Even kort mijn situatie hier proberen te schetsen. Ikzelf en mijn vrouw zijn eind 20, en verwachten binnen enkele maanden ons eerste kind.
Mijn schoonmoeder is om het licht uit te drukken nogal labiel. Al sinds mijn vrouw nog kind was heeft ze haar familie in de steek gelaten, en heeft sinds dan grotendeels van de tijd doorgebracht in meerdere psychiatrische instellingen, voor onder meer anorexia, zelfmoordpogingen en depressies. Nu woont ze in een sociale woning en heeft ze een beheerder die alles voor haar regelt, maar verblijft ze toch nog regelmatig in de psychiatrie.
Een anderhalf jaar geleden hebben we noodgedwongen een maand bij haar moeten logeren. Omdat we niet wouden profiteren, hadden we voorgesteld haar 80 euro te geven per week, om tussen de komen in de kosten van het huishouden. Helaas werden we er bijna behandeld als slaaf, zo moesten we het gehele huishouden doen. Op zich heb ik er niets op tegen mee te helpen in het huishouden, maar 's ochtends wakker worden en een papier op tafel vinden met een 'to-do' lijstje, terwijl mevrouw een terrasje gaan doen is, gaat mij toch iets te ver. Op die ganse maand tijd is er misschien 3x warm eten gemaakt. Na een week kregen we dan nog te horen dat ze niet toekwam met die 80 (ze kan niet goed met geld overweg). Ze eiste dan ook dat we die 80 euro bleven verder betalen, maar dat we zelf achter ons eigen boodschappen moesten gaan, plus ook nog eens die van haar.
Na een maand zijn we weggegaan, en hebben daarna lange tijd geen contact meer met haar gehad.
Nadat we ontdekten dat mijn vrouw in verwachting was, besloten we toch om het contact terug aan te halen. Het is toen dat de miserie gans begonnen is.
Toen we haar op 1 september zagen, klaagde ze al een gehele tijd over hoe moeilijk financieel ze het niet heeft. (Zij en haar partner krijgen beiden 75 euro per week, voor eigen gebruik. Alle rekeningen zoals telenet, elektriciteit, huur, ... worden door de beheerder betaald).
Een week later, op zaterdag nodigde ze ons bij haar thuis uit, omdat er iets te doen was bij haar in de buurt. Op de dag dat we naar haar op weg waren, bestookte ze ons al van 4u sochtends met tientallen smsjes ofdat we haar geen 20 euro konden lenen, want dat ze geld nodig had. Ze zou het maandag terug storten. Tussentijds heeft ze ookt al van keren proberen te bellen. Tegen mijn zin in, hebben we dat dan toch gedaan, omdat we haar enkele dagen later donderdag toch terug zouden zien.
Maandag, dinsdag en woensdag gingen voorbij, en geen geld gezien, noch reactie op de smsjes of ze het geld al had teruggestort. Donderdagochtend stuurde ze dan toch een smsje om te laten weten dat het geld teruggestort was, en om te vragen of we haar niet opnieuw 15 euro konden lenen. Ook dit ging gepaard met de nodige smsjes en belpogingen. Na een grote discussie, beloofde ze dat ze ons nooit meer om geld zou vragen, en hebben we haar 4 euro gegeven, zodat ze haar trein naar huis kon betalen. Ze zou dit maandag direct terugbetalen...
Nu maandag stuurden we haar een sms, met de vraag of ze het geld al had teruggestort. Daarop hebben we enkele zware verwijten naar ons hoofd gekregen, hoe erg we wel niet zijn om zo moeilijk te doen over 4 euro. Blijkbaar zijn we arme sukkelaars, als we nog niet eens 4 euro kunnen missen. Het geld zou ze 'ooit' wel eens terug storten.
Vrijdag hadden we nog steeds niets ontvangen, en stuurden mijn vrouw haar weer een sms met de vraag of ze het geld al gestort had. Hierop kregen we het volwassen antwoord: 'Ik stort het geld wel als jij je als een voorbeeldige dochter gaat gedragen', gevolgt door verschillende smsjes om ons te verwijten. Bij die smsjes vertelde ze dat wij haar ook nog geld zouden schuldig zijn. In de periode dat we bij haar zouden gelogeerd hebben, en in de eerste week dat zij de boodschappen nog deed, zou ze niet toegekomen zijn met de 80 euro die we haar gaven, en zou ze 300 euro van haar eigen spaargeld moeten genomen hebben om voor ons naar de winkel te kunnen gaan.
Wij hebben geantwoord dat het onmogelijk kan dat ze om 380 euro boodschappen heeft gedaan op een week tijd, aangezien de kasten continu leeg waren. Als ze 300 euro kwijt is, is dat eerder aan persoonlijke zaken gegaan, niet aan ons.
Uiteraard reageerde ze hierop met een lading van verwijtende smsjes, en bedreigingen dat ze dat geld terug wou, en dat ze zelfs gerechtelijke stappen ervoor zou zetten.
Later die dag liet ze weten dat ze het geld die ze ons schuldig was had teruggestort, maar wel een fout had gemaakt. Ze had inplaats van 4 euro, 5 euro overgeschreven. Ze eiste dat we haar die euro terug zouden overschrijven. Wij hebben toen laten weten dat dat geen enkel probleem is, en zodra het geld bij ons op de rekening staat, we die euro zullen overschrijven.
In de tijd dat we bij haar logeerden, was mijn vrouw haar stijltang defect geraakt. Aangezien er enkel een nieuwe stekker aan moest, heeft mijn schoonmoeder haar vriend zelf voorgesteld dit te maken, daar hij toch nog een stekker had liggen. Dit alles heeft hem nog geen 10 minuten gekost.
Deze ochtend stuurde mijn schoonmoeder ons weer smsjes, om ons te verwijten hoe schandalig het niet is hoe we van haar geprofiteerd hebben, en dat ze die 300 euro terug wilt. Nadat we nog eens duidelijk zeiden dat we haar geen 300 euro gingen geven, en dat het niet ons probleem was als zij die had opgedaan, begon ze over de stijltang die haar vriend gemaakt had. Nu eist ze dat we daar 5 euro voor betalen, want anders 'Zal ze het eens aan onze voordeur komen uitleggen'. In een vlaag van woede hebben we gezegd dat dat in orde komt, maar dat we niet willen dat ze ooit nog contact met ons opneemt. Hierop antwoorde ze dat dat goed is voor haar, en dat ze vanaf nu geen dochter meer heeft.
Nu is mijn grote bezorgheid dat ze toch gaat blijven verder zagen achter die 300 euro. Ik weet dat ze juridisch gezien geen voet heeft om op te staan, maar het is niet de bedoeling hier continu zo smsjes te blijven krijgen, of dat ze hier aan de deur zou komen ruzie maken. Al die stress is ook niet goed voor mijn vrouw en ons ongeboren kind. Dus vroeg ik mij af of er niets is wat we kunnen doen, om haar contact te ontzeggen? En is het op zich een slim idee om die 5 euro voor het maken van de stijltang te geven, of zou ik beter gewoon die kabel eraf halen en haar opsturen?
En wat als ons kind geboren wordt? Kan zij gezien haar psychische en onlabiele achtergrond aanspraak maken op omgangsrecht?
Mijn excuses voor deze lange tekst, en de waarschijnlijk vele typfoutjes, maar het zijn vermoeiende dagen geweest
!