4 jaar geleden is mijn vader overleden en mijn moeder geraakt daar maar niet overheen. Ze waren inderdaad zielsverwanten. Mijn moeder heeft al sedert ik kind ben een alcoholprobleem. Toen mijn grootvader en mijn vader nog leefden hadden zij dat enigszins onder controle want ze luisterde naar hen. Ze is ook in al die jaren al 2 keer opgenomen geweest in psychiatrie omdat ze suicidale neigingen had. Mijn moeder is ook COPD patient en heeft de laatste tijd daarvoor al geregeld in het ziekenhuis gelegen.
Nu is het zaterdag geëscaleerd. Ze heeft met mij willen ruzie zoeken omdat ons gezin niet met haar wilde gaan uiteten omdat ze gedronken had. Mijn moeder is heel agressief en veeleisend en hautain op zulke momenten en niet voor rede vatbaar. Ze heeft mij dan ook buiten gegooid. Ons gezin is dan toch iets gaan eten en ik kreeg telefoon van vrienden van mijn moeder met de melding dat ze een verontrustend telefoontje hadden gekregen van mijn moeder dat ze gedreigd heeft om pillen te nemen. Ik ben naar ginder gereden, intussen was iemand van de vrienden al aanwezig en had de ambulance en mug gebeld. Ze had inderdaad pillen genomen, samen met 4 liter bier en 1 fles porto. Ze werd afgevoerd naar het ziekenhuis en de dag erna wilde ze naar huis. Ik heb gezegd aan de verpleging dat ik haar niet thuis wilde. De psychiater heeft haar in tussen laten opnemen op epsi maar daar wil ze ook niet blijven, ze wil naar huis. Ze blijft echter iedereen afblaffen en stelt haar eisen. Ik weet dat ze haar daar in principe niet kunnen houden zelfs niet als het advies negatief is. Gisteren ben ik op bezoek geweest maar ze heeft mij opnieuw buitengegooid. Haar metekind is ook langs geweest en tegen hem heeft ze gezegd dat als ze naar huis gaat ze opnieuw gaat proberen er een einde aan te maken of als ze uit het ziekenhuis geraakt ze in het water gaat springen. Toen hij dit wilde melden aan de verpleging kwam ze hem achterna om te horen wat hij ging zeggen dus is hij maar vertrokken. Ook toen ik met de verpleging aan het praten was kwam ze al tierend mij achterna om te eisen dat ze wilde weten wat ik had gezegd. Gisteravond heb ik dan nog maar melding gedaan van wat ze heeft verteld.
Vandaag is er nog eens overleg met haar psychiater (waar ze intussen al 2 afspraken heeft laten voorbij gaan ambulant) en gaat hij nog een poging doen om haar te overtuigen om zich te laten opnemen. Wat als ze blijft weigeren ? Ze is een gevaar voor zichzelf en ik heb geen zin om bij haar thuis te komen en haar daar te vinden. Ze eist dat ik haar ga ophalen, maar ik weiger dit te doen. Kan ik blijven weigeren ? Thuis gaat ze niet geraken, ze heeft geen schoenen, sleutel en portemonnee bij. Ik heb die bewust niet meegegeven/gebracht. Hoe kan ik voorkomen dat ze naar huis komt. Ik heb ook een gezin en wil die verantwoordelijkheid niet nemen. Ze wil niet geholpen worden, dus sta ik machteloos. Ik heb ook geen broers of zussen of ooms en tantes die mij kunnen bijstaan en proberen op haar in te praten. Wat kan ik juridisch doen ? En een colloquatie hoe gaat dat in zijn werk ?