co-ouderschap

[iemand5]

Hallo,

even kort schetsen...
Ik heb 2 dochters van 11 en 7 jaar. Vorig jaar is de oudste 2 maand in de vakantie hier komen wonen, nadat de moeder het moe was om het 'gezaag' aan te horen dat ze hier wou wonen. Op papier heb ik een omgangsregeling van om de 14 dagen een weekend, maar blijven tot de maandag ipv de zondagavond.
Ik betaal correct (nooit genoeg voor mijn ex), koop hun kledij voor hier, betaal de chiro en kampen voor hier en de helft van de sportactiviteiten bij ex, logopedie, medische kosten, schoolkosten, bus, enz!

Nu is mijn oudste dochter terug zo aan het smeken om hier te wonen, maar ze voelt dat dit niet zal gaan door haar moeder en ze wil co-ouderschap.
Ik werk in dezelfde stad waar ze school loopt, vaste uren op het werk, enz... Woonplaats van ex en ik bedraagt wel 45km, alle voor en nadelen uitgelegd aan dochter en wil hier echt heel graag mee doorgaan, de band met haar moeder is echt niet goed.
Er werd een proefperiode voorgesteld en na aandringen en na besprekingen met haar advocaat gaat ze akkoord...en gaat als volgt:

- ik sta in voor kosten opvang in mijn week (volledig mee akkoord)
- ik moet de volledige alimentatie blijven betalen (niet akkoord)
- Ik moet de helft van alle kosten betalen (akkoord als alimentatie wegvalt)
- Ex behoud alle kindergeld

Komt er dus op neer dat ex gewoon wil dat ik weiger om zo aan kind te zeggen dat papa niet wil. Ik vind het er héél erg over dat ik alimentaitie zou moeten blijven betalen want er zou evenveel tijd zijn dat het kind hier doorbrengt.

Wat kan ik best doen, dit is toch geen normaal voorstel??? Maak ik kans op co-ouderschap via rechtbank? Kan ik sociaal onderzoek aanvragen?

[defoo]

Met co-ouderschap bedoelt u waarschijnlijk "verblijfsco-ouderschap".
Het is niet omdat er verblijfsco-ouderschap is dat er geen onderhoudsgeld meer verschuldigd kan zijn. Immers, beide ouders moeten naar evenredigheid van hun mogelijkheden instaan voor hun kinderen. Als jullie inkomens zeer ongelijk zijn, zou het best kunnen dat de rechter van u toch nog enige alimentatiebijdrage vraagt of die voor het zusje optrekt. Als u weer naar de rechtbank stapt, zal jullie inkomsten/uitgaven-situatie bekeken worden en zal op grond daarvan een beslissing worden genomen. Tegenwoordig dienen rechters die beslissing te motiveren (vroeger was dat niet zo.).
Wat de kinderbijslag betreft: die wordt bij wet aan de moeder uitgekeerd, daar kan de rechter zelf niets aan veranderen. Hij kan wel vragen dat een deel van het bedrag aan u wordt doorgestort. Tenzij u vraagt dat uw oudste dochter bij u wordt gedomicilieerd: dan ontvangt u de kinderbijslag wel.

Een vraag die ik mij alleszins zou stellen als rechter: "waarom wilt de oudste dochter meer bij haar papa? Heeft papa zijn dochter beïnvloed? Pubers hebben vaak van die bevliegingen, die na enkele weken weer overgaan. Is het goed om twee zusjes uit elkaar te trekken? Waarom vraagt papa geen verblijfsco-ouderschap aan voor beide kinderen".

Waarschijnlijk zal uw oudste dochter gehoord worden: ik zou hier zeker op aandringen. Ook op een maatschappelijk onderzoek dient u te hameren. Normaal gebeurt dat wel...

Veel zal echter afhangen van de houding van uw ex. Als jullie een goede verstandhouding hebben, zo veel te beter. Maar als het om de centjes gaat, verliezen sommige ouders weleens het belang van het kind.

[latifa42]

IK denk dat je beter naar de jeugdrechter gaat,hij zal beslissen of je nog moet betalen of niet,bij ons is ook co-ouderschap en al 1jaar en half wonnen de kinderen meer bij mij dan bij de vader ,en hij betaal mij geen onderhoudsgeld,alles is de helftt

[duma]

Waarom in godsnaam hameren op een maatschappelijk onderzoek?
In deze situatie zie ik dat de boel alleen maar vertragen.

[iemand5]

Ja ik bedoel verblijfs co-ouderschap. Het is absoluut geen bevlieging, het is al zeker 3 jaar dat ze hier om smeekt. De jongste is redelijk gemanipuleerd en is bang, terwijl ze het ook echt wil en wij ook natuurlijk. Duma, wat bedoel je dat het zou vertragen? Wat doen we dan best?

