onderhoudsplicht voor meerderjarig die niet wil werken

[Losa]

Onze zoon is in maart op zijn 18de verjaardag gestopt met studeren. Hij heeft tot eind augustus gewoon thuis gezeten omdat hij wilde uitzoeken wat hij met de rest van zijn leven wilde doen. Aangezien hij schoolverlater is zonder diploma kan hij geen aanspraak maken op stempelgeld en ook niet aan zijn wachttijd starten. Half augustus hebben we hem dan gevraagd om vanaf september een keuze te maken: of terug studeren of gaan werken. Hij zou dan starten met volwassenonderwijs dus wij met hem naar infodagen en uiteindelijk heeft hij zich dan ingeschreven in een opleiding. Dus inschrijvingsgeld betaald, buzzypas gezorgd,... maar na 4 dagen naar school te gaan (verspreid over 3 weken) geeft hij het alweer op.
We verwachten dus dat hij gaat werken maar dat wil hij niet. Hij ligt tot 15u 's middags gewoon in zijn bed en kruipt daarna achter zijn computer tot laat in de nacht.
Wat zijn wij nu nog verplicht? We zien het niet meer zitten om voor hem alles te betalen als hij zelfs geen moeite doet. We hebben hem dus gevraagd om 200€ per maand kostgeld te betalen voor eten, waterverbruik, gsm-abonnement en internetverbruik. Maar omdat hij geen inkomen heeft, kan hij dit dus niet betalen. Mogen wij bijvoorbeeld zijn gsm-abonnement opzeggen, zijn computer afsluiten van het internet?
Volgens ons zou het voor hem goed zijn als hij verplicht op eigen benen moet staan maar volgens vrienden mogen wij hem niet uit huis zetten en zijn wij verplicht om voor alle kosten op te draaien die hij maakt tot hij 27 jaar wordt?
Uiteindelijk zijn wij ten einde raad omdat hij zijn hele toekomst vergooid en gewoon van ons profiteert.

[Blaatpraat]

Zolang jullie leven, zolang zullen jullie onderhoudsplicht hebben over je zoon.
Omgekeerd ook: deze heeft ook onderhoudsplicht naar jullie toe (vooral van belang eenmaal jullie te oud geworden zijn om zelfstandig te leven, of bij een ongeval, of...).
Dit wilt niet zeggen dat jullie moeten blijven instaan voor zijn kosten.

Internet, gsm etc zijn geen basisrechten, en kun je dus perfect afsluiten.
Uit huis zetten kan inderdaad niet, zelfs al is hij de 27 gepasseerd.
Enkel uit vrijwillige beweging, of via de rechter, kan dit gebeuren.

Is een goed gesprek met je zoon niet mogelijk?
Indien niet: zeg dan inderdaad gsm en internet op, en probeer het dan nogmaals.
Als laatste stap kun je ook naar het vredegerecht gaan (zal je 40 euro kosten), en je verhaal aan de rechter doen.
Misschien ziet je zoon dan in dat hij fout bezig is, en indien niet zal de rechter hem wel overtuigen (hopelijk).

[iota]

Juridisch gezien kan je je zoon via een procedure bij de vrederechter het huis laten uitzetten.
Maar bedenk dat hij nog maar 18 is. Op papier meerderjarig, maar in feite nog een puber die niet goed weet welke richting uit met zijn leven en die de steun van zijn ouders hard nodig heeft omdat hij nog lang niet op eigen benen kan staan.
Bedenk ook dat deze samenleving enorm veel druk zet op jongeren om succesvol te zijn. Op de leeftijd van je zoon voelen velen zich daar niet tegen opgewassen. Ze hebben te weinig zicht op de richtingen die ze uit kunnen in het leven, te weinig inzicht in hun eigen functioneren en mogelijkheden en daar bovenop meestal een heleboel ideefixen en verwarde voorstellingen die eigen zijn aan pubers.

Ik begrijp dat het zeer frustrerend is voor jullie en ken uiteraard jullie zoon niet. Maar hij is lang niet de enige jongere die zich gedraagt zoals je beschrijft. Een harde aanpak leidt nergens toe, hij heeft hij hulp en begeleiding nodig. Als het mijn zoon was, zou ik hem laten testen op leer- of ontwikkelingsstoornissen. Dergelijke problematiek kan lang verborgen blijven omdat jongeren jarenlang compenseren en camoufleren, maar komt dan typisch plots boven bij grote overgangen, zoals overgang lagere school-secundair of secundair-hoger onderwijs/werk zoeken.
Het is maar een idee. Zoek in elk geval eerder psychologische hulp dan juridische.

