Beste, ik ga proberen alles hier heel beknopt te vermelden
Scheiding in 2002, zoon is 9, co-ouderschap, geen allimentatie en kosten
2004: vader vertrekt naar het buitenland, zoon volledig bij de moeder en 125 euro alimentatie per maand
2005: vader komt terug, zoon wil niet meer naar vader; zoon verblijft nog steeds bij moeder en 125 alimentatie.
Zoon weigert bezoek aan vader.
Na sessies bij een psycholoog (vader en moeder samen en apart, zoon altijd apart), proberen vader en zoon weer contact te krijgen. Na een aantal keer weigert de zoon pertinent nog naar vader te gaan. ( "Ik loop weg, als ik naar vader moet").
De regeling tussen vader en moeder blijft nog steeds dezelfde : zoon blijft bij moeder en 125 alimentatie
Begin 2006: vader staat op zijn strepen en eist bezoek van de zoon (inmiddels 13 jaar). Hij stuurt kwade aangetekende brieven naar moeder én zoon. De zoon wil niet.Op de dag van het bezoek staat vader voor de deur met papieren/ "Als hij geen alimentatie meer moet betalen, dan zal hij afzien van het bezoek"
Moeder geeft toe want op deze manier komt er misschien een einde aan alle spanningen die dit met zich meebrengt.
Begin 2006 : de zoon heeft nu geen contact meer met zijn vader en er wordt geen alimentatie betaald. De rust keer weer.
Einde 2007 : financiele situatie van de moeder verandert : wegens ziekte werkt ze gedwongen halftijds; de rest is invaliditeit. Ze zou graag hebben dat de vader toch een beetje bijdraagt in de kosten. De zoon spreekt voortdurend over plannen om naar de universiteit te gaan dus er komen zeker nog een hele hoop kosten aan.
Nu is mijn vraag: …Is het mogelijk dat de vader toch nog meedraagt in de kosten, zonder dat de zoon verplicht is op bezoek te gaan bij zijn vader.
Met vriendelijke groeten