Dag iedereen.
Via google ben ik dit forum terechtgekomen en ik hoop dat hier iemand aanwezig is die mijn zus, vrouw en mijzelf zouden kunnen helpen.
We zitten namelijk in een moeilijke situatie en we vinden geen andere opties meer doch lijden wij hier allemaal aan.
Ik zal het volledige verhaal proberen kort te schetsen.
Mijn zus woonde nog thuis bij onze ouders. Voor de jaren dat ze er woonde studeerde ze in Antwerpen (nu nog 1 jaar te gaan) en werd er een zware psychische druk op haar uitgeoefend, er waren veel ruzies aanwezig en negatieve situaties. Dit voor ongeveer 3-4 jaar lang tot op het moment dat ze bij mij stond en alles vertelde dat ze het niet meer aankon. Zo vertelde ze dat ze zo goed als alles zelf moest betalen (2/3 van haar kot, medische kosten, kleren, ...). Hiervoor ging ze dan ook nog werken. Niet vergeten te vermelden dat onze vader de medische kosten gewoon zelf terugtrok wat mijn zus toen nog niet wist. Er was een auto ter beschikking hoewel hier ook regelmatig ruzies over kwamen wie deze mocht gebruiken (mijn broer woont ook nog thuis). Deze auto diende voor te gaan werken voornamelijk. Maar goed. De ruzies bleven en mijn zus kon dit niet meer aan. Doorheen de tijd heeft ze zeer diep in de put gezeten (waarin je wel kan denken tot wat dit zou kunnen leiden) en is ze ook naar een psycholoog van school geweest. Dit loste het probleem niet op en daarom hadden mijn vrouw en ik besloten om haar bij ons thuis op te vangen en te laten wonen.
Allemaal goed en wel maar hier begon de miserie. Mijn ouders snapte dit niet (ik ben mijn zus gaan weghalen zonder fatsoenlijk gesprek, dit was niet mogelijk op dat moment) en ze hadden haar "de huid vol gescholden" waar ik zelfs bij was. We zijn achteraf terug geweest om uit te leggen waarom we dit deden maar dit baatte niet. Mijn ouders blijven in hun eigen "wereld" hangen.
Hierdoor kan mijn zus momenteel niet aan een groot deel van haar eigen spullen die nog steeds thuis staan. We zijn nu al een aantal maanden verder en we zijn gewoonweg geblokkeerd.. Mijn zus heeft deze spullen zelf gekocht maar kan er zelf niet bij (helaas geen kassatickets niet meer aanwezig). Ze heeft nog geld tegoed van onze ouders en kan dit niet aanvechten. Omdat mijn zus normaal gezien niet ten laste is van mijn vrouw en ik, wouden we een leefloon aanvragen bij het OCMW. Dit zou ons ook recht geven op een pro-deo advocaat waardoor we de situatie voor spullen en het geld dat ze nog tegoed heeft zou kunnen aanvechten. Het loon van mijn vrouw en mijzelf zijn te hoog voor dit zo aan te vragen, hoewel ze geen rekening houden met het feit dat ze niet ten lastte is van ons en nog steeds student is. Wij hebben natuurlijk ook leningen lopen en hebben moeten investeren zodat mijn zus bij ons kon intrekken.. Bij het OCMW ging er een enige tijd overheen en werd er niet snel werk van gemaakt in onze ogen. Men wou eerst onze ouders ook spreken voordat men een besluit zouden maken. Hierdoor was het leefloon één maal uitgesteld geweest en de tweede keer werd het niet toegekend... De reden hiervoor was dat ze vrijwillig thuis was vertrokken (terwijl de mentale toestand van mijn zus achteruit ging, richting depressie) en dat ze een auto had gekocht. Deze auto was aangekocht voor haar school, aangezien ze ook nog een half jaar stage moet doen. Mijn vrouw en ik kunnen onze auto's ook niet missen door het werk dat we doen..
Door het leefloon dat geweigerd is met nog een kot ten laste van meer dan 300€ en zonder rechten voor een pro-deo advocaat zijn wij aan de grond genageld. Mijn vrouw en ik hebben moeite met de financiële situatie omdat we dit ook niet kunnen blijven dragen. Dit forceert mijn zus om in weekenden te gaan werken. Natuurlijk wilt ze dit doen om haar steentje bij te dragen maar dat neemt niet weg dat we nu niets meer kunnen aanvechten... We weten zelfs niet of we dit kunnen blijven volhouden.
We kunnen onze ouders niet aanvechten voor de rest van haar spullen, voor de betaling van haar kot, voor de terugbetaling waar ze nog recht op heeft en we kunnen zelfs niet in beroep gaan tegen het leefloon dat geweigerd is... We kunnen zelfs onze ouders niet wijzen op hun plicht om te blijven zorgen voor haar, al zou dit financieel zijn om te ondersteunen. Contact met onze ouders is een zeer moeilijk gegeven aangezien ze niet willen luisteren en steeds terugvallen op hun eigen verhaal terwijl ik had aangeboden dat we met een nieuwe lijn wilden beginnen.
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat iemand een oplossing heeft of ons allesinds kan verder helpen.
Deze situatie begint veel grip te krijgen op ons leven en dit wil ik absoluut vermijden. We willen allemaal een punt achter deze situatie zetten.
Gelieve er rekening mee te houden dat dit verhaal kort geschetst is, indien bijkomende informatie nodig is dan hoor ik het graag.
Alvast bedankt voor uw aandacht.
Met vriendelijke groeten,
Niwre