Door het niet ontvangen van een brief heb ik bepaalde nadelen ondervonden ( zonder in detail te treden).
Even terug contacteerde ik de media en die maakten er klein artikel over. De tegenpartij werd gecontacteerd en zei: het is een weigeraar en dus logisch dat die nu gevolgen moet dragen. Ik heb gedaan wat ik moest doen.
Bij het googlen van mijn naam vind je dus meteen mijn naam in verband met een "weigering". Het media-artikel was evenwel mijn idee. Het was een vrij simpel antwoord van een mens met macht ( maar niet meteen de snuggersten) . Is dit laster en eerroof?
Mag de niet-ontvanger klagen dat die niet ontvangen heeft? Mag de verstuurder de naam van de niet-ontvanger zwart maken?
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
Franciscus
- Berichten: 39656
- Juridisch actief: Nee
Gezien in dit soort zaken is het WAT en HOE en WAAROM van belang ...
Als het een strafbaar feit zou zijn ...... maar dat kan ik uit uw vraag niet opmaken.
U contacteert de media dus u neemt een bepaald standpunt en verteld bepaalde zaken -- tegenpartij geeft daar zijn antwoord op.
Recht van antwoord is een recht ...
De niet ontvanger kan via de rechtbank indiener schade is geleden zijn verhaal halen indien er vb een overeenkomst niet nagekomen is.
Als het een strafbaar feit zou zijn ...... maar dat kan ik uit uw vraag niet opmaken.
U contacteert de media dus u neemt een bepaald standpunt en verteld bepaalde zaken -- tegenpartij geeft daar zijn antwoord op.
Recht van antwoord is een recht ...
De niet ontvanger kan via de rechtbank indiener schade is geleden zijn verhaal halen indien er vb een overeenkomst niet nagekomen is.
Je kan als recht van antwoord ook bv. "geen commentaar" geven of "ik stel voor dat persoon x dit geval met mij persoonlijk komt bespreken om tot een oplossing te komen".
Moet een recht van antwoord dan niet gestaafd worden met waarheden.
Stel: ik ben werkzoekend, ik ontvang een brief van de RVA niet en wordt geschorst. Ik kan dit niet regelen en blijft geschorst. Ik zeg in de media: werkwillige mensen worden gestraft omwille van slechte postbedeling en dan zegt het hoofd: oh maar hij wil niet werken, heeft al heel vaak "werk" geweigerd terwijl dat niet zo is.
De klager wou dus in de media zeggen: op basis van een niet-ontvangen brief kan de RVA je als weigeraar zien, dat mag eens "op grote schaal" worden gezegd. Het antwoord is dat wanneer men je googlet elke potentiële werkgever kan denken dat je niet werkwillig bent, iets wat schadelijk is voor je reputatie.
Moet een recht van antwoord dan niet gestaafd worden met waarheden.
Stel: ik ben werkzoekend, ik ontvang een brief van de RVA niet en wordt geschorst. Ik kan dit niet regelen en blijft geschorst. Ik zeg in de media: werkwillige mensen worden gestraft omwille van slechte postbedeling en dan zegt het hoofd: oh maar hij wil niet werken, heeft al heel vaak "werk" geweigerd terwijl dat niet zo is.
De klager wou dus in de media zeggen: op basis van een niet-ontvangen brief kan de RVA je als weigeraar zien, dat mag eens "op grote schaal" worden gezegd. Het antwoord is dat wanneer men je googlet elke potentiële werkgever kan denken dat je niet werkwillig bent, iets wat schadelijk is voor je reputatie.
En wat ooit in de media verschenen is blijf enorm lang in Google staan, heb zopas een test gedaan van een buurman die in 1997 in de krant stond, en ik tikte zopas zijn naam in en onmiddellijk kwam het bewuste artikel te voorschijn, en dit na 17 jaar.
Als er één deur dicht gaat, gaat er een andere open.
Tja, maar het recht van antwoord moet toch ergens gestaafd zijn, men mag toch niet zomaar onwaarheden vertellen die de lezer doen twijfelen.
Stel: ik stap naar de pers en zeg: mijn buurman heeft me een klap in mijn gezicht verkocht, de buurman bekent dat, maar vertelt erbij: hij heeft al talloze keren mijn vrouw verkracht.
Ik wil maar zeggen: dan heb je als slachtoffer meteen de naam van "verkrachter" in dit geval. Geldt dan nog steeds dat men over de initiatiefnemer van zo'n artikel alles mag zeggen ( zelfs de flagrantste leugens die laster en eerroof zijn) om zich te verdedigen?
PS: Welke rechten heb je trouwens om online zo'n artikel te laten verwijderen? Of gegevens als volledige naam, foto's,....te laten verwijderen?
Stel: ik stap naar de pers en zeg: mijn buurman heeft me een klap in mijn gezicht verkocht, de buurman bekent dat, maar vertelt erbij: hij heeft al talloze keren mijn vrouw verkracht.
Ik wil maar zeggen: dan heb je als slachtoffer meteen de naam van "verkrachter" in dit geval. Geldt dan nog steeds dat men over de initiatiefnemer van zo'n artikel alles mag zeggen ( zelfs de flagrantste leugens die laster en eerroof zijn) om zich te verdedigen?
