Aanrijding van de openbare weg af

[EvilFreD]

Een wet is niet verantwoordelijk voor de onjuiste interpretatie er van.

[Lightning]

Ik heb bewust de problematiek van interpretatie aangekaart binnen conflictsituaties in het verkeer, omdat dit een gebied is waarbinnen iedere weggebruiker moet in staat zijn om in fracties van seconden een correct, juridisch verdedigbaar, gedrag te vertonen. Iets wat, zoals de wet nu wordt geïnterpreteerd, niet mogelijk is.

Wil u hier nu mee zeggen dat de aanrijding niet zou gebeurd zijn als beide chauffeurs de wegcode correct hadden geïnterpreteerd? Of bedoelt u dat de aanrijding er gekomen is omdat het voor beide chauffeurs niet mogelijk was in een fractie van een seconde de wet te interpreteren?

[gusteman]

Een wet is niet verantwoordelijk voor de onjuiste interpretatie er van.

Inderdaad.
Die verantwoordelijkheid, indien er al sprake is van een mogelijkheid tot onjuiste interpretatie,
ligt volledig bij de wetgever die de mogelijkheid tot onjuiste interpretatie niet heeft uitgesloten.
Trouwens, wie bepaalt welke de juiste en welke de onjuiste interpretatie is? En hoe kan de burger weten wat de juiste en wat de onjuiste interpretatie is, wanneer zelfs magistraten, afhankelijk van zaak tot zaak, een andere interpretatie geven aan een en dezelfde wet (zie Scorpioen 06 Maart 2011 13:17)?

Wil u hier nu mee zeggen dat de aanrijding niet zou gebeurd zijn als beide chauffeurs de wegcode correct hadden geïnterpreteerd? Of bedoelt u dat de aanrijding er gekomen is omdat het voor beide chauffeurs niet mogelijk was in een fractie van een seconde de wet te interpreteren?

Ik wil hiermee zeggen dat de (kans op) aanrijding mede veroorzaakt is door de mogelijkheid tot en de onduidelijkheid in interpretatie van de wegcode.
Wanneer beide bestuurders met 100% zekerheid weten wat van toepassing is en wat niet zullen zij ook hun gedraag in die zin aanpassen of bijsturen. Wanneer echter, zoals in het geval wat ik hierboven heb aangehaald, één der bestuurders vertrekt vanuit de toepassing van de wegcode, ook van de openbare weg af, en de andere vanuit het standpunt dat op een privaat terrein de wegcode niet van toepassing is, dan krijg je een schemerzone waarin alles mogelijk is. Wanneer de wegcode correct wordt toegepast, en het toepassingsgebied effectief beperkt blijft tot de openbare weg, dan is er geen discussie mogelijk. En dat is nu wel mogelijk omdat dat "toepassingsgebied" varieert afhankelijk van de interpretatie (achteraf!) door een rechter.

Hoe meer men iets wil regelen en dus hoe meer regels er ontstaan des te meer tegenstrijdigheden of interpretatiemoeilijkheden er zullen ontstaan, het één is een noodzakelijk gevolg van het andere.

Niet een "noodzakelijk" gevolg, eerder een "oorzakelijk" gevolg.

In die enkele confilctgevallen waar er onduidelijkheid is wordt de beslissing aan de rechter overgelaten die op basis van rechtsbeginselen, ervaring en billijkheid een beslissing velt.

Volledig mee eens.
Daarom ook begrijp ik niet dat er onduidelijkheid, dus met interpretatie achteraf, kan bestaan wanneer de wetgever in de wegcode stelt dat het toepassingsgebied van de wegcode de openbare weg omvat.
De wetgever heeft nergens gesteld dat de wegcode ook van toepassing is buiten de openbare weg, dus zie ik niet hoe dit dan zo kan worden geïnterpreteerd door een rechter.
Dat is pas echt voor onduidelijkheid zorgen.

[scorpioen]

De wetgever heeft nergens gesteld dat de wegcode ook van toepassing is buiten de openbare weg, dus zie ik niet hoe dit dan zo kan worden geïnterpreteerd door een rechter.
Dat is pas echt voor onduidelijkheid zorgen.

