stopzetten van psychotherapie in vechtscheiding

[ovan]

M.i. worden hier 2 zaken door elkaar gehaald.

Psycholoog is aangesteld door een partij EN heeft dus maar verantwoording af te leggen aan EEN partij...

neen... zoals RR stelt is het idd art 374 dat aanduidt dat de andere ouder recht heeft op die informatie. Wat die informatie juist is, is ander verhaal.

maar:

Ben ik verplicht de psychotherapie te stoppen als ik vader niet mee aan boord kan krijgen?...

juridisch ook neen:
Art. 374. § 1. Wanneer de ouders niet samenleven, blijven zij het ouderlijk gezag gezamenlijk uitoefenen en geldt het in artikel 373, tweede lid, bepaalde vermoeden.
=>
Art 373 ...Ten opzichte van derden die te goeder trouw zijn, wordt elke ouder geacht te handelen met instemming van de andere ouder wanneer hij, alleen, een handeling stelt die met dat gezag verband houdt behoudens de bij de wet bepaalde uitzonderingen. Bij gebreke van instemming kan één van beide ouders de zaak bij de jeugdrechtbank aanhangig maken.

[roderidder]

Misschien komt onderstaande tekst toch bij iemand bekend voor:

In het geval van minderjarige kinderen kan één van de ouders de tussenkomst van een psycholoog vragen en daarover conclusies krijgen. Op grond van het principe van gezamenlijk ouderlijk gezag wordt dit verzoek geacht te zijn ingediend met instemming van de andere ouder. Alleen bij formeel of duidelijk verzet van de andere ouder kan de goede trouw van de psycholoog in vraag worden gesteld en kan hem worden verboden om in te gaan op dat eerste verzoek. Wanneer aan een van de ouders de hoofdhuisvesting van het kind is toegewezen, verleent dit hem in geenszins een groter en absoluut gezag. De andere ouder behoudt al zijn rechten (met name op opvoeding, informatie en verzorging) tegenover zijn kind. Alleen een vonnis kan een gedeeltelijk of exclusief ouderlijk gezeg toekennen of het ouderlijk gezag vervallen verklaren. Het is aan de ouder dit te melden (eventueel met bewijsstuk) en niet aan de psycholoog om dit te onderzoeken. Bij uitdrukkelijke onenigheid tussen de ouders, moeten deze zich richten tot de Jeugdrechtbank die hierover uitspraak zal doen. De psycholoog moet dus wachten op die beslissing van de Rechtbank om al dan niet op dat verzoek in te gaan.



Een psycholoog mag niet onbekend zijn met de context van een eventuele betwisting waarin zijn advies wordt gevraagd noch met de manier waarop het kan worden gebruikt. Voorbeelden: bij een echtscheidingsgeding, huisvesting van een kind (vroeger hoederecht), recht op persoonlijke omgang zowel voor grootouders of een onthaalgezin, mag men nooit uit het oog verliezen dat het niet om een vertrouwelijk Advies gaat (noch mag gaan): omdat het deel uitmaakt van de dossierstukken, krijgen ook de magistraten, de partijen en hun advocaten inzage. Een psycholoog kan niet optreden als "technisch advocaat" van een van de partijen. Hij moet geen pleidooi schrijven, maar getuigen van objectiviteit en nauwkeurigheid, met respect voor alle partijen en in naleving van de regels van de deontologie.



Op dit vlak gaat onze voorkeur uit naar een tegensprekelijk onderzoek van de situatie, waarbij beide partijen worden betrokken, zodat een kind geen herhaalde onderzoeken moet ondergaan en het niet voor een loyaliteitsconflict komt te staan.

