#6 , 21 jun 2013 10:18
Mijn vriend is als kind zwaar mishandelt geweest door zijn ouders. Daar zijn bewijzen van, maar zijn vader is inmiddels al overleden. Er zijn veel zaken in de procedure nogal vreemd verlopen. Eigenlijk is er geen enkele procedure juist gevolgd. Mama staat voor iedereen te brullen dat haar zoon gevaarlijk is, terwijl dat helemaal niet waar is. Mijn vriend is een heel zachtaardige man en ik snap niet waar ze het allemaal vandaan haalt. In haar hoofd verward ze hem met zijn vader, waar hij toevallig fysiek op lijkt en van wie ze regelmatig rake klappen kreeg, terwijl heel het dorp hem een toffe man vond. Volgens mijn vriend daagde ze hem ook regelmatig uit tot hij door het lint ging. Mijn schoonvader kwam naar het schijnt uit een alles behalve harmonieus gezin, waar opa de kinderen tot bloedens toe sloeg. Dus ik kan begrijpen dat iemand die met klappen opgevoed is, ze ook uitdeelt. Mijn ex kwam ook uit zo een situatie en sloeg me ook regelmatig bij elkaar. Dat is ook de reden waarom die relatie niet bleef duren.
Nu ervaar ik ook dat het anders kan. Ik heb een lieve man, die niemand kwaad doet, maar die wel vol trauma's zit, nog regelmatig nachtmerries van zijn vader heeft en een zeer lichte vorm van autisme moet hebben, waar ik eigenlijk weinig van ondervind en de rest van onze omgeving eigenlijk ook niet. Hij gaat eens graag uit en drinkt wel graag eens iets, maar is zelden of nooit zat. Zijn moeder haat cafés, drinkt liever wijn dan bier, houdt niet van zijn muziek en ga zo verder, waardoor ze hem hoe langer hoe meer diaboliserd in plaats van hem te aanvaarden. Ze krijgt soms paniekanvallen waarin ze het over zijn vader heeft, maar die ze op hem afreageert. Mijn vriend heeft haar eens geslagen, uit complete onmacht tegenover haar hysterische uitdaag gedrag. Nu, ik geef toe dat ik normaal ook rustig ben, maar die vrouw krijgt me ook over het hek. Die daagt echt uit, snijdt in je ziel en stopt niet, tot je gaat lopen en als je dat niet kan, tot je haar vast hebt.
Er zijn inderdaad dingen die we niet begrijpen. Ik heb het verzoekschrift gezien. Er staan dus duidelijk dingen in die zwart op wit kunnen weerlegt worden. Mijn schoonmoeder is iemand met zware geestelijke problemen, die overal gevaarlijke vijanden ziet. Mij heeft ze ook al voor allerlei dingen aangeklaagd. Natuurlijk zonder bewijzen de zaken zijn geseponeerd. Sinds ze die collocatie klaargekregen heeft, procedeert ze tegen iedereen die haar niet aanstaat. Dat betekent: iedereen die niet in haar wereldje past en dat zijn er hoe langer hoe meer.
Als ze bijvoorbeeld beweert dat mijn vriend zware epilepsie heeft, zoals in het verzoekschrift vermeld, kan dat medisch weerlegd worden. Hij heeft eens ooit één geïsoleerde aanval gedaan, jaren geleden, waarvan de oorzaak nooit bekend is geraakt, maar mogelijk spelen de stress en de vermoeidheid die mijn schoonmoeder zowat iedereen bezorgd, een grote rol. Sindsdien heeft hij nooit geen aanval meer gehad.
Hij zou zwaar autistisch moeten zijn, terwijl iedereen duidelijk zegt dat het in de lichtste vorm is en dat zijn gebrekkige eigenwaarde, die hij aan zijn opvoeding te danken heeft, een groter probleem zijn. Dat staat vast. Daarnaast zou hij een marginaal denkvermogen moeten hebben. Dat lijkt me nogal voor interpretatie vatbaar. Ze controleert ook al zijn rekeningen en beweerd dat hij elke maand minstens 400 euro aan drank geeft, terwijl dat niet waar is, maar als hij eens een CD koopt, of kleren die haar niet aanstaan of ga zo verder ... Wat heeft zij zich te moeien met haar meerderjarige zoon op dat punt. Hij heeft geen schulden en kan goed budgetteren, maar zij doet niet liever dan hem afschilderen als een spilzieke alcoholist, terwijl hij dat niet is.