Volgens welke regels ga jij de aansprakelijkheid van dit ongeval beoordelen als je dit niet doet volgens de wegcode.

Ik denk dat de redenering van de rechtspraak is: er zijn buiten de wegcode geen regels om de aansprakelijkheid te beoordelen. Een normaal, voorzichtig bestuurder gaat in zo'n geval de regels van de wegcode toepassen. En zo komen wet tot art. 1382 Burgerlijk Wetboek.

Dit is natuurlijk het artikel bij uitstek om duidelijk de maken dat we niet zonder interpretatie kunnen. De wet kan niet alles wat zich in een mensenleven kan voordoen voorzien en in regels vastleggen. De wetgever heeft in zijn wijsheid beslist dat wie zich niet gedraagt als een normaal voorzichtig burger de gevolgen van zijn handelingen moet dragen en de schade die hij veroorzaakt moet vergoeden. De wetgever laat het aan de wijsheid van de rechter over om te beslissen wat in een concreto situatie in strijd is met het gedrag van een normaal voorzichtig burger, en dus een fout.

En zo kunnen we nog uren doorgaan om duidelijk te maken dat we niet zonder interpretatie kunnen.

Wat niet wegneemt dat de wetgever de kwaliteit van zijn wetten ook beter zou kunnen verzorgen, zodat de wetten duidelijker zijn ...

[gusteman]

Volgens welke regels ga jij de aansprakelijkheid van dit ongeval beoordelen als je dit niet doet volgens de wegcode.

Goede vraag, waar ik niet zo direct een antwoord kan op geven. Wat daarom niet impliceert dat de wegcode dan ook de enige bruikbare oplossing zou bieden.

Ik denk dat de redenering van de rechtspraak is: er zijn buiten de wegcode geen regels om de aansprakelijkheid te beoordelen. Een normaal, voorzichtig bestuurder gaat in zo'n geval de regels van de wegcode toepassen. En zo komen wet tot art. 1382 Burgerlijk Wetboek.

Dit houdt dus in: bij gebrek aan beter hanteren wij de wegcode.
Dan stel ik mij de volgende vraag: aangezien het verkeer van goederen en personen, met inbegrip van alle daarvoor aangewende voertuigen en voortbewegingsmiddelen, het meest omvangrijke sociaal evenement is wat wij kennen binnen onze hedendaagse samenleving, waar meer kans bestaat op conflicten en aanvaringen met materiële en lichamelijke schade als gevolg daarvan dan binnen om het even welk ander sociaal fenomeen, waarom moet dat fenomeen het dan nog altijd stellen met een surrogaat-wetgeving (toepassing van één wet bij gebrek aan beter), waar de burger, deelnemer aan dit fenomeen, nooit echt met zekerheid kan weten wat wèl en wat niet kan/mag?
Is hier niet een taak weggelegd voor wetgever / wet-specialisten / studenten recht?

De wetgever laat het aan de wijsheid van de rechter over om te beslissen wat in een concreto situatie in strijd is met het gedrag van een normaal voorzichtig burger, en dus een fout.

Ok.
Aangezien we dan toch de wegcode zouden gebruiken, laat ik hier nog even verwijzen naar de aanrijding waarvan sprake aan het begin van dit topic.
De precieze omstandigheden staan beschreven binnen de post van 04 maart 2011 00:41 dus hoef ik hier niet te herhalen.
In dat geval heeft de verzekeringsmaatschappij de bestuurder A in fout verklaard, zich baserend op eerdere uitspraken van rechtbanken, vertrekkend vanuit het standpunt dat voertuig B stilstond en werd aangereden door voertuig A.
Waar had men volgens mij moeten rekening mee houden:
1) voertuig B begon aan zijn achterwaartse maneuver pas nadat voertuig A reeds was begonnen met het achteruitrijden; (wegcode art 12.5)
2) voertuig B heeft geen rekening gehouden met het al aan gang zijnde verkeer bij het inzetten van zijn maneuver; (wegcode art 12.4)
3) voertuig B had geen of onvolledig zicht en diende dus extreem voorzichtig te zijn. (wegcode art 10.1.1°)