* * *
meer hierover? >> http://www.juridischforum.be/forum/view ... 20#p163420" onclick="window.open(this.href);return false;

RR

[lucgescheiden]

RR de tekst die u aanhaalt behandeld de aanvraag bij de rechtbank tot het aanstellen van een psycholoog.
Hier is dat blijkbaar niet het geval.
De moeder handelt ter goeder trouw, de psycholoog eveneens, en de vader is duidelijk geïnformeerd over deze aangegane begeleiding.
Zoals ovan stelt, is hij nu instaat om deze begeleiding aan te vechten bij de jeugdrechtbank.
De psycholoog blijft hierbij buiten schot.

Mocht uw stelling opgaan dan zou het voor de ouder die ouderverstoting vaststelt, onmogelijk zijn om dit te bewijzen voor de rechtbank.
Deze ouder zou immers van niemand een benodigd deskundig verslag kunnen bekomen, en
aldus onmachtig blijven tot verweer omtrent de aanwezige ouderverstoting....

[roderidder]

In het kort en psytom moet mij maar tegenspreken mocht hij/zij er een andere mening op na houden:

Je moet als psycholoog er bij voorkeur (zoals de voorrang van rechts.. die ene auto heeft voorkeur op de andere auto die dat niet heeft) voor zorgen dat het kind zodat niet voor herhaalde onderzoeken moet ondergaan en het niet voor een loyaliteitsconflict komt te staan.

Daar doe je als psycholoog best niet aan mee ...

en daarmee begonnen we eigenlijk:

Om het simpel te stellen zodat het (want we zitten op een forum) voor ieder duidelijk is, wat niet mag is de zaak zodanig opzettelijk verknoeien dat je nog geruime tijd je client op bij U zal op consultatie zal komen. Je bent dus verplicht om wat vooruit te kijken en ervoor zorgen dat die therapie het welzijn van de tiener ten goede komt

cfr. http://www.juridischforum.be/forum/view ... 88#p163388" onclick="window.open(this.href);return false;

Om ervoor te zorgen dat iedereen mee is over hoe een psycholoog m.i. bij voorkeur dient te handelen vb. bij therapie (men moet mij maar tegenspreken als iemand een andere mening heeft):

draag er als psycholoog zorg voor dat de minderjarige niet voor een loyaliteitsconflict komt te staan met zijn ouders en ook werk daar niet aan mee om dat conflict nog groter te maken dan het al is!


RR

[lucgescheiden]

Als een psycholoog zich aan zijn/haar deonthologie houdt, wat bij kinder-psychologen toch een must moet zijn,
dan kent deze inmiddels de conflict-situatie van de vechtscheiding, en zal hij/zij het fenomeen van ouderverstoting als
primair onderzoeksitem op de voorgrond plaatsen. Wat net de loyaliteit naar beiden ouders zou moeten ondersteunen.

Indien de andere ouder dit wil aanvechten, dan lijkt het vanzelfsprekend dat deze jouw loyaliteitsconflict weerlegt.
Net dat zal tot herhalende onderzoeken leiden.

Maar denkt u echt dat de grote namen in de psychologie, hun naam hebben gevestigd door partijdige verslagen te schrijven?
Of nog erger; door hun beschermelingen voor een loyaliteitsconflict te stellen?

Er zullen wel beunhazen tussenzitten die toch bereid blijken om het tegengestelde te bewerken,
mijn inziens is dan de taak van de rechters om te doorzien dat deze heren ingaan tegen de belangen van de kinderen.
Hopelijk hebben deze rechters daarvoor dan de nodige studiepunten bijelkaar gestudeerd....

[roderidder]

Herriner mij nog een lezing van Prof. Dr. Chris Dillen over dit item maar dan over zijn ervaringen als gerechtsdeskundige
http://oudervervreemding.wordpress.com/ ... rechtbank/" onclick="window.open(this.href);return false;

Vooral wat hij zei of gebarentaal gebruikte hoe zijn (anonieme) collega psychiater handelde of hoe dik dat dossier was toen die anonieme collega psychiater zelf in een vechtscheiding met loyaliteitsconflict verzeilt was geraakt.