[leeuwke1969]

Duma heeft inderdaad gelijk. De justitiehuizen zijn onderbemand en de justitieassistenten die een sociaal onderzoek moeten uitvoeren hebben geen tijd om een degelijk onderzoek te voeren. De wachttijden zijn enorm. voorbeeld van mijn man :

24 april 2010 - aanvraag sociaal onderzoek door de rechtbank
9 december 2010 - mijn gaat op een eerste gesprek, met de belofte van de assistente om in januari 2011 op onderzoek te komen.
6 mei 2011 - wij bellen justitieassistente zelf met hoogdringendheid om langs te komen naar aanleiding van feiten gebeurd bij de moeder. Justitieassistente belooft om haar verslag klaar te hebben binnen een maand zodat zaak kan voorkomen.
juni 2011 - zaak uitgesteld, verslag niet klaar
juli 2011 - zaak uitgesteld, verslag niet klaar
augustus 2011 - verlof
september 2011 -zaak uitgesteld, verslag niet klaar
oktober 2011 - zaak uitgesteld, verslag niet klaar
november 2011 - zaak uitgesteld, verslag niet klaar
december 2011 - zaak uitgesteld, verslag niet klaar
januari 2012 - eureka !!!! verslag klaar, met als conclusie dat ze eigenlijk geen deftig verslag kon maken en het overlaat aan de rechter om zijn conclusies te trekken.

Ik zou zeggen @iemand5 - denk er goed over na of het de moeite waard is.

[latifa42]

bij ons is het veel sneller gegaan ,

[duma]

Als het nodig is, is het nodig, maar als er geen reden toe is, zou ik niet inzien WAAROM je dat zou doen.
Is er een problematische leefsituatie bij de moeder?
Ik vermoed van niet, want dan had TS dat in zijn openingspost wel gezegd. 'De band is niet goed' is géén reden.

Het enige dat kan gebeuren is dat mama zou aanhalen dat er bij de papa een probleem zou zijn en dan kan ZIJ het sociaal onderzoek aanvragen. In dat geval kan je best uiteraard zo goed mogelijk meewerken. Maar elk onderzoek, is verloren tijd als je op voorhand weet dat er niets gaat uitkomen.

Waarom wil je geen bilocatie voor je jongste dochter?

Verblijfsco-ouderschap moet bij voorkeur onderzocht worden door de rechter en indien niet toegekend, moet hij dat motiveren. Een probleem dat ik evt zie bij jullie is de 45 km. MAAR: Mijn man en zijn ex wonen ook zo ver uit elkaar en zij hebben ook bilocatie. De rechter vond dat geen reden. Wie is bij jullie zo ver verhuisd? Jij of de mama?

[iemand5]

We willen dat wel, maar we hoopten dat we het bij de oudste al zouden verkrijgen met onderlinge toestemming om niet alles in brand te steken. We zouden héél graag overeen komen, en op termijn alles bespreekbaar maken. Ik ben verhuisd, kinderen zien die afstand niet als negatief en hebben hier ook familie en vriendjes.
Vandaar ook eerst proberen op proef, we willen kinderen niet verplichten en zeggen altijd dat als ze het niet zouden willen of niet aan kunnen dat we absoluut niet boos zouden zijn.

[duma]

Dat klinkt allemaal goed, maar hou in uw achterhoofd dat:
- een rechter het raar kan vinden dat u voor één kind wel en het andere niet de bilocatie aanvraagt. Als u het voor beide kinderen wil, zou ik het voor beide kinderen aanvragen, als blijkt dat onderling niet mogelijk is en u dis naar de jeudgrechtbank stapt.
- 'op proef' is iets dat ik niet tegen een rechter zou zeggen. Zo klinkt het alsof u wil opgeven als het niet gaat zoals het moet. Een veranderde verblijfsregeling houdt voor iedereen aanpassingen in. Voor u, maar ook voor de kinderen. Wat er wel bestaat is een 'evaluatietermijn'. die wordt dan meestal op zes maanden gezet, waarna alle partijen nog eens terugkomen naar de jeugdrechter om te zien hoe het verlopen is. Wij hebben dit bewust niét gedaan, omdat dat ook een kans is voor de tegenpartij om evt met redenene af te komen waarom het niet goed gaat, terwijl dat in realiteit wel zo is. Moest bilocatie, om welke reden dan ook, niet langer haalbaar zijn, kan je dat beter niet op zo'n manier regelen.
- U moét kinderen verplichten. Kinderen van 11 en 7 jaar zijn absoluut niet bekwaam om zelf over zulke zaken te beslissen. Zij zullen vast wel een voorkeur hebben en een eigen wil, maar zij nemen vaak beslissingen die niet gebaseerd zijn op een correcte grond. Een kind van zo'n leeftijd zal al vaak kiezen voor dingen die hij zelf wil, niet kijken naar verdere gevolgen. (Ik eet liever snoep dan dat ik mijn tanden poets. Ik blijf liever laat op, ook al moet ik morgen er vroeg uit) Kinderen zijn nog niet in staat om weloverwogen beslissingen te nemen en de gevolgen daarvan te overzien. Kinderen soms dingen laten doen die goed voor hun zijn, maar die zij niet willen: dat is ouderschap.

Met het laatste ga ik wel volmondig akkoord: als ze aangeven, om gewichtige redenen, zich ergens niet goed bij te voelen, is het zeer belangrijk dat ze weten dat u niet boos zal zijn. Dat wil dan weer niet zeggen dat ze hun zin of gelijk hoeven te krijgen, maar ze moet wél naar hen geluisterd worden en ze moeten weten dat u altijd hetgeen zal doen dat het beste is voor hen, maar dat is niét altijd hetgeen zij zelf willen ...

Ik wens u veel succes moest u beslissen om er voor te gaan.