ik ga met men ex een EOT aangaan en alles verloopt redelijk alleen de domlicilie vd kleine en het tenlaste hebben van het kindje.
We willen allebei niet toegeven op dit vlak, bestaat er een middenweg ingeval zulke discussies?
Wie heeft dit nog aan de hand gehad en hoe hebben jullie dit opgelost?
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Ik heb hetzelfde meegemaakt. Bij mij was het wel alles, ook de verblijfsregeling die een probleem vormde. Uiteindelijk is het naar de jeugdrechtbank gegaan en daar hebben zij ook domicilie, kind ten laste en kindergeld gevonnist.
Vraag misschien eens waarom aan je ex. Als het omwille van het financiële is kan je nu ook al op je belastingsaangifte aanvinken dat je ermee instemt ook aan je ex een vermindering toe te kennen. Op die manier beperk je het financieel verlies.
Vraag misschien eens waarom aan je ex. Als het omwille van het financiële is kan je nu ook al op je belastingsaangifte aanvinken dat je ermee instemt ook aan je ex een vermindering toe te kennen. Op die manier beperk je het financieel verlies.
-
bemiddelaar
- Berichten: 297
- Locatie: West-Vlaanderen
Jullie kunnen zich laten bijstaan door een bemiddelaar in familiezaken om de EOT te maken. Deze persoon kan jullie informatie geven omtrent fiscaliteit, domicilie, kinderbijslag, kostprijs kinderen, ... en dit op basis van jullie concrete situatie. Afhankelijk van de wensen en de bekommernissen kan er vervolgens gezocht worden naar een regeling die voor beiden ok is. De regeling van fiscaal co-ouderschap (waarbij het belastingsvoordeel verdeeld worden tussen de 2 ouders) is vaak fiscaal gezien niet de beste oplossing ...
Mijn ervaring als bemiddelaar is dat het merendeel van de ouders in onderling overleg (zonder tussenkomst van een rechter) tot een oplossing komen mits ze voldoende geïnformeerd zijn en naar elkaars bekommernissen luisteren. Er zijn verschillende mogelijkheden: wisselend beheer, fiscaal co-ouderschap, kindrekening, verblijfsoverstijgende kosten betalen met onderhoudsgeld waardoor ze voor 80% aftrekbaar zijn van de belastingen, ...
Mijn ervaring als bemiddelaar is dat het merendeel van de ouders in onderling overleg (zonder tussenkomst van een rechter) tot een oplossing komen mits ze voldoende geïnformeerd zijn en naar elkaars bekommernissen luisteren. Er zijn verschillende mogelijkheden: wisselend beheer, fiscaal co-ouderschap, kindrekening, verblijfsoverstijgende kosten betalen met onderhoudsgeld waardoor ze voor 80% aftrekbaar zijn van de belastingen, ...
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
beste Sando,
Je opmerkingen zijn heel terrecht
Een kind dient na scheiding van zijn ouders 2 hoofdverblijfplaatsen toegewezen te krijgen (ook al is de verhouding van verblijf een 10 dagen per maand bij 1 ouder en 20 dagen bij de andere.
Helaas was op het moment dat het ijzer heet was dit niet echt besproken.
Er was duidelijk geen draagvlak bij de politiekers te vinden wegens "te complex".
Misschien kan deze piste nu dat de bilocatiewet zijn vruchten begint af te werpen eens herbekeken worden of het op de agenda kan geplaatst worden.
RR
Je opmerkingen zijn heel terrecht
Een kind dient na scheiding van zijn ouders 2 hoofdverblijfplaatsen toegewezen te krijgen (ook al is de verhouding van verblijf een 10 dagen per maand bij 1 ouder en 20 dagen bij de andere.
Helaas was op het moment dat het ijzer heet was dit niet echt besproken.
Er was duidelijk geen draagvlak bij de politiekers te vinden wegens "te complex".
Misschien kan deze piste nu dat de bilocatiewet zijn vruchten begint af te werpen eens herbekeken worden of het op de agenda kan geplaatst worden.
RR
RR,
Wat gek dat je dat zegt! Toevallig heb ik deze week ontdekt dat onze zoon dit ook doet. Al staat hij ingeschreven bij mij.
Als iemand zijn adres vraagt of hij moet een papier invullen waar men het adres erbij vraagt, dan vult hij zijn vaders adres in als hij daar woont en ons adres als hij hier is.
Ik vroeg hem waarom dat hij dat deed en hij antwoordde mij doodleuk:" Ik woon daar ook en ik wil niet alle twee invullen, teveel schrijfwerk of uitleg, dus dit is voor mij het simpelste".
Tja, als hij er maar aan uit kan is't wel goed zeker?
Groetjes, Prinsesje
Wat gek dat je dat zegt! Toevallig heb ik deze week ontdekt dat onze zoon dit ook doet. Al staat hij ingeschreven bij mij.
Als iemand zijn adres vraagt of hij moet een papier invullen waar men het adres erbij vraagt, dan vult hij zijn vaders adres in als hij daar woont en ons adres als hij hier is.
Ik vroeg hem waarom dat hij dat deed en hij antwoordde mij doodleuk:" Ik woon daar ook en ik wil niet alle twee invullen, teveel schrijfwerk of uitleg, dus dit is voor mij het simpelste".
Tja, als hij er maar aan uit kan is't wel goed zeker?
