debatteer mee

[roderidder]

Ik zit in volgende situatie:

Ik was jaren zelfstandige en had ondertussen eigen huis, ... opgebouwd.
4 jaar geleden heeft mijn ex me buiten laten zetten en vechtscheiding met faling tot gevolg.
Had 3 studerende kinderen waarvan 2 hoge school. Ik kwam op het Ocmw te staan (als zelfstandige kan men niet gaan doppen)
Aangezien mijn kinderen in ons huis bij de moeder verbleven was ik verplicht om op 14 dagen een andere woonst te zoeken. Mijn atelier van 200 m² voorzien van water, electriciteit, ... daar mocht ik niet gaan wonen (te dicht bij ex.)

Ook werd ik veroordeeld tot toen 525 euro alimentatie (en had +/- 650 van Ocmw)

Omgangsrecht minderjarig kind was te verwaarlozen. Kreeg hem niet mee, wou niet komen, ... opgezet. Ik was weg en was de slechte.

Meerdere malen gaan klacht neerleggen bij politie, zelf rechtbank info gaan vragen, zonder resultaat.

De enige troost die ik je kan geven is dat dergelijke verhalen herkenbaar zijn en je dus niet de enigste bent

RR

http://www.f4j.be/doc/doc07/070427_Met_ ... rkhof.html
>> er zit zelfs binnen justitie een beleid achter (col08/2005 bijlage 3) >> afhandelen via VPV !!!!!!!!
http://www.f4j.be/diversen/openbriefnr5.html

[roderidder]

In de volgende postings even de situatie wat verduidelijken al is dit niet eenvoudig. Het is een volledig ontspoort conflict met andere woorden het is maar een onderdeel van nog 1001 andere dingen. De hoofdzaak is kind wordt achtergehouden (van 2000 tot 2004), je kan je te pletter procederen (zie de zaak van baby D dat heeft naar mijn gevoel heel wat parallelle > justitie handhaafd niet, er gaat veel tijd verloren waarbij je de band met je kind verloren gaat en komt in een positie terrecht van totale onmacht)

Op 7 november werd ik opgeroepen om te verschijnen voor de Raadkamer.
1 x naar aanleiding van een klacht van mij. Deze klacht werd op 18/10/2007 neergelegd bij de Antwerpse OR xxxx wegens kindermishandeling

De andere klacht was komende van xxx xxx, de Jeugdparketmagistraat van Turnhout en was lastens mij: De aanklacht was dubbel en luide:
A) smaad art. 275 SW
B) stalking art. 442bis SW

[lex] Ik zou graag hebben dat u hier in de toekomst GEEN scan's van pv's noch van vonnissen meer post! [lex]

[roderidder]

scorpioen schreef eerder in deze draad

Wanneer de rechtbank een uitspraak doet en deze uitvoerbaar is moeten de partijen deze uitspraak naleven.

Als de rechtbank beslist dat de vader recht heeft op contact met de kinderen moet de moeder dit naleven.

Als de moeder dit echt niet kan, bijvoorbeeld omdat de kinderen reeds groot zijn en niet willen gaan, zal de strafrechter haar niet veroordelen.

De strafrechter veroordeelt de moeder enkel indien hij oordeelt dat de moeder van kwade wil is en het vonnis van de burgerlijke rechter niet wil naleven.

De allerlaatste stap is dan de strafrechtelijke veroordeling. In het kader van het strafrechtelijk onderzoek krijgt de moeder alle kans om te tonen dat zij het burgerlijk vonnis wil naleven. Als blijkt dat zij van goede wil is wordt zij niet vervolgd, zeker niet veroordeeld. De veroordeling komt er maar als blijkt dat niets de moeder tot inzicht doet komen en zij hardnekkig weigert het burgerlijk vonnis na te leven.

In dat geval is een strafrechtelijke veroordeling, zelfs tot gevangenisstraf, het enig mogelijke antwoord van de maatschappij om te tonen dat vonnissen van rechtbanken moeten worden nageleefd. Geen veroordeling is een teken voor anderen dat je die vonnissen toch niet serieus moet nemen.

Niemand op het juridisch forum kent één moeder die meer dan 14 dagen van haar vrijheid is beroofd nochtans is het probleem vrij gekend.
een stuke uit blz.56 van het jaarverslag 2007 Politiezone Geel+Laakdal+Meerhout



Dus 220 klachten welke politie Geel "bezoekrecht" noemt in 2007.