* * *
als je op die pagina wat verder leest kom je wat rechtspraak tegen:

Code: Selecteer alles

De kinderrechter overweegt dat de door de moeder veroorzaakte oudervervreemding/ ouderverstoting een psychische vorm van kindermishandeling is en dat [naam kind] in het gezin van de moeder zodanig opgroeit dat haar geestelijke belangen ernstig worden bedreigd. De kinderrechter oordeelt dat [naam kind] hiertegen beschermd dient te worden. Verder overweegt de kinderrechter dat de ouders van [naam kind] al jaren een strijd over de omgang en informatieplicht voeren. Deze strijd blijft voortduren. Gebleken is dat de moeder [naam kind] informeert over de rechtzaken en haar kennelijk vertelt dat zij mogelijk gedwongen wordt tot contact met haar biologische vader. Ten onrechte vertelt de moeder aan [naam kind] dat zij zelf mag bepalen of en wanneer zij contact wil. De kinderrechter moet constateren dat [naam kind] ten gevolge van de manier van inlichten door haar moeder kennelijk buikpijn krijgt en bang is weggehaald te worden bij haar moeder en stiefvader. Gebleken is ook dat de vader zich niet erbij neerlegt dat de moeder de omgang tegenhoudt. De vader heeft duidelijk gemaakt dat hij omgang wil. De kinderrechter stelt vast dat deze strijd zeer schadelijk is voor [naam kind], dat [naam kind] door deze strijd zodanig opgroeit dat haar geestelijke belangen en haar gezondheid ernstig worden bedreigd en dat [naam kind] beschermd dient te worden.

* * *
Om in zulke rechtspraak als psycholoog verstrikt te raken over al dan niet delen van informatie/adviezen of zo... daar moet je je vooral voor hoeden lijkt mij. Vroeg of laat worden de psychologen die meewerken tot het verergeren van loyaliteitsconflicten nog genomineerd voor een prijs als "kindermishandelaar van het jaar" Vergeet niet dat zulke strijd altijd via de rechtbank gevoerd wordt en uitspraken openbaar zijn.

RR

[lucgescheiden]

°

[eylis]

en wat denken jullie van deze deze redenering:
in dit geval is er sprake van verblijfsco-ouderschap?
Wel, tijdens de tijd dat het kind bij de moeder verblijft, kan de moeder met haar kind naar psychotherapie gaan. Als ze vind dat dit een manier is om het kind emotioneel en psychologisch te steunen kan ze dit doen binnen haar tijd. elk huishouden heeft ook de vrijheid zich ook opvoedkundig te organiseren BINNEN zijn huishouden. Daar is juridisch niets tegen in te bengen omdat dit a: geen (noodzaklijke) medische bedhandeling is (de psycholoog is geen dokter, vermoed ik) en B: het gaat niet over onderwijs (onderwijs wordt gevolgd zowel tijdens "vader" als "moeder"verblijfstijd
als de vader vindt dat het kind binnen zijn omgeving en hun familiale en emotionele context functioneert en goed reageert; wel dan is hij niet verplicht die therapie met haar te laten volgen (binnen zijn "verblijfs"tijd); Maar hij kan niet eisen dat de therapie ook stopgezet wordt (binnen de verblijfstijd van de moeder)
Dat zijn zij zaken niet. Want de moeder kan binnen haar familaile context aanvoelen dat het kind emotioneel niet functionneert en daar dus een oplossing voor vinden.
Hiermee moet je niet naar de rechtbank: want ouders hebben het recht om binnen de familiale context van hun (nieuw) gezin de emotionele ontwikkeling en ondersteuning van hun kinderen te organiseren. Dat de vader dit op een andere manier wil en kan oplossen binnen zijn gezin is zijn recht: maar hij kan niet eisen dat de moeder dit binnen haar gezin op die manier oplost.
als je een goede psycholoog bent, weet je dit... en zou je dat ook zo uitgelegd hebben aan de vader....

[lucgescheiden]

100 procent akkoord met eylis!

