Dan hoop ik Tom dat alles gaat zoals gepland hé ? Pas op : ik wens het je toe hoor, maar ben intussen oud en wijs genoeg om te weten dat op één seconde het leven een andere wending kan nemen : in goede zin, maar ook in slechte zin. Dit forum staat vol met problemen van mensen die het zo niet verwacht hadden, laat staan gewild.
Veel problemen vallen te vermijden. Je kan jezelf tegen héél wat tegenslag indekken (niet tegen alles, dat is waar). Enkel maatregelen die wij genomen hebben om financiële problemen te vermijden:
1. De belangrijkste: de maandelijkse afbetaling bedraagt iets minder dan 25% van ons gezamenlijke netto inkomen. We hebben dus ruimte om te sparen (want een groot deel van ons spaargeld zit nu in het huis)
2. We hebben op dit moment toch nog een financiële reserve om zeker een jaar te kunnen overbruggen als één van ons beiden zonder werk zou komen te vallen.
3. We hebben op het werk beiden een groepsverzekering die bij blijvende invaliditeit een uitkering voorziet bovenop de invaliditeitsuitkering, zodat we min of meer ons huidige loon behouden.
4. De verplichte schuldsaldoverzekering hebben we op 100% laten zetten voor beiden. Als één van ons iets overkomt, hoeft de andere niet meer af te betalen.
5. We hebben beiden (+ ons zoontje) een hospitalisatieverzekering.
OK, daarmee dek je je nog niet in tegen alles, maar je moet echt al héél erg veel pech hebben (of het zelf in de hand werken) om dan nog in de problemen te komen, denk ik...
Maar ik besef best dat we toch wel in een meer luxueuze situatie zitten dan het gemiddelde Vlaamse koppel van onze leeftijd. We hebben echter wel voor alles zelf gewerkt. De enigen waar we "Dank u" moeten tegen zeggen, zijn onze ouders die ons een mooie jeugd gegeven hebben, en de kans om te studeren en een leuk diploma te behalen en bijhorende job. Maar al de rest: studeren, werken, sparen, hebben we aan onszelf te danken. En daar ben ik best trots op...