De kers op de taart echter was hier wel dat de bestuurder van voertuig A, die als lid is aangesloten bij de Gebruikersunie Test-Aankoop, zich had gewend tot de juridische dienst van deze organisatie ..... om daar te horen dat effectief alleen het feit dat voertuig B stil stond toen het werd aangereden in aanmerking kwam als doorslaggevend element (opnieuw met verwijzing naar uitspraken door rechters).
Dit houdt dus in dat je in het verkeer om het even wat kan uitspoken zolang je maar eerst stil staat op het ogenblik van een aanrijding.
En wat dan met die bestuurders die in een kettingbotsing terechtkomen, waarbij hun wagen naar voor wordt gecatapulteerd en tegen een andere wagen terecht komt? Dan zouden die er normaal gezien moeten vanaf komen zonder verantwoordelijk te worden gesteld. Maar nee, ook daar zal dan weer een andere interpretatie worden gegeven.
Dit alles bezien vanuit het licht dat, zoals ik daarnet aanhaalde, het verkeer één chaotische massa-ontmoeting tussen mensen is, brengt mee dat iedere deelnemer aan dat verkeer op geen enkel ogenblik exact kan weten of hij nu al dan niet correct bezig is, en de regels van de wet toepast zoals het hoort.
Dit brengt mij er toe om aan te stippen dat art 1382 wel eens zou mogen aangewend worden om de wetgever er op te wijzen dat die er een potje van bakt, en dat het ronduit schandalig is dat in deze ganse problematiek de burger gewoon in de kou blijft staan.

En zo kunnen we nog uren doorgaan om duidelijk te maken dat we niet zonder interpretatie kunnen.

Dat sommige voorvallen onvoorspelbaar zijn valt niet te ontkennen, maar daar kan je bezwaarlijk het verkeer van goederen en personen onder catalogeren, want daar zijn de mogelijkheden tot (niet de kansen op!) conflict vrij beperkt, de bestaande regels doorgaans behoorlijk duidelijk en het herkennen van bewust of ongewild fout gedrag vrij eenvoudig vast te stellen.

Wat niet wegneemt dat de wetgever de kwaliteit van zijn wetten ook beter zou kunnen verzorgen, zodat de wetten duidelijker zijn ...

Stelling welke ik volledig kan onderschrijven.

[Franciscus]

Wel als je nu echt wil weten hoe en wat ga dan niet akkoord met de regeling verzekering en laat de rechter beslissen.
Indien u daar niet mee akkoord ben dan ga je in beroep en eventueel nog naar cassatie en daarna naar het hof rechten mens....
Regelgeving is er net om om 'het eigen recht' uit te schakelen en het beste voor het individu in de gemeenschap mogelijk te maken.
PS moet er volgens de wegcode niemand met een vlag voor of achter de wagen lopen???

[gusteman]

@ Franciscus: vooreerst bedankt voor uw antwoord. Het is al bijna een week dat niemand nog een reactie plaatste dus was ik blij verrast met uw antwoord.

PS moet er volgens de wegcode niemand met een vlag voor of achter de wagen lopen???

Voor zover ik weet is dit enkel noodzakelijk wanneer de bestuurder over onvoldoende vrij zicht beschikt. Het kan ook het geval zijn bij uitzonderlijk vervoer waar ondeelbare stukken worden vervoerd die het normale gezichtsveld van de bestuurder belemmeren. Overdag worden dan vlaggen gebruikt, bij duisternis knipperlichten, eventueel aangevuld met staaftoortsen die van een rode of oranje kegel voorzien zijn.

Wel als je nu echt wil weten hoe en wat ga dan niet akkoord met de regeling verzekering en laat de rechter beslissen.

In dit geval heeft het geen zin omdat de aanrijding dateert van begin 2010 en reeds lang afgehandeld is. Het ging mij echter om het principe.

Indien u daar niet mee akkoord ben dan ga je in beroep en eventueel nog naar cassatie en daarna naar het hof rechten mens....

En dit bewijst nog maar eens dat de werklast van de gerechtshoven heel wat minder zwaar zou kunnen zijn indien de wetgever iets meer duidelijkheid zou aan de dag leggen bij het opstellen van wetsteksten.

Regelgeving is er net om om 'het eigen recht' uit te schakelen en het beste voor het individu in de gemeenschap mogelijk te maken.

