Zou ook in Groot-Brittannië kunnen zijn eylis, maar dat is denk ik idd het enige wat ik kan doen idd, afwachten wat er op me afkomt. lig bedankt voor je constructieve reactiesMet de info die je gaf van de moeder, kan ik me een bepaald beeld vormen van haar psycho-sociale ingesteldheid. Ik vermoed dat ze niet tot bij de rechter zal stappen om een vaderschapsstest aan te vragen. Het gaat dan nog eens over een rechtszaak (die in Italie?)aangespannen moet worden, waar ze een advocaat voor moet nemen. Ik vermoed dat ze je niet op de hoogte zal houden van de vorderingen van de zwangerschap, noch mbt de geboorte. Een biezonder argument in heel dit verhaal is dat ze weinig of geen informatie geeft over iets dat (als ze je dan toch beschouwt als de biologische vader) jou echt wel evenveel aanbelangt. Vermoedelijk zal ze pas als het financieel slecht gaat plots contact met je opnemen. Mijn raad is: Wacht voorlopig af.
Niet. Elke vorm van "verdediging" zal door de rechter aanzien worden als het zoeken naar uitvluchten om u aan uw verplichtingen te onttrekken.Mijn vraag is of iemand suggesties heeft hoe ik me eventueel op zijn minst kan verdedigen voor een rechter als zij een vaderschapstest en alimentatie eist.
Zucht. Als je het antwoord niet wil weten, stel dan de vraag niet.Al wie daar geen zinnig antwoord op heeft gelieve zich te onthouden.
Allemaal goed en wel, maar op geen enkel moment een (juridisch) antwoord op de vraag van TS. Ik denk dat hij niet zo stom is om als de moeder geen actie onderneemt, om zelf iets te gaan doen. En daarom meen ik dat uw antwoord geen relevantie heeft op dit forum.Hola! kunnen we proberen een beetje objectief te blijven? Voor zover ik mijn eigen post kan lezen en begrijpen staat daar duidelijk wat ik vermoed dat de moeder zal doen. (dat gaat dus niet over het zich onttrekken aan zijn verplichtingen) In eerste instantie hangt alles hangt daar van af: van wat de moeder gaat doen. doet ze niets, dan is mijn raad is, gewoon afwachten tot wanneer ze een volgende stap zet. Dat is dus helemaal in lijn met de wetgeving die voorziet dat als een kind erkend is of als is vastgesteld wie de vader is, deze verantwoordelijk is voor zijn kind uiteraard. Om je even te helpen mijn post te begrijpen: vat ik even samen: dus als de moeder niets laat weten over de verdere zwangerschap, geen verder contact zoekt als de bevalling nadert. niets van zich laat horen. Laat staan dat ze laat weten dat er een kind geboren is. Dan is er GEEN wettelijke vader, want die wéét niet eens dat hij een niet kind kan gaan erkennen. En mijn prognose is dat de moeder vermoedelijk niet de rechterlijke stappen zal ondernemen om de DNA-test te verplichten. Want dan zou ze nu wel overleggen met de vader hoe, wat, wanneer en verder.... laten we zien of mijn prognose van wat de moeder gaat doen, klopt.
Helemaal niet, als zij mij op een constructieve manier zou betrekken zou dit een heel ander verhaal zijn en zou ik ook actief meewerken om een, vooral voor het kind, zo positief mogelijke omgeving te scheppen. Dit is echter helemaal niet zo.Meesje heeft gelijk:
Als hij een man van eer is dan verstoot hij zijn kind niet met als (enig?) doel aan het betalen van onderhoudgeld te ontsnappen.
Want daar gaat het hier enkel om. Van enige genegenheid is er blijkbaar in het geheel geen sprake.
De juridische vertaling van deze handelswijze blijft dus:
"Ik heb een kind verwekt, maar ik wil aan elke daaruitvoortvloeiende plicht ontsnappen, in de eerste plaats de materieel financiële plicht.
En kan het forum daarbij helpen."