Groetjes, Prinsesje
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Het probleem is dat in recht die hoofdverblijfplaats voor vele dingen staat.
als men iets gaat creeeren waarbij een mogelijkheid wordt geboden dat men kan verblijven op "twee hoofdverblijven" dan heeft dat uiteraard een inpact op bestaande wetgeving
Ondanks het complexe gegeven, komt het aan onze volksvertegenwoordigers toe om zich hierover te buigen gelet het toch een waardevolle meerwaarde kan zijn om ook hier een aantal mijnen onschadelijk te maken met oog op het installeren van een wetgeving met een zo harmonieuze en humane (echt)scheidingsparcours als maar mogelijk is.
Wat mij betreft hoop ik dat de minister van justitie opnieuw een subcommissie famlierecht installeert die ditmaal het geheel eens herbekijkt. Men oogt al jaren op een soort van familierechtbank maar dat dossier moet over de partijgrenzen heen grondig voorbereid worden.
Teveel wetteksten in het familierecht hangen vanuit een hystorisch gegroeit parcours aan elkaar omdat teveel oplossing na oplossing is aangereikt en het geheel dient dus eens in één keer opgeschoont (lees vereenvoudigd) te worden zodat het een transparant en consistent geheel wordt waarbij van overheidswegen een integrale aanpak van alle betrokken actoren ingebouwd moet worden in geval er conflict ontstaat*.
Politiek gezien is dat een hele opgave en het is niet evident (wel logisch) in Belgie om over de partijpolitiek heen een politiek te voeren.
Hoe dan ook wil men de strijd aangaan tegen de zelfmoorden (+1100/jaar voor Vlaanderen! ) met inbegrip van de gezinsdrama's wat een typisch Belgisch probleem is moet men deze uitdaging durven aangaan.
Verder moeten er mechanismen geinstalleerd worden in de rechtbank (voor mijn part een iso 10001 .. 10003 norm). Een systeem dat een zelfreinigend vermogen heeft. Vergelijk het een beetje met een certificaat inzake "brandveiligheid". Niet in orde = de boel sluiten!
Men moet de politieke moed hebben om dat in de magistratuur te installeren.
Vandaag weer naar het Hof van Beroep geweest om o.a. stukken aan de gedaagde magistraten te overhandigen (wat niet lukte en dan kunnen ze deze uiteraard ook niet achterna gooien zoals in Turnhout wel het geval was). De visie van het Hof van Beroep van Antwerpen en de gedaagde magistraten die zich daar in concreto bij aansluiten -wij verwerpen Uw vordering tot gesprek- en eisen 2*5000 euro (dus 10000 euro + advocaten en gedingskosten)
Als je moet weten wat zij aan (federaal)geld hebben ontvangen om bemiddeling te installeren is dat ronduit om te huilen, door en door intriest en uiteraard hypocriet tot op de draad
RR
* een voorbeeld van die integrale aanpak die op lokaal niveau blijkbaar werkt is het Cochemer praxis model. Dit is eigenlijk de verdienste van één rechter die lokaal met alle actoren afspraken heeft weten te maken
als men iets gaat creeeren waarbij een mogelijkheid wordt geboden dat men kan verblijven op "twee hoofdverblijven" dan heeft dat uiteraard een inpact op bestaande wetgeving
Ondanks het complexe gegeven, komt het aan onze volksvertegenwoordigers toe om zich hierover te buigen gelet het toch een waardevolle meerwaarde kan zijn om ook hier een aantal mijnen onschadelijk te maken met oog op het installeren van een wetgeving met een zo harmonieuze en humane (echt)scheidingsparcours als maar mogelijk is.
Wat mij betreft hoop ik dat de minister van justitie opnieuw een subcommissie famlierecht installeert die ditmaal het geheel eens herbekijkt. Men oogt al jaren op een soort van familierechtbank maar dat dossier moet over de partijgrenzen heen grondig voorbereid worden.
Teveel wetteksten in het familierecht hangen vanuit een hystorisch gegroeit parcours aan elkaar omdat teveel oplossing na oplossing is aangereikt en het geheel dient dus eens in één keer opgeschoont (lees vereenvoudigd) te worden zodat het een transparant en consistent geheel wordt waarbij van overheidswegen een integrale aanpak van alle betrokken actoren ingebouwd moet worden in geval er conflict ontstaat*.
Politiek gezien is dat een hele opgave en het is niet evident (wel logisch) in Belgie om over de partijpolitiek heen een politiek te voeren.
Hoe dan ook wil men de strijd aangaan tegen de zelfmoorden (+1100/jaar voor Vlaanderen! ) met inbegrip van de gezinsdrama's wat een typisch Belgisch probleem is moet men deze uitdaging durven aangaan.
Verder moeten er mechanismen geinstalleerd worden in de rechtbank (voor mijn part een iso 10001 .. 10003 norm). Een systeem dat een zelfreinigend vermogen heeft. Vergelijk het een beetje met een certificaat inzake "brandveiligheid". Niet in orde = de boel sluiten!
Men moet de politieke moed hebben om dat in de magistratuur te installeren.
Vandaag weer naar het Hof van Beroep geweest om o.a. stukken aan de gedaagde magistraten te overhandigen (wat niet lukte en dan kunnen ze deze uiteraard ook niet achterna gooien zoals in Turnhout wel het geval was). De visie van het Hof van Beroep van Antwerpen en de gedaagde magistraten die zich daar in concreto bij aansluiten -wij verwerpen Uw vordering tot gesprek- en eisen 2*5000 euro (dus 10000 euro + advocaten en gedingskosten)
Als je moet weten wat zij aan (federaal)geld hebben ontvangen om bemiddeling te installeren is dat ronduit om te huilen, door en door intriest en uiteraard hypocriet tot op de draad
RR
* een voorbeeld van die integrale aanpak die op lokaal niveau blijkbaar werkt is het Cochemer praxis model. Dit is eigenlijk de verdienste van één rechter die lokaal met alle actoren afspraken heeft weten te maken