advies bezoekrecht

[lucgescheiden]

U hoeft zich niet te verantwoorden, en ik heb niet te oordelen.
Wel stel ik me vragen bij de deskundigheid van uw arts, gyneacoloog en niet in het minst bij dat van uw psycholoog.
En meer bepaald bij hun getuigenissen waarbij uw medische problemen op uw situatie, m.a.w. op uw echtgenoot worden verhaald.

Enkele maanden geleden kozen jullie nog beiden bewust voor een zwangerschap.
U; met een duidelijke voorkennis inzake de problemen die dit zou kunnen meebrengen.
Eens zwanger beslist u tot een scheiding.

Beseffen deze deskundigen de psychische stress die dergelijke ommezwaai van een moeder, bij een vader veroorzaakt?

Uw arts zal wellicht verschillend zijn aan deze van uw echtgenoot.
Uw gyneacoloog kent uw echtgenoot waarschijnlijk niet eens.
En uw psycholoog heeft met deze situatie zijn onkunde reeds voldoende aangetoond, mijn inziens...

[zwanger76]

ovan
wat hem drijft dat vraag ik mij soms ook af ik zeg het ondanks probleemsituaties hadden we toch gesprekken en rustige gesprekken en maakten we soepele afspraken ivm kind
ja er vielen eens harde woorden maar dat is logisch als je beide u gedacht zegt en problemen probeert op te klaren
het enige wat ik kan opmaken uit zijn woede en daden en woordenis dat hij echt opgemaakt word door zijn moeder en door het weinige aantal vrienden die hij heeft verkeerde vrienden
alsook werkt hij alles op mij uit omdat niemand anders ooit iets afwist van zijn problemen en handelingen in de zaak
zijn moeder waar hij bij logeert heeft de meeste invloed die heeft altijd tegen ons huwelijk geweest en tegen zwangerschap zij vroeg zelfs zijn minnares op de koffie bij haar thuis en belde er dagelijks mee enz
ik kan alleen maar opmaken uit zijn gedrag dat hij gewoon constant opgemaakt word toen zijn moeder niet in ons leven was hadden wij ook geen problemen maar toen ze er zich terug een weg in baande was het om zeep

ik begrijp het met momenten ook echt niet de ene moment kan hij vriendelijk zijn en mens om het zo uit te drukken en dan ineens draait dit volledig om en dan heb ik echt angst van hem

[zwanger76]

beste luc
ik heb niet gekozen om zwanger te worden en dan te scheiden
mijn gyneacoloog kent wel mijn man daar erbij ivf eerst aantal gesprekken samen waren en alsook de onderzoeken en de inplantingen
psychiater kent mijn man alsook daar er in het verleden problemen waren met mijn man die met onverwerkte problemen uit zijn verleden terug met zichzelf in de knoop lag
en ondanks dat er problemen waren heb ik altijd blijven doordrammen om relatietherapie te volgen omdat er ergens een oorzaak lag aan onze situatie die met het heden en verleden te maken hadden ondanks alles ben ik tot op heden bliven proberen bemiddelen

[zwanger76]

luc
ik heb de echtscheiding niet in gang gezet hij wel !!! ik wilde uit onze problemen geraken ondanks de situatie .ik ben niet getrouwden zwanger geraakt om nadien te scheiden.
ik heb enkel stappen ondernomen toen het geweld begon en dan heb ik gedaan door wat er zich toen afspeelde
het probleem is gewoon dat mijn man zo opgemaakt word door andere en vooral door zijn moeder dat hij zo blijft handelen
ondanks alles bleef ik hopen en te bemiddelen voor verzoening ook al was het op basis van tot we er aan uitgeraakt waren apart te wonen
dit is het kort geschetst

[lucgescheiden]

Nogmaals u hoeft zich niet te verantwoorden, en zeker niet naar mij toe!
Ik probeer alleen de positieve zaken te ontdekken bij uw echtgenoot uit wat u komt te verhalen.

Het beeld dat me opdoemd is dat van een man die:
- bereid is geweest om een moeder met drie kinderen onder zijn vleugels te nemen,
- die daartoe een zelfstandige zaak probeerde op te bouwen,
- die in zijn eenzaam gevecht als zelfstandige, ondersteuning en begrip zocht bij zij de paar mensen die hij vertrouwde,
zijn moeder en u,
- die met jou een toekomst droomde met een extra kind, ondanks de inmiddels gekende gevolgen,
- die ondanks de druk en de stress van onbegrip, toch nog de energie kon opbrengen om vriendelijk te zijn, al
was het volgens u dan maar met momenten.
- die maandenlang u kon blijven overtuigen om voor een verzoening te opteren.