RR

[roderidder]

Op 24/07/2000 begaf ik mij naar de rechtbank > er zou uitspraak komen van een kortgeding. Zelf werd ik van het kaske naar de muur gestuurd en na enige tijd zegt men "dat is uitgesproken". Daar sta je dan. De uitspraak (in kortgeding noemt men dit een beschikking) heb ik dus nooit gehoord. Inhoudelijk: De dochter verblijft 160 uur per week bij de moeder en 8 uur bij de vader.

Deze beschikking was uitvoerbaar bij voorraad. Rechter Van Cauwenbergh heeft mij +/- 10 regels laten pleiten, vergelijk dit met de 6 blz. van de advocaat van de moeder.

Op 12 december 2001 kwam de zaak voor de Jeugdrechtbank. Rechter Van Cauwenbergh wraakte zichzelf op mijn en ook op verzoek van de advocaat van de moeder. Aanleiding was een pamflet waar deze situatie aangekaart werd. Aan dhr. Daeleman werd op 12 december 2001 gevraagd het nodige te doen en menswaardige maatregelen te nemen. Hierbij bokste hij de bal terug met het is ofwel de rechter wraken ofwel maatregelen vragen. Geen twijfel bij mij: allebei waarbij de rechter zich terug trok en geen maatregelen kwamen. Enkele maanden later (let wel: al eens 14 dagen gezeten zonder je kind (in dit geval 2.5 jaar oud) te kunnen zien?)

Laten we niet vergeten dat het niet nakomen van gerechtelijke uitspraken de openbare orde schend > Het is nota bene het openbaar ministerie die moet waken over die openbare orde

zie hier een voorbeeld:

KNIP

RR

[roderidder]

Als je een gerechtelijke uitspraak hebt die uitvoerbaar is dan moet je daar iets mee kunnen.

Hier raken we de kern van heel mijn verhaal


KNIP...vonnis.

Het klinkt allemaal wel mooi en hoogdraverig, maar de procureurs generaals, de procureur des Konings, de deurwaarders, de politie etc etc doen gewoon niet wat daar staat! Men weigert domweg, de ene na de andere. Resultaat is dat je vonnis niet meer is dan een vod papier waar niemand je nog verder helpt. De moeder van een baby peuter of kleuter die heel weerbarstig het been stijf houd en obstructie voert wint altijd.

Juist... de tijd gaat voorbij en juist dat maakt voor diegene die weerbarstig alle gerechtelijke uitspraken frustreerd het sterkste argument in handen krijgt van "het kind is het nu zo gewoon dat het bij mij is", of het kindermishandeling is, of het onmenselijk is maakt niets meer uit. Inmiddels is er nieuwe wetgeving, waarbij de advocaat meer middelen heeft om dit onrecht te bekampen, maar tot op de dag van vandaag heeft dergelijke misdaad zowat evenveel prioriteit als het stelen van een fiets. (zie col08/2005) >> In bijlage 3 staat het bij de lijst van de zoganaamde "kleine misdrijven" Misdrijven die je in de praktijk mag gaan plegen omdat ze zoals de richtlijn voorschrijft voorbestemd zijn om te seponeren.

Hier ga je als burger met middelmatige begaaftheid de strijd aan tegen de allerhoogste magistraten van het land.

Juist hier mag de donkere kant van de magistratuur eens tegen het licht worden gehouden

RR

[JPV]

Niemand op het juridisch forum kent één moeder die meer dan 14 dagen van haar vrijheid is beroofd nochtans is het probleem vrij gekend.

fwiw als intermezzo: jawel.

[roderidder]

beste JVP
Je maakte mij helemaal sprakeloos


Gisteren naar de gerechtsdeurwaarder met een ontwerp voor een rechtstreekse dagvaarding voor de strafrechter ten laste van de moeder.

De gerechtsdeurwaarder weigerde met volgende motivering
"ik breng die niet uit, je verliest altijd maar. Voor mij is het duidelijk, ze willen de moeder niet straffen" Niet dat hij mijn ontwerp of motivatie gelezen heeft of daar kennis van had

Ik vroeg politie te bellen omdat ik meende in mijn grondwettelijke rechten te zijn geschonden en dat het ambstweigering is.