Zijn moeder liegt dus in het verzoekschrift en de dokter die het attest aflevert blijkbaar ook. Ik zie mijn vriend ook openbloeien, sinds hij niet meer bij zijn moeder verblijft en ik voel me ook beter, want ik kon de stress ook niet meer aan van continu belaagd te worden door een schoonmoeder die me met haar zatte botten opbelt dat mijn vriend haar gaat vermoorden, terwijl ik op mijn werk was. Ik bel dan mijn vriend, die gewoon doodkalm was en zei dat zijn moeder haar op de slaapkamer had opgesloten, maar niet begreep waarom.
Ik denk dat er dus duidelijk iets mis is met die moeder. Zij laat mijn vriend gek verklaren, omdat men dan niet naar haar kijkt. Over mij zegt ze ook veel, dat duidelijk kan weerlegd worden. Ik ben op zijn geld uit en dat soort dingen. Dat zegt ze ook tegen de politie en haar geloven ze, maar tja ... die vrouw spreekt altijd als een info bandje, met een pokerface zonder emoties, alsof ze alle kennis van de wereld heeft en raar maar waar trappen sommige professionals, die beter zouden moeten weten daar in, terwijl mijn vriend, die volgens haar geen gevoelens heeft wegens zijn autisme, wel emotioneel reageert. Ze heeft me in een opwelling ook eens willen wurgen en bijna omver gereden, maar mijn vriend is een gevaar.
Die vrouw spreekt over haar zoon als een garagist over een defecte auto en legt het goed uit wat er aan scheelt. Dat ze een leek en een jurist kan overtuigen dat hij het X chromosoom van zijn vader geërfd heeft, tot daar aan toe, maar dat zelfs dokters en therapeuten in haar kolder trappen ...
Dus eigenlijk is mijn vriend opgesloten, omdat hij samen heeft geleefd met een moeder die in mijn ogen wel zware psychische problemen heeft, maar alles op hem afwimpelt en overtuigend kan liegen, omdat ze haar eigen leugens gelooft. Die vrouw leeft wel degelijk in doodsangst voor haar zoon, maar het komt door een kortsluiting in haar denkvermogen en niet door het feit dat mijn vriend gevaarlijk is. Als hij echt zo agressief en gevaarlijk was, hoe komt het dan dat zij de enige is die er problemen mee heeft? Waarom is zij dan zijn enige slachtoffer? Iedereen kent hem juist als de rust en kalmte zelf, zeker nu hij van haar weg is. Ik voel me ook pakken beter.
Ik vind het dus straf dat iemand zomaar 40 dagen vastgezet kan worden in een psychiatrische inrichting, op basis van iemands verklaringen, die gewoon niet waar hoeven te zijn en dat men dus niets verder onderzoekt en zomaar iemand van zijn bed licht en opsluit.
Daarbij stel ik me ook de vraag waarom een jurist hier over uitspraak moet doen, terwijl die eigenlijk de zaak niet kent. Mijn vriend hebben ze dus niet verhoord. Mij, mijn moeder, nog vrienden die in de sociale sector werken en ga zo verder, tellen gewoon niet. Eén persoon heeft dus in dit land het recht om over iemands vrijheid te beslissen en die mag zich door één kant laten misleiden.
Ik vind persoonlijk dat er reden genoeg is om mijn schoonmoeder op te sluiten, maar ik denk niet zoals zij. Van mij mag ze vrij rond blijven lopen. Tja, ik stel me vragen als ze topless in haar voortuin staat, dat ze tussen de lege wijnflessen ligt en ga zo verder, maar ze heeft gelukkig haar pijlen al op andere slachtoffers gericht. Ze is de laatste vrienden die ze nog heeft, ook aan het zwart maken.
Persoonlijk ben ik van plan, dat als ze nog eens een valse klacht tegen mij indient, ik haar aanklaag wegens laster en eerroof, maar anderzijds voel ik me daar ook niet goed bij, want ik weet dat het gewoon een zieke vrouw is en ik vermoed dat ze in haar hoofd echt spookbeelden heeft dat ik of mijn vriend haar iets willen aandoen. Ik heb haar meermaals verzocht om hulp te zoeken, maar tja ... dan stalk ik haar.