Dit kan ik voor de volle 100% onderschrijven.
Alleen zou het dan wel aangewezen zijn moest in ieder dossier elk gegeven evenveel aandacht krijgen en ingeschat worden op zijn effectieve waarde. Niet de waarde dan die er wordt aan gehecht door een rechter tijdens een zitting, maar wel de waarde die er werd aan gehecht door diegene welke op het moment van de feiten een daadwerkelijke beslissing nam.
Om één concreet voorbeeld te geven:
ooit stond ik zelf voor de politierechter omdat ik in dronken toestand een geparkeerde wagen had aangereden, midden in de nacht. De rechter had het in eerste instantie over het waarom van mijn rit onder invloed, en dat ik toch beter hoorde te weten. Ik antwoordde daarop dat ik mij terdege bewust was van mijn fout en dit ook bewezen had door zelf de (toenmalige) Rijkswacht te verwittigen, alhoewel ik de enige aanwezige was op de plaats van de feiten.
Daarop opende de rechter het dossier, begon het te lezen en antwoordde toen: inderdaad, ik zie hier dat u zelf de Rijkswacht hebt verwittigd.
Op dat ogenblik besefte ik: de rechter behandelde een dossier wat hij nog niet eens had gelezen.
Hoe kan men dan in godsnaam een billijk oordeel verwachten?
Sindsdien ben ik een regelmatig bezoeker van rechtszaken, en ik kan met de hand op het hart verzekeren dat ik heel vaak met verstomming ben geslagen.
Hoe vaak heb ik al niet gehoord: u bent Belg en wordt verondersteld de Wet te kennen en die ook toe te passen.
Maar hoe kan die persoon de Wet toepassen, als achteraf de rechter er een eigen interpretatie aan geeft, die soms lijnrecht tegenover die van de persoon in kwestie staat?

[Jonathan LS]

Om met het begin te beginnen: iedere wet moet geïnterpreteerd worden. De zgn. "duidelijke tekst doctrine", die zegt dat een "duidelijke" wet niet geïnterpreteerd moet (of zelfs mag) worden is onzin. (Zie o.m. M. Van Hoecke, De interpretatievrijheid van de rechter). Het oordeel dat een wet- of andere tekst "duidelijk" is, is op zich al noodzakelijkerwijze het resultaat van een interpretatie. Een wet die niet geïnterpreteerd wordt is een verzameling inktvlekken op een stuk papier.

Een wet is een vorm van communicatie (taal) van de overheid naar de burger, en zoals bij elke vorm van communicatie zijn daarbij misverstanden en onduidelijkheden mogelijk. Wat betekent het bijvoorbeeld als mijnheer A aan een voorbijganger vraagt: "Excuseer, is hier ergens een bank in de buurt ?" (*) Is dat duidelijk of niet ?

Voor alle duidelijkheid: er zijn zeker en vast wetten die (zeer) slecht opgesteld zijn, en op dat vlak valt in België zeker te verbeteren, maar zelfs een perfect opgestelde wet heeft nog steeds interpretatie nodig. En aangezien interpretatie geen exacte wetenschap is, kan daarover van mening verschild worden.

Het staat iedere burger vrij om (te proberen om) een wet zelf te interpreteren - net zoals het iedereen vrij staat om zelf een diagnose te stellen als hij zich ziek voelt -, maar aangezien een niet-jurist (niet dokter) over minder kennis van zaken beschikt, is het risico groter dat de interpretatie (diagnose) fout zal zijn. Uiteindelijk gebeurt de interpretatie van wetten door de rechters. Aangezien er bij ons echter geen systeem van bindende precedenten bestaat, is het mogelijk dat de ene rechter (of groep van rechters) een andere interpretatie aanhangt dan de andere groep van rechters. Soms blijven dergelijke uiteenlopende interpretaties jarenlang naast elkaar bestaan, soms komt er (bijv. door een cassatie-arrest) uiteindelijk toch eensgezindheid in rechtspraak en rechtsleer.

Eigenlijk zou dus iedere burger, voor hij iets anders gaat studeren, eerst 5 jaar rechten moeten doen Dat is natuurlijk onmogelijk, net zoals het onmogelijk is (zelfs voor juristen) om alle wetten te kennen, laat staan de "juiste" interpretatie daarvan. De regel dat iedereen geacht wordt de wet te kennen betekent ook alleen maar dat onwetendheid geen geldig excuus is.

