Sinds 5j ben ik gescheiden, ik heb een dochter van 12 en een zoon van 15. De eerste 3j na onze scheiding is het contact tss mij en mn ex nog prima verlopen, maar sinds 2j lukt het van geen kanten meer. Nieuwe vriendinnen die zich komen moeien... velen onder jullie kennen het waarschijnlijk wel. We hebben co-ouderschap, m'n ex haalt 's vrijdags normaal de kinderen op, maar vrijdag weigerde hij ze op te halen. Ik heb hem gewezen op zijn plichten, maar hij is niet zinnens hier op in te gaan. Gisterenavond ben ik de dochter (zoon wou niet mee) aan z'n deur gaan afzetten maar ze kreeg daar duidelijk te horen dat ze niet welkom was, kreeg bijna letterlijk de deur in haar gezicht gesmeten! Ik ben dan naar de politie geweest en klacht gaan indienen. Zij zeggen 'wel eens bij hem langs te zullen gaan', maar als ze op hem dezelfde indruk gaan maken als op mij, gaat dat vast ook niet veel uithalen.
M'n ex wil eigenlijk een nieuwe verblijfsregeling voor de kinderen, hij wil geen co-ouderschap meer maar een weekendregeling, omdat dit hem momenteel 'het beste uitkomt'. Ik wil ook even meegeven dat hij op die 5j dat we uiteen zijn al 5 verschillende woonplaatsen heeft gehad en evenveel (min of meer serieuze) relaties, en al een paar keer heeft gevraagd om de verblijfsregeling te veranderen, telkens net op die momenten dat ze hem 'in de weg lopen'. Veel stabiliteit heeft hij de kinderen nog niet kunnen bieden. Er is een periode geweest dat ik, omwille van de situatie met zijn toenmalige vriendin, het zelf voor de kinderen beter vond dat ze enkel om de 14d een weekend bij hun papa zouden zijn. Momenteel woont hij ook samen, en voor het eerst zijn de kids tevreden met de situatie zoals ze nu is. Ze voelen zich allebei prima in hun nieuwe samengestelde gezin, wat vooral voor de zoon niet evident is, daar hij nogal een 'speciaal geval' is, zeg maar. Sinds z'n papa met die nieuwe vriendin samen is, is hij helemaal opengebloeid.
Zelf heb ik een aantal relaties gehad, maar ik neem de tijd om iemand te leren kennen voor ik m'n kinderen ermee confronteer. Het is bij mij nog niet zo ver gekomen dat ik een nieuwe partner in het gezinsleven met m'n kinderen heb betrokken. Ik vind het heel jammer dat ik dat de kids nog niet heb kunnen bieden. Daarom vind ik het een verschrikkelijk idee dat hun papa, nu ze dat bij hem wel hebben gevonden en zich daar goed bij voelen, hen dat weer wil afnemen.
Mijn vraag is nu:
1) Hoe kan ik hem zijn plicht doen nakomen om de kinderen week om week bij hem te nemen?
2) Hij wil een nieuwe verblijfsregeling, ik wil dit niet, aangezien ik voor de kinderen hiervan het voordeel absoluut niet inzie. Hoe lossen we dit op? Praten lukt niet meer.
Alvast bedankt voor jullie input.