze verouderde wetgeving die nog dateert uit de tijd van vrouwen aan de haard en uit huis werkende mannen (die 10 jaar vroeger stierven)). Immers steken we allebei evenveel tijd en energie in ons kind. Ik slaap ongeveer 7 uur per dag terwijl zij 9,5 uur en heb niet zo'n nood aan uitgaan en de bloemetjes buitenzetten. Dat wil zeggen dat waar zij meer behoefte heeft aan energie steken in zelfontplooing, reizen en genieten ik meer energie steek in mijn werk (naast mijn zoon uiteraard). Wanneer ik dan pakweg dubbel zoveel moet bijdragen in de kosten voor onze zoon voelt dat als onrecht aan en alsof er van mij geprofiteerd wordt aangezien de opoffering van mijn kant veel groter is (ik heb gewoonweg geen tijd voor hobby's) en zij een zee van tijd heeft en al fluitend de bloemetjes buitenzet.
Nu is mijn vraag hoe ik mijn financiële blootstelling aan de provisionering van de kinderkosten zo laag mogelijk kan houden. 3k Per maand levert netto minder op dan haar loon maar het inkomen van de BVBA wordt veronderstel ik mee in beschouwing genomen waardoor ik buitenproportioneel moet bijdragen.
Als oplossing zie ik:
Zelf maar beginnen genieten van het leven en stoppen met mijn werk zodat mijn ex die mij haat en 50/50 weigert, proportioneel meer geld moet ophoesten.
Buitensporige kosten genereren voor de BVBA zodat het inkomen heel laag is. Die kosten dienen uiteraard in functie van de uitbating te gebeuren want anders zouden ze verworpen worden door de fiscus.
Is een vennootschap oprichten in het buitenland (Europa) een optie waar mijn klanten dan betalingen naar uitvoeren en die mij op haar beurt uitbetaalt of heeft de fiscus hier volledig inzage en is dat inkomen dan een vogel voor de kat/ex?
Zijn er nog andere mogelijkheden?
En wat met de uitgaven voor onze zoon. Zij heeft altijd al een fashonista in haar hoofd gehad terwijl ik altijd wat spaarzamer ben geweest en al wel deftige kleren kocht maar liefst goede trendloze kleren die lang meegaan. Onlangs kocht ze voor onze zoon schoenen van bijna 300 euro en hij heeft nog schoenen genoeg. Ik deed daar nu niet moeilijk over maar dat wringt wel. Dient er inzake de uitgaven voor onze zoon (behalve dan school-, medische, .... kosten) steeds een concensus te zijn? Of kan zij (en ik) het geld "verkwisten" als ware het een lieve lust zonder rekening te houden met de opinie van de ander?