Echter wanneer een psycholoog dit niet krijgt uitgelegd aan de vader, zal bij deze een wantrouwen worden gewekt.
Dit wantrouwen wegwerken kan enkel door eveneens aan de onmin tussen de ouders te werken.
En dat is net iets waar onze psycholoog geen opdracht toe heeft.

Is de psycholoog gedreven genoeg, dient hij elke mogelijke weg te bewandelen, om:
de vader te overtuigen om mee aan de tafel te komen, en zijn vertrouwen te winnen.
Slechts op die manier kan hij helpen om ook de communicatie tussen de ouders te bewerken.

Mijn inziens is juridisch advies daarrond dus eerder ongepast, een psycholoog is een vertrouwenspersoon,
die zelf vertrouwen moet uitstralen en bewerken, pas dan is hij goed bezig.

[Franciscus]

Vertrouwenspersoon in eerste instantie van het kind.

[lucgescheiden]

Inderdaad, iemand die het welzijn van het kind boven de onmin (en het geld) stelt dat heerst tussen de ouders.

Een verdomd moeilijke positie als één van de ouders niet in zijn oprechte inborst geloofd,
dit net gezien zijn vertrouwelijk handelen door de ouders ook moeilijk te controleren valt.
En daarmee zijn we natuurlijk weer af bij het begin...

[roderidder]

en wat denken jullie van deze deze redenering:
in dit geval is er sprake van verblijfsco-ouderschap?

Dank je eylis. Je bent hier het schatje van het JF.

Je redenering inzake loyaliteitsconflict en/of (mogelijk toekomstige) oudervervreemding-verstoting blijkt een echte ontmijner te zijn in deze draad.
Een verblijfsco-ouderschap werkt preventief voor bovenstaande en voorkomt escallatie van het conflict tussen de gescheiden ouders inzake juridische gezags- en verblijfskwesties.

Je redenering houd m.i. dus steek waarbij ook gescheidenluc voor 100% akkoord gaat.

RR

[roderidder]

Vertrouwenspersoon in eerste instantie van het kind.

Uiteraard, maar geeft U alle vaders/moeders te eten die het vertrouwen van de vertrouwenspersoon van hun eigen kind als juridisch argumenten uitspelen als troef, om in de juridische vechtscheiding waar het ouderlijk gezag en/of de verblijfsregeling in het geding is, het juridische gelijk aan hun kant trachten te krijgen?

Bovendien zelfs in het geval dat je het juridische gelijk aan je kant hebt gekregen, is daarmee het conflict tussen de ouders dan kleiner geworden?

RR

[lucgescheiden]

Het juridisch gelijk werd beschreven in de bilocatiewet.
Dat daar de rechters blijken te falen in uitvoering van deze wet, en
daarmede eveneens in hun ondersteuning van de deskundige vertrouwenspersonen,
dat dien je hen kwalijk te nemen, niet de psycholoog.

Wanneer de bilocatiewet acuraat zou worden toegepast, bestaat er alvast geen onmin meer inzake het kind,
eerder over de bereidheid van elke ouder om beider co-ouderschap waar te maken, en elkaar hierin te steunen.

Met name: de bereidheid om hierover communicatie te voeren, is het probleem we hier telkens zien terugkomen.

[roderidder]

rechters werken doorgaans heel slecht samen met de hulpverlening. Als er dan al samenwerkingsverbanden tot stand komen dan is dat vaak nog steeds alsof de rechter over de hoofden heen als het ware slechts enkel de input van de hulpverleners ontvangt. De Duitse rechter Jurgen Rudolf heeft hier een pioneersrol in gespeelt en behaalde goede resultaten door in zijn rechtsgebied een multidiciplinair model op te zetten (vb. waar advocaten/psychologen/notarissen/bemiddelaars/... zowat aan 1 zeel trekken en zich te laten leiden door de belangen van het kind) in plaats van de verschillende diciplines als eilanden op zich te laten functioneren.

voor een goede verstaander: Welkom psytom !!! we hopen dat je een echte blijver bent.

RR