Praktisch: denk niet te snel dat je weet hoe het zit, maar kijk / vraag na wat een bepaalde wet of regel nu juist betekent. Er wordt bijvoorbeeld vrij algemeen aanvaard dat op een privé terrein waar regelmatig mensen komen (zoals een parking van een supermarkt) het verkeersreglement bij analogie wordt toegepast, omdat iedereen geacht wordt de verkeersregels te kennen en het beter is voor de rechtszekerheid dat deze regels ook gelden op een "semi openbaar" terrein. Anders zou je moeten onthouden dat het bij Delhaize voorrang van links is, bij GB gewoon voorrang van rechts, en bij Aldi voorrang van de duurste auto ...



(*) Ik ben nl. recent geopereerd aan mijn knieën, en moet dringend even gaan zitten ...

[gusteman]

Een wet is een vorm van communicatie (taal) van de overheid naar de burger, en zoals bij elke vorm van communicatie zijn daarbij misverstanden en onduidelijkheden mogelijk.

Het eerste gedeelte van deze zin zou perfect passen binnen een Middeleeuws feodaal stelsel waar de leenheer aan zijn onderdanen duidelijk maakte wat zij aan hem verplicht waren.
We leven echter in 2011: in een democratie bestaat er niet echt zoiets als een "overheid".
In een democratie bepaalt de burger wat mag en wat niet mag.
Dit gebeurt via een systeem met (democratisch verkozen) vertegenwoordigers, wier opdracht het is de belangen van het volk te verdedigen.
Om te kunnen zorgen dat dit gebeurt op een billijke wijze, waarbij de rechten van eenieder worden geëerbiedigd, worden wetten uitgevaardigd. Een deel van die wetten is ook bedoeld om ervoor te zorgen dat dit alles op een voor iedereen duidelijk verstaanbare (dus niet vrijelijk te interpreteren) manier kan gebeuren zodat het samenleven binnen de maatschappij op een ordelijke wijze kan geschieden, in onderlinge overeenkomst en respect.
Daarvoor dienen wetten, niet als vorm van communicatie tussen de burger en diegenen die zijn belangen horen te verdedigen. Sorry, maar dat moest ik toch even rechtzetten.
Wetten beschouwen als een vorm van communicatie kan ik enkel zien als een regelrechte aanfluiting van de democratie, maar past eerder binnen het kader van een Particratie, en zeker dat van een dictatuur.
En alle functionarissen binnen een democratische overheid zouden er behoren rekening mee te houden dat zij enkel bestaan bij gratie van de burger, en door die burger ook betaald worden om de rechten van die burger, alle burgers dus, te vrijwaren en te verdedigen.
Daarom is het ongehoord dat het mogelijk is dat rechter A een interpretatie geeft aan een wet en rechter B een andere interpretatie van dezelfde wet naar voor brengt. Dit getuigt van een totaal gebrek aan respect voor de burger, die per slot toch, al is het via een ingewikkeld systeem, de werkgever is van die rechters.
En als iemand hiermee problemen heeft zou ik zeggen: verander desnoods van nationaliteit, maar toon tenminste respect voor de democratie.

[neogoa]

Ik hoor hier iemand de wetten opnieuw schrijven en het eindelijk voor iedereen duidelijk gaat maken.

Kijk er naar uit uw codex te lezen en in te zien dat we al jaren verkeerd bezig zijn.

[Jonathan LS]

Dat wetten een vorm van communicatie / taal zijn tussen twee partijen - hoe je die twee partijen dan ook wil noemen - wordt vrij algemeen aanvaard. Met de boeken die over dat onderwerp geschreven zijn kan je inmiddels een forse boekenkast vullen.

Er bestaat niet zoiets als een "duidelijk verstaanbare" regel. Als jij vindt dat een bepaalde regel "duidelijk verstaanbaar" is, dan is dat op zich al het resultaat van een interpretatie. Mogelijk is een meerderheid van de burgers akkoord met jouw interpretatie, en wordt er onder de mensen waarmee jij in contact komt niet over die interpretatie gediscussieerd, maar het is en het blijft een interpretatie, waarover iemand anders (misschien een minderheid van de burgers) een andere opvatting kan hebben.