[Tope]

Je zoon zou contact kunnen opnemen met het JAC (Jongeren Advies Centrum) in de buurt:
http://www.jac.be/hoe-wij-helpen

[eylis]

Voor de zoon heel formeel de keuzemogelijkheden nog eens helder en vriendelijk herhalen: Ofwel de studie verder volgen. Ofwel gaan werken. Ofwel in afwachting van werk (en daar een termijn voor vooropstellen van bijvoorbeeld 3 maanden) een belangrijk aandeel in het dagelijkse werk van de huishouding op zich nemen. De afwas, de was, het onderhoud van de woning en tuin. Je meldt dat er ook enige maatregelen worden ingesteld om hem te helpen bij deze moeilijke overgangsperiode. Vanaf nu is er geen internet beschikbaar tussen 12:00 en 08:00 uur smorgens. en GSMkosten, vrijetijdskosten zijn door de zoon zelf te financieren. Voor kleding wordt er zolang de zoon geen inkomen heeft door uzelf gezorgd en dan koopt u wat u gezien uw inkomen kunt bekostigen. U geeft er hem geen geld voor. Want u bent onderhoudsplichtig en niet betaalplichtig. VErtel hem dit vriendelijk doch beslist. Vertel dat u er steeds bent als er een onderliggend probleem zou zijn en dat u er bent om daar over te praten en dat je daar graag bij wil helpen. Ps: Het JAC gaat de zoon niet veel meer kunnen vertellen dan dat de ouders inderdeed onderhoudsplichtig zijn.Jac kan vertellen welke studiemogelijkheden hij heeft. en JAC kan vertellen waar hij psychische hulp kan krijgen. Of hij dat dan wil is de vraag natuurlijk. dus: helder en formeel communiceren wat de voorwaarden zijn ten huize van mama/pappa vanaf nu.

[sloeberken]

Hier had je reeds op vroegere leeftijd moeten ingrijpen, nu is het dikwijls te laat.

[Losa]

Hier had je reeds op vroegere leeftijd moeten ingrijpen, nu is het dikwijls te laat.

Ja, daar zijn we nu niets mee. Maar toch bedankt voor de fijne reactie.

[Losa]

[quote="iota"]Juridisch gezien kan je je zoon via een procedure bij de vrederechter het huis laten uitzetten.
Maar bedenk dat hij nog maar 18 is. Op papier meerderjarig, maar in feite nog een puber die niet goed weet welke richting uit met zijn leven en die de steun van zijn ouders hard nodig heeft omdat hij nog lang niet op eigen benen kan staan.
Bedenk ook dat deze samenleving enorm veel druk zet op jongeren om succesvol te zijn. Op de leeftijd van je zoon voelen velen zich daar niet tegen opgewassen. Ze hebben te weinig zicht op de richtingen die ze uit kunnen in het leven, te weinig inzicht in hun eigen functioneren en mogelijkheden en daar bovenop meestal een heleboel ideefixen en verwarde voorstellingen die eigen zijn aan pubers.

Ik begrijp dat het zeer frustrerend is voor jullie en ken uiteraard jullie zoon niet. Maar hij is lang niet de enige jongere die zich gedraagt zoals je beschrijft. Een harde aanpak leidt nergens toe, hij heeft hij hulp en begeleiding nodig. Als het mijn zoon was, zou ik hem laten testen op leer- of ontwikkelingsstoornissen. Dergelijke problematiek kan lang verborgen blijven omdat jongeren jarenlang compenseren en camoufleren, maar komt dan typisch plots boven bij grote overgangen, zoals overgang lagere school-secundair of secundair-hoger onderwijs/werk zoeken.
Het is maar een idee. Zoek in elk geval eerder psychologische hulp dan juridische.[/quote

Hij staat al jaren onder begeleiding van CLB en heeft daar verschillende speciale begeleidingsprojecten gedaan. Maar telkens weet hij de antwoorden te geven die de hulpverleners willen horen en maakt hij een hoop afspraken en beloften waar hij zich niet aanhoudt. We hebben vorig jaar een psycholoog gezocht maar na 2 gesprekken heeft hij dit ook zelf stop gezet. Hij is dan in juni gestart met een project via VDAB voor ongeschoolde jongeren maar daar gezegd dat hij ging studeren zodat hij ook daar weer mocht stoppen. Iedere hulp die hem aangeboden wordt, stopt hij dus zelf. We hebben hem altijd ondersteund, mee gebabbeld en proberen te motiveren/helpen en goed gedrag te belonen. Maar ik heb de indruk dat hij van onze hulp profiteert en geen hulp wil of eigen initiatief neemt omdat dit in zijn ogen niet nodig is omdat wij er toch altijd zijn als backup.

[mava105]

Verplicht legerdienst laten doen. hij zal het dan wel leren.

[iota]

Hij staat al jaren onder begeleiding van CLB en heeft daar verschillende speciale begeleidingsprojecten gedaan. Maar telkens weet hij de antwoorden te geven die de hulpverleners willen horen en maakt hij een hoop afspraken en beloften waar hij zich niet aanhoudt. We hebben vorig jaar een psycholoog gezocht maar na 2 gesprekken heeft hij dit ook zelf stop gezet. Hij is dan in juni gestart met een project via VDAB voor ongeschoolde jongeren maar daar gezegd dat hij ging studeren zodat hij ook daar weer mocht stoppen. Iedere hulp die hem aangeboden wordt, stopt hij dus zelf. We hebben hem altijd ondersteund, mee gebabbeld en proberen te motiveren/helpen en goed gedrag te belonen. Maar ik heb de indruk dat hij van onze hulp profiteert en geen hulp wil of eigen initiatief neemt omdat dit in zijn ogen niet nodig is omdat wij er toch altijd zijn als backup.