PS: Welke rechten heb je trouwens om online zo'n artikel te laten verwijderen? Of gegevens als volledige naam, foto's,....te laten verwijderen?
Even een lesje in media waarmee meteen ook het antwoord op uw vraag wordt gegeven: wanneer meneer X naar de pers stapt om een verhaal te vertellen, dan kan een journalist dat interessant vinden om dat te publiceren. Hij wil een zo breed mogelijk verhaal publiceren, dus hij stapt uiteraard ook naar de andere partij, meneer Y en vraagt naar zijn/haar kant van het verhaal. Meneer Y vertelt zijn verhaal of versie. En dat wordt gepubliceerd. Is datgene wat er dan gedrukt staat de feitelijke weerslag van wat er gebeurd is? Pretendeert de journalist dat dat wat er staat de objectieve toedracht is. Neen, de journalist heeft mensen iets laten vertellen en dat is gepubliceerd. De pers heeft hier enkel weergegeven wat iemand verteld heeft. Dus NEEN, dit is geen laster en eerroof. Ik snap niet goed waarom uw zaak niet gewoon geregeld heeft via de daartoe bestemde instanties. Wat had u nu verwacht? Dat "de pers" uw probleem zou oplossen? De pers dient om zaken in de kijker te stellen. Zaken die hen verteld worden door mensen. Daarom zal een journalist ook altijd melden wie wat gezegd heeft (soms niet als ze hun bronnen moeten beschermen, maar dat gaat dan over zware onderzoeksjournalistiek) Dus moraal van het verhaal: denk twee keer na voordat je iets aan de neus van een journalist hangt. Hij zal ook altijd luisteren naar de andere partij. En boven zijn stuk een lekker vette kop zetten (met een quote van die andere partij bijvoorbeeld) om publiek te trekken. En door internet blijft een artikel altijd en eeuwig consulteerbaar.
@eylis: denk toch dat er grenzen zijn. Als je op een boos moment ( en terecht) naar de pers stapt om je verhaal te doen NADAT het al talloze keren hopeloos bleek te zijn met de bevoegde instanties en zo'n artikel heeft voor eeuwig en altijd invloed op het verdere verloop van iemands leven, dan moeten er toch wel "oplossingen" te vinden zijn.
Los van het artikel heeft het standpunt van die persoon me wel benadeeld en kan hij zijn beweringen met geen bewijzen staven. Daar gaat het me vooral om. Dat ie dat nog eens herhaalt in de pers, ok, komt hard aan, maar de zaak blijft wat ze is.
Los van het artikel heeft het standpunt van die persoon me wel benadeeld en kan hij zijn beweringen met geen bewijzen staven. Daar gaat het me vooral om. Dat ie dat nog eens herhaalt in de pers, ok, komt hard aan, maar de zaak blijft wat ze is.
kwispel, dat is je mening, jammer genoeg niet de realiteit. Je kan maar beter begrijpen hoe de pers en media tegenwoordig functioneren. Papier is niet meer verduldig (vroeger las je de krant en verdween ze in de papiermand) omdat internet blijft herinneren aan wie wat gezegd heeft op welk ogenblik. en neen, waarschijnlijk kan je er niets aan doen. Die mens heeft iets verteld en de journalist heeft dat gepubliceerd. In de perceptie van de lezer blijft dàt verhaal hangen. Waarom denk je dat heden ten dage BV's, politici en beleidsmensen mediatraining volgen en woordvoerders, spindocters en communicatie-adviseurs nodig hebben? Hoe, vertel ik wat, waar en wanneer aan wie...Welkom in de 00ties!
Iets googelen is niet de juiste methode om iets na te trekken. google is de verzamelplaats van wat mensen op gelijk welk platform neergepend of gepost hebben. Tussen het internetkoren is er ontzettend veel kaf. In de middelbare school leren we of een bron betrouwbaar en authentiek is. Het is inderdaad zo dat een massa mensen een blinde vlek hebben wat internet en google betreft...Velen denken dat als iets "op internet" gepubliceerd is, het wel waar zal zijn. En je hoeft geen publiek figuur te zijn om je toch te beraden of je met een verhaal wel naar de pers stapt. (zie bovenvermelde redenen) Nu, als je wetsartikels vindt die je mening ondersteunen dat een journalist die het verhaal zoals een persoon hem vertelt publiceert, laster en erroof pleegt, hoor ik het graag van je.
Het kan op een bepaald moment in je leven belangrijk zijn dat je iets in de media publiceert. De vraag is of je dat "moet" blijven achtervolgen.
Wat bv. met een depressieve of zieke mens die in de donkerste dagen van zijn leven iets publiceert en om uit dat dal te geraken echt niet moet of wil geconfronteerd worden met wat er ooit werd geschreven.
Wat bv. met een depressieve of zieke mens die in de donkerste dagen van zijn leven iets publiceert en om uit dat dal te geraken echt niet moet of wil geconfronteerd worden met wat er ooit werd geschreven.