"Ik bel de politie niet, klonk het." Dan maar zelf naar de politie. Blijkbaar waren ze gewillig en melde mij dat men de procureur ging bellen en mij van het resultaat op de hoogte ging houden. Blijkbaar was de procureur de mening toegedaan dat dit wel degelijk de plicht is van de gerechtsdeurwaarder.

Politie weigert al een tijdje mijn klachten te acteren, zogezegd op bevel van de procureur, ik moet volgens hun zeggen mijn klachten zelf maar schrijven

Voor de deurwaarder en de politie is dit ambtsweigering, Voor de procureur is dit geven van een onwettig bevel. Maar begaat hier iemand een misdrijf?

RR

[roderidder]

Na een telefonisch en email van de syndicus van de gerechtsdeurwaarders nam ik vandaag terug de contact. In het geprek voorige keer had ik laten ontvallen dat de gerechtsdeurwaarder in Geel weigert een rechtstreekse dagvaarding lastens de moeder uit te brengen. Na Geel had ik immers ook contact opgenomen met een Gerechtsdeurwaarder uit Mol. Aanvangkelijk was er daar wil aanwezig op basis van "een gunst", zo begreep ik het tenminste. Toen het ter sprake kwam dat dit geen gunst is maar mijn recht haakte ook de gerechtsdeurwaarder ook af.

Probleem was blijkbaar dat een burger eigenlijk niet zo goed alle gewenste vormvereiste zou kennen, wat een opstakel zou kunnen zijn.

De syndicus had klaarblijkelijk met zijn collega uit Mol gesproken en de email gelezen. Hij melde mij dat hij de wereld niet kan verbeteren. Duidelijk is dat ieder zich hier zichzelf wat vast rijd en kan rekenen op de grote paraplu die wij openbaar ministerie noemen


RR

[roderidder]

Afgelopen vrijdag was het druk aan de deur van de Raadkamer. Gedupeerde klanten kwamen zich aanmelden bij de bode die voor iedere geding alle procespartijen oproept voor de aanvang van een zitting. De rechtszoekenden dolen wat rond, de bode legt het verschil aan hen uit dat geregistreerd als benadeelde niet hetzelfde is als zich burgerlijke partij stellen. Er worden namen van adocaten genoemd. Plots springt dan de advocaat op. "ik kom voor advocaat xxx, wij werken in het zelfde advocatenbureau en ik ken de zaak", op die manier vinden ze elkaar dan toch. Waar een bode al niet goed voor is.

Inmiddels was politie ook gepasseerd. De knuppel die bij het stappen wat ronddanst rond het blauwe uniform van de agent. Een forsgebouwde kerel en rond zijn middel o.a. spuitbusje, handboeien, een pistool gaat de Raadkamer binnen met zijn plateau. Iemand moet toch de magistraten van koffie en koekjes voorzien. De rechters moeten immers zelf maar beslissen of dit een schijn van hun onafhangkelijkheid-onpartijdigheid in gedrang kan brengen. In ieder geval heb ik nu een kopie gelezen dat ik op bevel van zonechef politie Turnhout voor enkele uren opgesloten werd in hun "amigo" omdat ik de openbare veiligheid heb geschonden. De agenten plukte mij eerder van de straat van het gerechtsgebouw van Turnhout en deelde mij mee dat meerdere magistraten hen hadden opgeroepen en zich niet veilig voelde. Een viseuse cirkel? Ja, als je daar aan ergert is dat wel degelijk het geval.

RR

[otara]

geachte,
mag ik U vragen hoe het zit met verjaring in burgerlijke zaken.

enn hoe is het dan met het volstorten van aandelen bij een faill van 1996

sinds wanneer is de wet, nieuwe wet invoege van verjaringen AUB dank U
otara

[roderidder]

helaba moderatie!!!! waarvoor diende die knip van een openbaar vonnis en dat nog wel in een juridisch forum?
http://www.juridischforum.be/forum/view ... 4130#44130

[lex] Ik zou graag hebben dat u hier in de toekomst GEEN scan's van pv's noch van vonnissen meer post! [lex]

En om welke reden (als ik me niet vergis is er moeite gedaan om alle niet openbare figuren te anoniemizeren) bovendien is de kwestie in het een verder verleden min of meer ter sprake geweest met de webmaster) ?
Destijds wat toen gevraagd werd, werd me toegestaan, waarvoor mijn dank en ben naar mijn mening op dat stramien verder gegaan.


...

