#1 , 28 sep 2018 11:10
Goeiemorgen,
Geen idee in welke sectie van het forum ik mijn vraag moet stellen.
Zal het proberen kort te schetsen...
Zoon verblijft momenteel in een gesloten jeugdinstelling. Binnen 3 maand wordt hij 18. Dan zal het 6 maand zijn dat hij in de instelling verbleven is. Op zich is dit een jammerlijke zaak, iedereen beseft dat, maar ik moet er wel bij vermelden dat hij hopen kansen gekregen heeft, ook van de jeugdrechter, alvorens hij daar terecht gekomen is. Thuis was de situatie niet meer te harden.
Wij maken ons nu wel zorgen wat zijn thuiskomst betreft. Ik wil niet koud en kil overkomen. Iedereen kan veranderen, en iedereen verdient een 2e of een 3e kans, en het is en blijft onze zoon, daar zijn we ons heel goed van bewust, maar we willen tezelfdertijd ook realistisch blijven. De situatie voor de instelling was thuis haast niet meer leefbaar. Niet naar school gaan, niet willen werken, ganse dagen dus in bed liggen of langs de straat hangen met een slecht gezelschap en dingen uitspoken. Thuis waren er uiteraard dan ook hoogoplopende spanningen waarbij we van tijd tot tijd te horen kregen dat we "onze muil moesten houden", of "dat hij er eens ging op kloppen" en nog meer van dat grof taalgebruik. Ook in de instelling is het allesbehalve vlot verlopen. Psycholoog is tot een diagnose gekomen van "zeer dominante persoonlijkheid" die zich niks wil laten zeggen of opleggen. Het is daar regelmatig ook gooien met vuilbakken en stoelen geweest.
Om het kort te houden: niemand hier bij ons thuis is happig om opnieuw onder hetzelfde dak te gaan wonen. Nogmaals, het blijft onze zoon, ok, maar het blijft evenzeer een zeer onaangenaam vooruitzicht als de feiten zich opnieuw gaan herhalen.
Ik had enkele concrete vragen:
- Eigenlijk willen we niet dat hij nog thuis komt wonen, maar ik vermoed wel dat hij het recht heeft om naar huis te komen? Zelfs al verblijft hij nu al enkele maanden in een instelling, ik veronderstel dat zijn domicilie nog steeds bij ons staat?
- En de grote vraag is dan: stel dat hij thuis opnieuw onuitstaanbaar gedrag begint te vertonen, dan vermoed ik dat we nog weinig verhaal gaan hebben. Hij zal meerderjarig zijn, dat zal hem natuurlijk nog extra gaan sterken. Buiten de vrederechter zal er denk ik voor ons niks anders meer opzitten dan mooi onze mond houden denk ik thuis? We hebben geen zin meer in die agressiviteit. Maar eigenlijk is het wel erg, een 17-18 jarige die de rest van het gezin onderwerpt aan zijn terreur en iedereen moet zwijgen en alles verdragen.
Geen idee of iemand hier de juiste juridische antwoorden op weet?
Alvast bedankt !
Groeten