... je staat zeker niet alleen met deze visie doch realistisch gezien komt dit weinig voor.
Dit is juist de kern van mijn pleidooi.
Er dient iets op gang te komen om de mentaliteit te wijzigen die streeft naar zoveel en zo vlug als mogelijk juridiseren van een emotioneel scheidingsproces indien de kinderen de inzet van de procedure zijn . Tenslotte gaat het over het toekomstig welzijn van die kinderen.
Indien de dialoog met met juristen wordt aangegaan merk je dat juist in explosieve scheidingsituaties m.b.t. de kinderen dat het juridisch systeem op zich een grote factor is of kan zijn die de ouders door de tijd heen als kat en hond tegen elkaar opzet en de sterkte van bemiddeling fnuikt. Als het dan helemaal een procedure hel wordt dan roepen ze in de rechtbank alle rechtsgeleerden in koor: beter voor de kinderen zou zijn als de ouders gaan bemiddelen.
Vandaag in mijn mailbox een stuk "Wraak van de moeder" die deze visie blijkbaar bijtreed: Let wel:
In deze draad lees ik naar mijn oordeel een moeder die haar uiterste best doet om het beste van de situatie te maken. Mijn pleidooi is dat dit te koesteren. Eénmaal er een juridische twist van gemaakt wordt, dan wordt het uiterste best doen door "het systeem" vaak en door koste wat kost om zijn gelijk trachten te halen gewoon vermorzelt. Wat overblijft van dit juridiseren in dit soort situaties is niet zelden het marginaliseren en criminaliseren van de verliezer(s).
Wraak van de moeder
...
– partners kunnen elkaar van alles toedichten bij een akelige scheiding. Het recept: de een wil ermee stoppen, de ander is ernstig gekwetst en/of teleurgesteld. Voeg kinderen toe aan deze explosieve mix en je hebt een regelrechte horrorscheiding. Niemand die er gelukkig van wordt, vooral de kinderen niet. Ze krijgen loyaliteitsconflicten, want als mama verdrietig wordt wanneer ze naar papa gaan, dan gaan ze liever niet. En als papa steeds weer nare dingen over ‘dat rotwijf’ vertelt, raken ze ook in de war. Voor je het weet roepen de kinderen om het hardst dat ze een ouder niet meer willen zien
...
Bij een scheiding komen ongerichte emoties los die kinderen kunnen betrekken in een strijd die niet van hen is. Mediator en universitair docent aan de Universiteit Utrecht Fred Schonewille ziet het vaak in zijn praktijk. Hij helpt gescheiden stellen om goede afspraken te maken. ‘De belangrijkste struikelblokken zijn de kinderen en de alimentatie.’ Volgens hem precies de dingen die een natuurlijk onthechtingsproces frustreren. Pijnlijke herinneringen gaan we het liefst uit de weg, maar de vader of moeder van je kinderen kun je niet ontlopen. ‘Na een scheiding heb je misschien nog wel meer contact dan daarvoor, omdat je alles moet bespreken wat over de kinderen gaat.
...
bron: http://www.hartenziel.nl/artikel/wraak_van_de_moeder/
RR