Laat ons even een voorbeeld van een school geven. In elke school zijn strenge leerkrachten en leerkrachten die veel door de vingers kunnen zien.
De leerlingen (van het secundai) hebben geen keuze, in één en dezelfde week, zelfs per dag krijgen ze te maken met die verschillen.
De eerste dagen is dit wat aanpassen voor de lln omdat ze nog niet echt weten hoe ver je naast een krijtlijn mag lopen. Maar al vrij snel kunnen ze zich aanpassen aan de specifieke regels van de lktr. Zolang beide leerkrachten maar duidelijk zijn (structuur bieden) is er geen enkel probleem voor de lln. hoeveel specifieke regeltjes ook mogen verschillen.
Zo kan het zijn dat de ene ouder enorm boos kan zijn en deze boosheid laat merken "loop je nu weer blootvoets in huis rond !" terwijl dat het bij de andere ouder eerder een gewoonte is. Kinderen zijn best flexibel en passen zich vrij snel aan. Weten ouders zelfs uit te spelen, vaak zonder de ouders het doorhebben. Op die wijze moeten ze vb. gezamelijk tot afspraken komen, net wat de kids beoogde.
Het is dus goed dat er goede wil aanwezig is, dat maakt naar de toekomst opening dat hele soepele regelingen mogelijk worden.
RR