#2 , 03 nov 2015 08:28
Gezien uw adres daar niet stond (en u dus domiciliefraude pleegde), was de woning niet uw hoofdverblijfplaats en heeft u daar sowieso geen enkel recht. Dat lijkt geen probleem te zijn, gezien u al een nieuwe woning gevonden heeft.
Ik neem ook aan dat hij zijn zoon erkend heeft?
Zolang er geen vonnis is i.v.m. de verblijfsregeling van jullie zoon, moeten jullie in alles onderling overeenkomen. Geen van beide ouders heeft meer te zeggen dan de andere. Indien jullie niet overeenkomen, is enkel de familierechter bevoegd om een beslissing in jullie plaats te nemen. Waar het kind dus gedomicilieerd is of dergelijks, maakt niet uit.
Ik raad u aan om zo snel mogelijk tot een regeling te komen en die te laten homologeren. Dat kost niet veel geld, maar dan heeft u wel een regeling om op terug te vallen en het belangrijkste: een regeling die juridisch afdwingbaar is. Want in de huidige situatie kan geen van beide ouders er iets aan doen als de ene ouder het kind niet meer wil meegeven (buiten uiteraard een rechtszaak starten, waar de andere ouder serieus naar zijn voeten zal krijgen van de rechter, maar dan is het kwaad uiteraard al geschied voor de periode dat het kind niet meekwam).
Indien je niet overeenkomt, is bemiddeling ook nog een optie.
Bij voorkeur zal een rechter verblijfsco-ouderschap (week/week) uitspreken, tenzij er tegenindicaties zijn om dat niet te doen of tenzij een ouder vraagt voor minder dan week/week. Sowieso hebben jullie altijd co-ouderschap, wat niet meer is dan het gezamenlijk gezag en wat wil zeggen dat jullie steeds over alles samen zullen moeten beslissen. Dus zélfs indien de regeling zo zou zijn, dat jullie zoon slecht om het weekend naar papa of mama zou gaan, moeten jullie nog steeds samen beslissen over onderwijs, hobby, medische zaken, het maken van kosten, ...
Kosten worden typisch als volgt verdeeld:
- kindergeld gaat meestal naar de persoon die de kinderen meer bij zich heeft en in week/week wordt dat ofwel verdeeld, ofwel gaat dat naar één persoon (meestal degene die minder verdient en meestal de moeder)
- studietoelage wordt ontvangen door de persoon die als eerste instaat voor de schoolkosten en wordt ofwel verdeeld (ex stort de helft naar u) ofwel wordt die eerst gebruikt om schoolkosten te betalen en worden er pas rekeningen doorgestuurd zodra de studietoelage op is.
- kledij wordt bij week/week door elke ouder apart aangekocht (uitzondering kan gemaakt worden voor dingen zoals schoenen/jassen => bijzondere kosten); bij een ongelijk verdeeld verblijf is er typisch 1 ouder die de kleding aankoopt en meegeeft aan de andere. Dit zit dan bij in de alimentatie die die ouder ontvangt.
- opvang bij week/week is voor de ouder die de kosten maakt. Opvang in een ongelijk verdeeld verblijf hangt af van wat er in de bijzondere kosten staat. Ofwel dus voor die persoon, ofwel elks de helft.
- schoolkosten zijn sowieso bijzondere kosten en die worden elks de helft gedaan (kan ook met percentages qua loon zijn, maar we houden het even simpel)
Hoe zit dat nu met die bijzondere kosten?
Dat zijn kosten die niet verblijfsgerelateerd zijn: schoolkosten, kosten voor hobby, medische kosten, eventueel rijbewijs, eventueel opvang, .....
Deze kosten moeten stééds gemaakt worden in onderling overleg: je kan de andere ouder niet plots een rekening voor zijn neus schuiven. Uitzonderingen hierop zijn:
- dringende medische kosten (als je kind een ongeval heeft, moet je echt niet eerst naar je ex bellen om te vragen of de ambulance mag komen/ een operatie mag plaatsvinden)
- schoolkosten die noodzakelijk zijn. Daarmee bedoel ik onder meer de schoolrekening (maximumfactuur e.d.), maar ook als de school slechts 1 manier aanbiedt om bepaalde boeken aan te schaffen, laat je dat nog steeds best aan je ex weten, maar is er geen discussie mogelijk. Als er echter gewoon een boek moet gekocht worden, moet je samen beslissen hoe je die aankoop doet: Kan je het huren van de school? Kan je het tweedehands aankopen? Of kies je voor een nieuw boek? Indien je niet overeenkomt, ben je slechts verplicht de helft bij te dragen van de kost die jij had willen maken. (bv: jij wil nieuw, ex wil huren => ex moet niet de helft van het nieuwe boek betalen, maar slechts de helft van wat de huur zou gekost hebben)
Deze regel geldt ook voor medische onkosten zoals bijvoorbeeld een bril: Een bril kan noodzakelijk zijn, maar de prijzen variëren naargelang het model e.d.. Als een van jullie dus een bril met een montuur van Versace wil, kan de andere niet verplicht worden om die helft te bij te dragen, maar slechts de helft van wat een degelijk normaal montuur zou gekocht hebben.
Ik hoop hiermee je vragen beantwoord te hebben.