Omdat blijkbaar het parket alles seponeert wat de vader betreft, en de moeder heilig wordt beschouwd en zo maar de kinderen mag blijven treiteren tegen hun zin en zelfs straffen door ze achter te houden omdat ze plots gezegd hebben dat ze zo snel mogelijk alleen willen gaan wonen, en hun moeder dat een persoonlijke aanval op haar opvoeding vindt, besloot ik het internationaal kenbaar te maken.
En ook bij forums mede te delen.
Let wel: ik blijf rekenen en geloven in het gerecht dat zij zelf die ene blunder van een kortgeding rechtzetten dat gebaseerd is op een fictief inkomen en een vals psychologisch attest (schandlige afwijking bilocatiewet) en ik zelfs een eenzijdig verzoekschrift moest vernietigen met erkende psychiaters en alle geburen en directies van scholen omdat ze me tussenin eens 'psychologisch gestoord' gingen verklaren (nadat de kinderen gevraagd hadden aan de jeugdrechter voor 50/50-regeling, die zich nadien... weer onbevoegd verklaarde en zich niet durfde te mengen).
Lees zelf en geniet of geniet van het gedichtje (ik schrijf altijd alles van me af en verwerk het zo zeer goed):
http://www.vb.be/eenouderopvoeding/tuch ... /index.htm
Mijn interview op radio 2 waarin ik mij uitspreek VOOR Monogamie speelt op de achtergrond.
Vanwege een liefhebbende papa (en ik vermoed dat de moeder haar kinderen ook liefheeft, maar gewoon almaar banger wordt dat ze alleen komt te staan na haar eigenzinnige eenzijdige beslissing op 11/11/2004 weg te lopen en alles mee te nemen). Zand dat je heel hard vastknijpt, glipt door je vingers. Als je je hand open houdt, kun je genieten van het wegwaaien ervan, desnoods de hemel in zoals Sahara-zand dat zo zelfs in het Amazone regengebied ook terechtkomt.