#6 , 24 mei 2011 13:22
Inderdaad : een kinderrekening openen waarop het kindergeld gestort wordt, (kan via een notaris) maar met ZEER DUIDELIJK GESCHREVEN afspraken hierover. Als je co-ouderschap hebt, moet er door geen van beiden allimentatie evoor de kinderen betaald worden, ieder draagt de helft van de 'leefkosten' immers. Een notaris kan dit vastleggen.
Voor de overige zaken zoals bijzondere kosten : in detail laten noteren of het van de kinderrekening kan en hoe het geregeld wordt als de kinderrekening leeg is : beide ouders storten eenzelfde bedrag elke maand bv.
Dus bv. Kleding : ieder koopt zijn/haar eigen kleding voor de kinderen. Als je zeer goed overeenkomt kun je de kleding delen, maar dat is meestal niet het geval, of anders verandert dit nogal eens in de loop der jaren, of met het krijgen van een nieuwe partner. Ik raad het in ieder geval af. De kinderen komen noooit thuis, nergens. Ze verhuizen altijd een hoop zaken in zakken of bakken, en moeten verrimpelde kleding (kleedjes...) in hun kasten hangen. Als ze bij jou binnenkomen hoeven ze niet steeds nog een hoop zaken uit te laden. Ze hebben zo al genoeg over en weer te sleuren, zoals bv. hun schoolgerief en hun sportmateriaal (tennisracket, fiets..) als je dit zoveel mogelijk kunt beperken, bespaart dit zowel jou als de kinderen een hoop ergernis. (Als je dit toch gezamenlijk wil doen en de aankooprekeningen deelt, gaat het verwijt nogal eens : dit of dat hadden ze niet nodig, of te duur, of te lelijk, of te ...). Probeer in ieder geval zo weinig mogelijk 'mogelijke discussiepunten' te creëren.
Laten noteren : wat kan er rechtstreeks van de kinderrekening ? bv. schoolrekening, medische kosten, zoals tandarts, dokter,..waarbij opgenomen wordt dat de tussenkomst van 'de ziekenkas' ook terug rechtstreeks op diezelfde kinderrekening komt.
Niet iedere ouder is op geld uit. Ik heb dit ook jaren gedacht van mijn ex. Bij de meesten zit er een verbitterde, boze kant aan, die moet roesten. Hoe minder je elkaar dan voor de voeten loopt of ergert, hoe beter. Sommigen proberen gewoon, uit schrik hun kinderen kwijt te spelen, ervoor te zorgen dat ze niet in de armoede terecht komen, dus de bovenliggende reden is niet steeds echt dat geldgewin, maar een manier om te overleven. Het is niet altijd slecht even aan de zijde van de andere te gaan staan.
Regel gewoon alles héél erg in detail, zodat er geen ruimte voor discussie is. Goede afspraken maken goede vrienden zegt het spreekwoord.
Leg exact de data vast waarop de kinderen bij jou en je ex zullen verblijven.
Begin niet dadelijk met een advocaat (kost massaal veel geld). Je moet nog een leven verder met je ex-partner (door de kids).
Probeer met je ex te spreken, lukt dit niet, babbel er met je kinderen over en leg hen uit dat je ook papa voor hen wil zijn, dat mama het daar moeilijk mee heeft, en dat je daarom anderen moet inschakelen, en ga eventueel - als je tenminste besluit geen advocaat te nemen - naar het vredegerecht om een beslissing hierin te nemen. Betrek je kinderen bij elke beslissing die je neemt, maar maak niet de fout hun mama 'slecht' te maken. Hetgeen je daarmee bereikt is het 'vermoorden' van de spontaniteit van je kinderen.
Dat de mama dit misschien wel doet over jou, is een fout die zich vast en zeker tegen haar gaat keren ooit.
Ik hoop dat het jullie lukt een compromis te bereiken waar de kinderen (en jullie beiden) zich het beste in voelen, of kunnen mee leven.