Onderstaande is een nachtmerrie voor tienduizende kinderen

let hier anders maar eens op de cijfers...



http://www.youtube.com/watch?v=65QrpVhWd4g duur: 5min47


RR

[roderidder]

De onderzoeksgroep Gezin en Bevolking onder leiding van professor Koen Matthijs voert een collectief masterproefonderzoek naar adolescenten en gezinnen. Zes studenten bestudeerden de impact van echscheiding op jongeren.
...


“Interessant is ook de leefsituatie van kinderen van gescheiden ouders,” weet An Katrien Sodermans, een van de begeleiders van het project. “De kinderen wonen nog altijd meer bij de moeder dan bij de vader. Veertig procent woont voltijds bij de moeder en 23 procent meestal bij de moeder en soms bij de vader. Zeven procent woont voltijds bij de vader en drie procent verblijft meestal bij de vader. 23 procent woont ten slotte afwisselend bij moeder en vader. Opmerkelijk is dat echtscheiding de ouder-kindrelatie vaak doorknipt: de helft van de kinderen die voltijds samenwoont met één van de ouders heeft nooit of bijna nooit contact met de andere ouder en dat is dan meestal de vader.

bron: http://dagkrant.kuleuven.be/?q=node/7303" onclick="window.open(this.href);return false;


hallo, hallo .... hallo is er een verantwoordelijke inzake mensen- of kinderrechten in de zaal ... hallo?


RR

[roderidder]

voor wie hem nog niet bezocht heeft:

http://www.openbaarministerie.be" onclick="window.open(this.href);return false;

RR

[eylis]

Ik denk wel dat het actief belemmeren van de omgangsregeling wel degelijk een misdrijf is. Ook het niet actief zoeken naar oplossingen om een puberend of "weigerend" kind aan te sporen toch contact te hebben met de andere ouder is in mijn opinie een ernstige fout.
Maar misschien moet nagedacht worden in termen van remedieren, begeleiden en niet van straffen:
Een celstraf, daar leert de "foute" ouder niets mee. Een verplichte psycho-sociale ondersteuning mét gedragsremedierende therapie van de foute ouder én de kinderen zou wel eens een oplossing kunnen zijn. Alleen staat het gerecht nog niet zover om multidisciplinair te werken.
als een HAP-plegende ouder in eerste fase geconfronteerd wordt met haar/zijn diagnose: U doet dit en dat: dit zijn de feiten. Dat betekent dat (HAP-diagnose) , en dit wordt er in zo'n geval aan gedaan: systeemtherapie en sociale begeleiding/controle van het omgangsrecht.
Een HAP-plegende ouder in de cel stoppen is héél stigmatiserend en bovendien kleurt dit ook weer de relatie van het kind met de andere ouder. (je hebt mama in de gevangenis gestopt papa...)
Maar pertinente confrontatie van de HAP-plegende ouder met zijn/haar eigen gedrag en dat corrigeren werkt vaak wel.
(HAP: hostile agressive parenting: de oorzaak van PAS)

en wat de problematiek van "grote" kinderen betreft die niet meer naar de andere ouder willen gaan: dan bespreek je dit als ouders eerst samen, bepaal je een mogelijke aanpak (neuzen in dezelfde richting...) en bespreek je dan samen mét het kind hoe je het omgangsrecht eventueel wat aanpast. en dit zet je samen op papier.
Efficiente communicatie, een kwestie van af en toe eens te klappen ....

[ovan]

....Efficiente communicatie, een kwestie van af en toe eens te klappen ....

Doe dat maar eens met een moeder die 26/30 van een maand het kind heeft, die er al in slaagde om 1,5 jaar het kind weg te houden en zich nu verschuilt achter "van mij mag ze, maar ze wil niet". of het is van..."er is een regeling via het vonnis en ik wil mij daar aan houden".
Men moet niet maanden of jaren wachten om de "HAP" ouder in den bak te steken als straf. Ik vind het ook niet OK. Maar bij de eerste maal dat het escalleert en er komt politie bij, en er is duidelijk geen medewerking van de "HAP" ouder? Dan moet men in staat zijn om die ouder mee te nemen en zo nodig aan te houden. Op die manier is het logisch gevolg dat de andere ouder zijn kind toch meekrijgt zoals het vonnis voorschrijft. Dan is het niet de "andere" ouder die aan de oorzaak ligt, maar de "HAP" ouder die niet voldoende inspanning heeft gedaan om zijn/haar kind te overtuigen om mee te gaan.