Ik blijf erbij dat dergelijk man het niet verdient om te worden opgesloten, en
dat dit alles in grote mate te wijten is aan de onkunde van de vermeende deskundigen die dat attest
tegen uw echtgenoot wensen bij te treden, om eigen handen in onschuld te wassen.

Ik wil best geloven dat bij deze man de stoppen heden doorslaan.
Je zou van minder wanneer de prognose, die ik in mijn eerdere reacties maakte, maandenlang door je hoofd dramt.

Maar u bent een vrije geest, die uiteraard zelf dient te oordelen over haar toekomst, en
welke aspecten van haar man ze wil aanbrengen, om op een respectvolle wijze uit deze situatie te raken.

[zwanger76]

als het van mij zou afhangen dan zou ik het liefst met hem verder gaan en redden wat er te redden valt en veeeeeeeeeeeeeeeeeel praten
ik zeg het nogmaals zonder bemoeienis van zijn moeder en zijn zogenaamde vrienden zou het allemaal zo niet lopen
ik heb maanden met hem geleefd zonder die zogenaamde vrienden en die moeder in ons leven en dat ging heel goed
en dat hij eens zaagde of woorden vielen over problemen in de zaak is logisch kloeg ik ook wel eens over bepaalde zaken io mijn vorig werk
ondanks alles wat er nu gebeurt is en de gevolgen heb ik nog steeds ergens een gevoel hoe moet ik het uitleggen ik zou alles kunnen vergeven en plaats geven en terug stap voor stap met hem verder willen gaan
ik heb hem heel anders gekend en heb het heel moeilijk met de persoon die hij nu is .en volgens mij hij ook .ergens denk ik dan dat zijn bedreigingen naar mij toe soms niet echt bedreigingen zijn maar eerder een manier om zijn frustraties van wat er nu allemaal binnen zijn zaak gebeurt af te reageren en hij wist dat hij dat vroeger kon doen dat ik dat begreep .heb hem altijd zoveel mogelijk gesteund en geholpen
geloof me ik zou niets liever willen dan er op een goede manier aan uit te geraken .heb alleen nu met momenten angst over tot wat is hij in staat door dat hij zo beinvloed word door anderen .op dit moment brengt dat mij het meeste in de war !! de contacten die ik met hem terug hadniemand wist ervan enkel hij en ik omdat we niet wilden dat er bemoeienissen kwamen.hij sprak op gegeven moment van oke we gaan wel scheiden en blijven apart wonen tot we terug alles uitgeklaard hebben en onze problemen opgelost hadden.enz en dan ineens die ommezwaai.zowel langs zijn kant als langs mijn kant zou iedereen ertegen zijn maar ik heb hem gekend als een heel andere man en niet zals hij nu is .dat bedoel ik maar ondanks alles zou ik niets liever willen dan eraan uit te geraken op welke manier ook maar hoe dat weet ik ook niet meer en er is zoveel gebeurt en alsook mijn 3kindjes moeten het aankunnen .

[zwanger76]

ik ben niet 8 maanden geleden getrouwd en zwanger geworden met de bedoeling daar de helft van al die problemen te hebben en gescheiden te wonen
alleen heeft mijn man ook een enorm koppig karakter en zwart is zwart en niet grijs en soms zei ik van je moet je mening soms toch eens herzien want het is je koppigheid of manier van reageren dat je problemen bezorgd
alsook is het alsof van het moment we zwanger werden de zogezegde vrienden hem dit niet gunde want het is toen dat alles begon de problemen gedragsveranderingen ed
ik zeg het hij moet inzien dat men hem echt slecht beinvloed en het ergste vanal is met momenten doet hij dat en dan kan je met hem praten en exccuseert hij zich maar dan ineens draait dat terug en slaan zijn stoppen door
en dan is het van de 5stappen vooruit terug 50achteruit
situatie is complex en ingewikkeld en eigenlijk geen juiste beschrijving voor en ondanks alles verklaart iedereen me zot omdat ik zeg dat ik hem tot op heden bij bevalling wou en in ons leven
ik hoop dat hij echt eens serieus tot inkeer komt en keuzes maakt want ik wil echt al die stappen niet doordrijven hij zal evenveel als ik de gevolgen moeten dragen voor de daden die er gebeurt zijn
maar ik blijf erbij t is de vader en ieder ander zou niet zo blijven redeneren maar ondanks alles blijf ik wel zo denken ondanks dat ik wel maatregelingen tref gewoon uit angst ook
keert hij tegen bevalling dan mag hij aanwezig zijn van mij maar dat is afwachten ondanks atesten van dokters ben ik nog altijd diegene die op dat moment beslist