In 2008 kreeg mijn man een ongeluk op een sportwedstrijd. De organistoren zijn hiervoor verantwoordelijk gesteld.
Na anderhalf jaar gerevalideerd te hebben heeft mijn man er nogal wat letsels aan overgehouden.
Hij is 100% werkonbekwaam, korte en lange termijn geheugen geschaad, verandering van karakter, enz enz. Hij is bij verschillende expertise dokters moeten langsgaan om de letsels te laten vast stellen. Dit loopt op zijn einde en binnenkort zal hij worden vergoed voor dit alles.
Sinds het ongeluk is er ook voor mij heel wat veranderd. Naast mijn rol als vrouw heb ik ook de rol als "zorgende moeder". Mijn man heeft dagelijkse struktuur en begeleiding nodig om zijn dag goed door te komen. Die struktuur en begeleiding geef ik hem. We hebben altijd een kinderwens gehad. Sinds het ongeluk is dit onmogelijk geworden. Mijn man kan dit onmogelijk aan. En zo kan ik nog verder gaan met dingen op te sommen die ons leven veranderd hebben.
Mijn man heeft mij elke dag nodig. Zou ik er niet zijn zou hij heel snel depressief worden en zijn leven zou snel een puinhoop zijn. Gelukkig ben ik zelfstandige en kan ik mijn werk regelen naar de zorgen van mijn man. Sinds het ongeluk werk ik veel minder en dit is op termijn financieel niet meer haalbaar voor mij.
Ik heb leren aanvaarden dat mijn leven, mijn man zijn leven en ons leven niet meer wordt zoals vroeger. Toch blijf ik het er met momenten heel moeilijk mee hebben. Een sessie bij mijn gespreksterapeute helpt me dan vaak weer vooruit.
Heb ik het recht om een morele schadevergoeding te eisen aan de verantwoordelijke van het ongeval?
Ter info, toen het ongeluk gebeurde waren we niet getrouwd, weet niet of dit iets uit maakt. De kosten die ik tot nu heb gehad bij mijn gespreksterapeute en benzine (anderhalf jaar aan een stuk meerdere keren per dag naar ziekenhuis of revalidatiecentrum) zijn al vergoed geweest.
Alvast bedankt voor reactie!