Klopt niet, die regel is van aanvullend recht en er kan contractueel van afgeweken worden. Dat is bovendien zo in de meeste standaard-contracten, niets speciaal dus.Ook die clausule dat u afziet van de schadevergoeding bij herstellingswerken die langer dan 40 dagen duren, is nietig;
Klopt niet, als de verhuurder bedongen heeft in het contract dat hij vrije doorgang heeft, is het zijn volste recht om door de tuin te lopen naar de weide. Er zijn geen rechtsregels die dit soort clausules kunnen beperken.Idem met die toegang tot de weide. Als er nergens een erfdienstbaarheid rust op wat u huurt, moeten zei de weide maar langs een andere weg zien te bereiken voor het onderhoud. Het kan niet dat zij te pas en te onpas door uw tuin moeten,
Foutje, dan, maar die clausule zal dan toch ook in het exemplaar van de topic starter moeten staan, om geldig te zijn. Als deze achteraf toegevoegd is door de verhuurder in weet ik veel welke "versie" van het contract, zal dit toch nietig zijn.Klopt niet, die regel is van aanvullend recht en er kan contractueel van afgeweken worden. Dat is bovendien zo in de meeste standaard-contracten, niets speciaal dus.
Wat met het recht op het volle genot van het gehuurde goed? Ik denk niet dat je van dit volle genot nog kan spreken als de verhuurders te pas en te onpas de tuin betreden (en waarschijnlijk zo ook perfect naar binnen kunnen kijken, etc...)? Verder ook hier: als deze clausule niet in de originele huurovereenkomst staat, heeft ze sowieso geen waarde...Klopt niet, als de verhuurder bedongen heeft in het contract dat hij vrije doorgang heeft, is het zijn volste recht om door de tuin te lopen naar de weide. Er zijn geen rechtsregels die dit soort clausules kunnen beperken.
Die laatste zaken zouden gekend moeten zijn als u het pand huurt. Als ik een huis met privé tuin huur, ga ik er niet van uit dat om god weet welke reden dan ook, de verhuurders 7 dagen op 7, 24u op 24 in mijn tuin kunnen staan. Voor een vrederechter kan je héél makkelijk bekomen dat die "bezoekjes" van de verhuurder beperkt worden, en op zijn minst vooraf aangekondigd. Anders kan je weldegelijk spreken over het feit dat de huurder niet het restige genot van zijn gehuurde goed heeft...Als die clausules niet in een getekende versie staan, moet TS ook niet vragen of dat de bepalingen nietig zijn.
Als je uw redenering over rustig genot zou volgen, kunnen huizen rond een gemeenschappelijke binnenhof, percelen met erfdienstbaarheden,... niet verhuurd worden.
Daar ga ik dus ook van uit. Als die weide enkel toegankelijk is via de tuin van de topic starter, dan moet er op dat perceel een erfdienstbaarheid rusten. Als dit niet het geval is, moet de verhuurder elders aan zijn weide kunnen geraken, en heeft hij bijgevolg niet zomaar het recht om via de tuin te komen, ook al zou dat korter / makkelijker zijn...hij pacht een weide daar zal wel een toegang zijn
Wie zegt dat dat recht van doorgang er is? Het is niet omdat de verhuurder dit in het contract zet, dat die weide plots via de tuin van de huurder moet bereikt worden. Van zodra de weide via een andere weg te bereiken is, heeft de verhuurder niets in de tuin van de TS te zoeken...Het is een verkeerde stelling om te denken dat het rustig genot verstoord wordt door een recht van doorgang.
Nog een ongeldige clausule, wat het genot van het gehuurde goed aan banden legt."Daarenboven heeft de verhuurder het recht op ieder moment en op eenvoudig verzoek daartoe het gehuurde goed te bezoeken met het oog op het nazicht ervan."
Ik verander mijn verhaal helemaal niet. Ik heb vanaf het begin gezegd dat die clausule dat de verhuurder zomaar in de tuin mag komen (om gelijk welke reden) nietig is, tenzij er echt een erfdienstbaarheid op het perceel rust.@ Gebruiker21
Nu verander jij uw verhaal.
Ik maak uit de tekst van de TS niet op dat de verhuurder hem een andere huurovereenkomst met een andere tekst heeft gegeven, dan het exemplaar dat hij zelf in handen heeft.[: alles wat de verhuurder toevoegt in het contract, en niet in het origineel staat dat de TS getekend heeft, .