niet-fiscale invorderingen

[frederique1978]

hallo ik heb een niet- fiscale invordering gekregen
betreft verbeurd verklaard vermogen art 42-3 en 43bis SWB
opdrachtgever arrest hof van beroep van 16/02/2011 de feiten
dateren van 2009
het is mijn 2 er brief e eerst was in juli had het toen doorgegeven aan
mijn collectieve schulderegelaar van de eerste brief heeft hij hen niets laten weten..
heb in juni afgetekend tot uitbetaling van van de schuldeisers..
heb 87% van mijn schulden van180000 euro betaald
( schulden door een huis met mijn ex te kopen) huis kwijt uiteindelijk
nu een erbeurdverklaring van 52000 euro.. waar stopt het.. mijn vraag.. hoe kan ik er
vanaf geraken of toch deels.. alvast bedankt

[Xenophon]

Wetgeving:

Art. 92. Correctionele straffen verjaren door verloop van vijf jaren, te rekenen van de dagtekening van het arrest of van het in laatste aanleg gewezen vonnis, of te rekenen van de dag waarop het in eerste aanleg gewezen vonnis niet meer kan worden bestreden bij wege van hoger beroep.
Indien de uitgesproken straf drie jaar te boven gaat, is de verjaringstermijn tien jaren.

Art. 94.[1 De geldboeten verjaren door verloop van de in de vorige artikelen vastgestelde termijnen, naargelang zij zijn uitgesproken wegens misdaden, wanbedrijven of overtredingen.
De bijzondere verbeurdverklaringen verjaren door verloop van de in de vorige artikelen vastgesteld termijnen, naargelang zij zijn uitgesproken wegens overtredingen of misdaden.
De bijzondere verbeurdverklaringen die uitgesproken zijn wegens wanbedrijven verjaren door verloop van tien jaren, te rekenen vanaf de in artikel 92 vastgestelde tijdstippen.

Van bijzonder belang voor u:

Art. 97.[1 § 1. De verjaring van de verbeurdverklaring wordt geschorst wanneer de wet dit bepaalt of wanneer er een wettelijk beletsel bestaat dat de onmiddellijke tenuitvoerlegging van deze straf verhindert.
§ 2. De verjaring wordt in elk geval geschorst in de volgende gevallen :
1° zolang de veroordeelde het voorwerp uitmaakt van een wettelijke collectieve insolventieprocedure;
2° tijdens de behandeling van het door de veroordeelde of derden overeenkomstig de artikelen 110 en 111 van de Grondwet ingediende genadeverzoek betreffende de opgelopen verbeurdverklaring;
3° tijdens de looptijd van een aanzuiveringsregeling die de bevoegde ambtenaar van de federale overheidsdienst Financiën, die belast is met de invordering van de verbeurdverklaring, de geldboete of de gerechtskosten heeft toegestaan aan de veroordeelde

En alsof de schorsing nog niet voldoende was:

Art. 98.[1 § 1. De verjaring van de verbeurdverklaring wordt gestuit door elke daad van tenuitvoerlegging uitgaande van de wettelijk bevoegde organen.
§ 2. De verjaring wordt in elk geval gestuit in de volgende gevallen :
1° elke gedeeltelijke betaling die door of voor de veroordeelde is gedaan aan de bevoegde ambtenaar van de federale overheidsdienst Financiën die belast is met de invordering van de verbeurdverklaring en die niet kadert in een door de ontvanger toegestane aanzuiveringsregeling;
2° elk betalingsverzoek of elke ingebrekestelling gericht aan de veroordeelde, bij een aangetekende zending of ge-rechtsdeurwaardersexploot, uitgaande van de bevoegde ambtenaar van de federale overheidsdienst Financiën die belast is met de invordering van de verbeurdverklaring;
3° elk beslag gelegd door of op verzoek van de bevoegde ambtenaar van de federale overheidsdienst Financiën die belast is met de invordering van de verbeurdverklaring,
4° de beslissing van de directeur van het Centraal Orgaan voor de inbeslagneming en de verbeurdverklaring een onderzoek te voeren naar de solvabiliteit van de veroordeelde;
5° de beslissing van het openbaar ministerie om een in artikel 464/1 van het Wetboek van strafvordering bedoeld strafrechtelijk uitvoeringsonderzoek te openen;
6° alle uitvoeringshandelingen die verricht worden in het raam van het in artikel 464/1 van het Wetboek van strafvordering bedoelde strafrechtelijk uitvoeringsonderzoek

