#9 , 09 mei 2014 13:43
Risico op ontvoering, ok, maar dan moet je al staalharde bewijzen hebben dat hij dat van plan is. Meestal gaat het dan ook om een ouder met roots in het buitenland en een verbod om te reizen.
Ik kan je alleen maar aanraden om zulke bewizjen bij te houden:
- neem telefoons op die je met hem doet (is perfect wettelijk, één persoon moet toestemming geven om het op te nemen en jij geeft jezelf toestemming)
- hou (relevante) mails/beriichtjes/FBberichten bij. Print ze af.
Maak voor jezelf een tijdlijn van bedreigingen in die aard. Hou het bij de relevante! Dat hij jou ergens misschien een k*twijf noemt, is niet van tel, wél de bedreigingen die hij uit naar een ongeboren kind.
Doe hetzelfde voor mails e.d. waarin hij je duidelijk maakt dat hij het kind niet wil en hij er jou alleen voor heeft laten instaan.
Dat je zelf de erkenning op deze moment niet zal toestaan, kan ik gezien je situatie begrijpen, maar weet dat, -als hij het echt wil- die erkenning zal krijgen, hij de wettelijke vader van je kind zal zijn, met alle rechten en plichten vandien. Focus vooral ook op het verhaal NA de erkenning, want nu kan je toch niets doen. Ofwel laat hij het erbij en is hij de vader niet, ofwel gaat hij voor die erkenning en dan laat je het gerecht zijn rol maar spelen, met eventueel enkele vertragingsmanouvres van je raadsman erbij.
De vraag is: wat ga je doen als die erkenning er is? bij wet zal hij co-ouderschap hebben (gezamenlijk gezag) en zal hij bij voorkeur ook bilocatei verkrijgen. Wat ga je doen om dat tegen te gaan? Welke bewijzen heb je om de rechter duidelijk te maken dat dat niet het beste is voor jullie kind.
@Mariette: Een weigering van de moeder om het kind een DNA test te laten ondergaan, kan door de rechter aanzien worden als een vermoeden van vaderschap van de man die de DNA test vraagt. Ik zeg kan, maar moet niet. De rechter kan de vader dan alle wettelijke rechten en plichten van een vader opleggen.