Losa, ik vermoedde al zoiets. Zoals gezegd, ken ik je zoon niet en wil ik niets onterecht suggereren, maar is hij al getest op een ontwikkelingsstoornis? Wat je beschrijft, is een redelijk typisch patroon bij een stoornis die onder de radar is gebleven.
Zou kunnen, want kan natuurlijk aan veel andere zaken liggen.
Mss denk je dat de leerkrachten, het clb of de psycholoog het wel al zouden hebben opgemerkt als er zo'n probleem was, maar dat is zelden of nooit het geval. Ook dat je zoon tot 's nachts achter de pc zit, zou daar bij passen. Heeft hij daarbuiten nog andere zaken waar hij mee bezig is? Komt hij buiten en heeft hij sociale contacten? Hoe is hij in de omgang?

Nu in elk geval, of hij een stoornis heeft of niet, je moet er bewust aan werken om de verantwoordelijkheid voor zijn opleiding en toekomst vanaf nu resoluut bij je zoon zelf te leggen. Ik weet dat je er wakker van ligt, want je schrijft dat jullie ten einde raad zijn omdat hij zijn toekomst vergooit. Maar probeer daar wat afstand van te nemen en je voor te houden dat hij nog jong genoeg is en dat op die leeftijd niets zo definitief is.
Je schrijft dat jullie hem altijd hebben gemotiveerd, goed (studie)gedrag hebben beloond, dat je met hem naar infodagen gaat, zijn vervoer regelt, enz. Van die situatie moet je echt weg. Het mag niet meer zo zijn, dat jullie in feite alles regelen en hij dan degene is die daar pfft tegen kan zeggen.
De motivatie en het initiatief moeten bij hemzelf komen te liggen. Wss denk je: makkelijker gezegd dan gedaan, zeker na alles wat jullie al hebben geprobeerd. Maar het is al een begin als je daar een andere houding in aanneemt, waardoor je er het probleem van je zoon van maakt i.p.v. dat van jullie. Laat hem gerust in de praktijk en bij andere gelegenheden merken dat hij voortaan zijn eigen boontjes moet beginnen doppen. Laat gerust wat zaken fout lopen zonder dat je nog ingrijpt. Laat hem de gevolgen zelf ondervinden. Zie ook de suggesties van Eylis:
enkel het noodzakelijke aanschaffen, maar geen extra's en weinig geld om zelf te besteden.

[sloeberken]

Sorry ik heb kinderen, kleinkinderen en zelf achterkleinkinderen. U zoon is hier niet de fout, maar als je hem 18 jaar zijn zinnetje laat doen, oogst je wat je gezaaid hebt. ken in mijn omgeving genoeg voorbeelden, ik zou dit niet op een openbaar forum durven zetten misschien leest u zoon wel mee.

[Losa]

Sorry ik heb kinderen, kleinkinderen en zelf achterkleinkinderen. U zoon is hier niet de fout, maar als je hem 18 jaar zijn zinnetje laat doen, oogst je wat je gezaaid hebt. ken in mijn omgeving genoeg voorbeelden, ik zou dit niet op een openbaar forum durven zetten misschien leest u zoon wel mee.

Spijtig dat u zo snel oordeelt zonder ons te kennen. We hebben nog andere kinderen, die netjes hun school doen en daarbij studentenwerk combineren en wel hun verantwoordelijkheden nemen.

[eylis]

Ik kan heel formeel zijn. als er inderdaad sprake is van een ontwikkkelingdsstoornis, een psychische stoornis, een depressie, whatever, dan kan een jongvolwassene nog steeds proberen mee te gaan in een gesprek over mogelijke oplossingen en afspraken. Hier gebeurt niets. . Als dit soort gesprek niet kan, moet je het over een andere boeg gooien. niet hardhandig, niet negatief, maar gewoon vastbesloten communiceren. Hier gaat het zo. Zo sluit je de abnormaliserende impulsen gewoon af en kijk je wat er dan gebeurt. Dat is bijvoorbeeld ook de gedragstherapie die zéér waarschijnlijk toegepast zou worden om hem uit zijn impasse te halen. U kan dat ook zelf doen. Dus herlees mijn post nog eens. Er is daar niets "hardhandigs" aan. Probeer het gewoon. Communiceer dat internet tussen 13:00 en 8u00 s'morgens niet functionneert.
Je zal eens zien hoe snel de kerel normaler zal functionneren.
Dit probleem heeft verslaving....internet/spocialemedia/ gameverslaving. En daarvan moet hij eerst ontwennen vooraleer hij weer ietwat kan functionneren en nadenken over waar hij naartoe wil.