Het lijkt mij dat op het eerste zicht alles keurig binnen de vereiste termijnen aan het lopen is, er is zelfs schorsing aangezien u in collectieve zit én daarenboven is de ontvanger misschien gestart met de eerste stap van tenuitvoerlegging. U kan die veroordeling niet gewoon 'laten weggaan' door de schuldenregeling. Vermoedelijk zal de ontvanger alles in de gaten houden en -in de hypothese dat er nu niets te rapen valt-, stuiten wanneer nodig (kan onbeperkt, mits tijdig) en wachten of/tot u 'tot beter fortuin' komt.

Andere mogelijkheden om 'ervan af' te raken:

a) Betalen
b) Sterven
c) Een ingewilligd genadeverzoek

[scorpioen]

Ik ben geen specialist collectieve schuldenregeling maar het komt met voor dat ook deze schuld onder toepassing van de regels van de collectieve schuldenregeling valt. Dateert de schuld van voor de collectieve schuldenregeling?
Art. 1675/9, § 3, Gerechtelijk Wetboek
Indien een schuldeiser niet binnen de in § 2, eerste lid bedoelde termijn, aangifte van schuldvordering doet, brengt de schuldbemiddelaar hem bij een ter post aangetekende brief met ontvangstbewijs ervan op de hoogte dat hij over een laatste termijn van vijftien dagen beschikt, te rekenen van ontvangst van deze brief, om alsnog die aangifte te doen. Indien de aangifte niet binnen die termijn gedaan wordt, wordt de betrokken schuldeiser geacht afstand te doen van zijn schuldvordering. In dat geval verliest de schuldeiser zijn recht om zich te verhalen op de schuldenaar en de personen die voor hem een persoonlijke zekerheid hebben gesteld. Hij herwint dit recht in geval van afwijzing of herroeping van de aanzuiveringsregeling.

[Xenophon]

Zou inderdaad moeten gekeken worden naar de datum van de CSR en de datum van definitieve veroordeling. De bemiddelaar dient echter te kunnen aantonen dat het aangetekend schrijven tijdig verzonden werd naar de ontvanger en dat deze niet reageerde...zou me verwonderen.

Indien toegang tot de CSR werd gevraagd voor de definitieve veroordeling had TS bij de aanvraag dienen te melden dat een veroordeling en penale boete tot de mogelijkheden behoorde. In extreme gevallen oordeelde de rechter dat er geen toegang was aangezien de penale schuld dusdanig was dat een terugkeer tot fin. evenwicht niet mogelijk was (Art. 1675/3 GerW geloof ik). Herinner me ook een uitspraak waarbij de rechter oordeelde dat toegang tot CSR vragen na te zijn veroordeeld tot een boete (accijnzen....) van 40 Mio EUR neerkwam op een poging zijn eigen onvermogen te organiseren.

Er bestond ook de grootste onduidelijkheid over de vraag of een penale boete kon worden gereduceerd in het kader van een gerechtelijke aanzuiveringsregeling. Arrest van Cassatie (heb ref. niet bij de hand, ik denk 18 november 2013) zette daar een pad in de korf van financiën...die prompt reageerden met een wet waarin de niet-reduceerbaarheid van penale boeten in een CSR werd verankerd. Enige gronden voor (gedeeltelijke) kwijtschelding zijn nu nog Art. 110 en 111 GW. Maar er zijn diverse problemen met die wet, vb. de vraag op welke CSR's die exact van toepassing is: vanaf de inwerkingtreding van de wet of op alle CSR (!).

Enfin, ik ben niet thuis in de CSR-problematiek dus warm advies aan iedereen die dit leest om vooral zelf research te doen.