Da's net het probleem. WIE moet terugbetalen? Moet een drankhandel een lege bak bier die je in de supermarkt gekocht hebt, terugnemen? Als je sloeberken zijn redenering aanhaalt niet, want de som geld is aan de supermarkt gegeven, niet aan de drankenhandel. Waarom zou de drankenhandel dan een som geld moeten teruggeven die hij in eerste instantie niet gekregen heeft?- uit de wet kan je wel degelijk afleiden dat het gaat over een som geld: "(...) een vastgestelde som geld stort. Deze som wordt terugbetaald aan de koper (...).
- zoals sloeberken reeds aanhaalt, is er duidelijk sprake van een 'aangestelde derde'.
Maar dat verhaal ben ik op 69 jaar nog nooit tegengekomen.Da's net het probleem. WIE moet terugbetalen? Moet een drankhandel een lege bak bier die je in de supermarkt gekocht hebt, terugnemen? Als je sloeberken zijn redenering aanhaalt niet, want de som geld is aan de supermarkt gegeven, niet aan de drankenhandel. Waarom zou de drankenhandel dan een som geld moeten teruggeven die hij in eerste instantie niet gekregen heeft?- uit de wet kan je wel degelijk afleiden dat het gaat over een som geld: "(...) een vastgestelde som geld stort. Deze som wordt terugbetaald aan de koper (...).
- zoals sloeberken reeds aanhaalt, is er duidelijk sprake van een 'aangestelde derde'.
Eigenlijk een nutteloos argument, aangezien de eigenaar van het leeggoed niet de handelaar is maar de fabrikant. De handelaar is dus eigenlijk slechts een tussenpersoon tussen consument en fabrikant.Da's net het probleem. WIE moet terugbetalen? Moet een drankhandel een lege bak bier die je in de supermarkt gekocht hebt, terugnemen? Als je sloeberken zijn redenering aanhaalt niet, want de som geld is aan de supermarkt gegeven, niet aan de drankenhandel. Waarom zou de drankenhandel dan een som geld moeten teruggeven die hij in eerste instantie niet gekregen heeft?- uit de wet kan je wel degelijk afleiden dat het gaat over een som geld: "(...) een vastgestelde som geld stort. Deze som wordt terugbetaald aan de koper (...).
- zoals sloeberken reeds aanhaalt, is er duidelijk sprake van een 'aangestelde derde'.
Denk dat die handelaar weinig zal verkopen, in onze streek kan ik zo een handelaar niet, en zijn ze klantvriendelijk.Als je de wettekst interpreteert, zou je idd kunnen veronderstellen dat een consument enkel naar de fabrikant kan stappen om zijn geld terug te EISEN. Voor de rest kan hij naar een tussenpersoon stappen en daar enkel VRAGEN of hij zijn geld terugkrijgt, maar als deze laatste dit niet wil, of enkel een bon geven, kan je er niet veel tegen beginnen, denk ik.
Anyway, beetje nutteloze discussie, idd...
Akkoord dat het niet klantvriendelijk is om geen leeggoed terug te nemen. Kost de handelaar immers niets, uiteindelijk.Denk dat die handelaar weinig zal verkopen, in onze streek kan ik zo een handelaar niet, en zijn ze klantvriendelijk.
Wie het op de markt brengt, is de fabrikant. Begin als consument maar eens te bewijzen dat een handelaar effectief een "aangestelde derde" is. Hoe ga je daar aan beginnen? Met mijn leeggoed kan ik niet bij mijn bakker of beenhouwer terecht, want dit zijn (vermoed ik) geen "aangestelde derden". Wat ga je als aangestelde derde definieren? Iemand die de drank zelf verkoopt? Wat dan met nachtwinkels die individuele flesjes bier verkopen, om maar iets te zeggen? Bij velen moet je daar niet terugkomen met je leeggoed, hoor.Nochtans staat het anders in de wet.
Deze som wordt terugbetaald aan de koper wanneer hij het product terugbezorgt aan diegene die het op de markt heeft gebracht of aan een aangestelde derde.
Bewijs van wat? Dat een handelaar ooit een bepaalde drank verkocht heeft? Stel dat een handelaar vandaag nog een bepaald merk bier verkoopt, maar zijn samenwerking met brouwerij stopzet volgende week. Dan denk ik niet dat je daarna nog met lege bakken van dat bier moet afkomen daar.Facturen zijn effectief bewijs.
In dat geval is er iets serieus mis met de planning van de feesten door uwe lokale middenstandJa de kerstman komt met pasen.