Overigens kan - en zal - er tussen de burgers zelf (dus niet-rechters / niet-juristen) ook verschil van interpretatie bestaan over bepaalde (om niet te zeggen de meeste) wetten. Dit forum is daarvan het mooiste bewijs ...

Interpretatie betekent overigens niet dat zomaar alles toegelaten is. Voor interpretatie bestaan diverse methodes, met behulp waarvan men op een beredeneerde wijze komt tot een besluit over wat nu de juiste betekenis is van een bepaalde communicatie (zoals een wet).

Verschil van mening over de interpretatie van wetten heeft altijd bestaan, bestaat vandaag, en zal ook in de toekomst altijd blijven bestaan. Met respect, of gebrek aan respect, voor de democratie heeft dat niets te maken.

[gusteman]

Ik hoor hier iemand de wetten opnieuw schrijven en het eindelijk voor iedereen duidelijk gaat maken.

Detecteer ik hier een dosis sarcasme? Niets fout mee, kan best, maar is zeker niet constructief in een debat of discussie. Daarbij getuigt deze opmerking ook van een zekere arrogantie die zou kunnen voortvloeien uit wat men weleens het Elfde Gebod durft te noemen: "gij zult niets veranderen!"
Vasthouden aan bestaande kennis en waarden heeft nog nooit geleid tot positieve evolutie, en getuigt van een zekere minachting voor nieuwe ideeën. Wat dan weer belet om vooruitgang en verbetering te stimuleren.

Kijk er naar uit uw codex te lezen en in te zien dat we al jaren verkeerd bezig zijn.

"Er naar uitkijken om in te zien dat we al jaren verkeerd bezig zijn" staat dan weer in schril contrast met uw vorige uitspraak. Behoorlijk verwarrend.

[gusteman]

Dat wetten een vorm van communicatie / taal zijn tussen twee partijen - hoe je die twee partijen dan ook wil noemen - wordt vrij algemeen aanvaard. Met de boeken die over dat onderwerp geschreven zijn kan je inmiddels een forse boekenkast vullen.

En je zou tien keer dat aantal kasten kunnen vullen met boeken over UFO's en Aliëns. Dat maakt daarmee niet dat die twee dus ook werkelijk bewijsbaar bestaan. Het is niet omdat iets algemeen wordt aanvaard dat het daarmee ook de enige echte waarheid is, en niet voor herziening kan vatbaar zijn, of ter discussie worden gesteld.
Zelfde opmerking als naar "neogoa": verstarring binnen bepaalde systemen en structuren is nefast voor een goed werkend systeem. Kijk maar naar de huidige impasse binnen het Belgische politieke bestel. De particratie heeft de democratische instellingen onwerkbaar gemaakt. Een ander voorbeeld: het geval "Dutroux" heeft klaar en duidelijk aangetoond dat een traditioneel, niet voor discussie vatbaar systeem als de toenmalige politiediensten verzand in bureaucratische rompslomp en wedijver, die een efficiënte werking onmogelijk maken. Spijtig genoeg heeft het de levens van enkele jonge mensen gekost vooraleer iedereen die mede verantwoordelijk was voor dat slecht werkende systeem durfde erkennen dat er hoogdringend moest verandering komen.

Er bestaat niet zoiets als een "duidelijk verstaanbare" regel.

Toch wel hoor. Als de wetgever even de moeite wil doen om er stevig over na te denken lukt zoiets best. Kijk nog maar eens in de wegcode: voorrang aan rechts. Het heeft de wetgever inderdaad zo'n 35 jaar gekost, maar die heeft dan eindelijk ingezien dat de initiële benadering alleen maar voor ellende kon zorgen. Dus werd onlangs die wet aangepast en heel duidelijk dan nog wel: niet voor verkeerde interpretatie vatbaar deze keer. Wie van rechts komt heeft altijd voorrang, ook zelfs al is die gestopt. De uitzonderingen werden er zelfs mee in opgenomen. Je ziet dat het dus kan, met wat goede wil en logisch redeneren.

Interpretatie betekent overigens niet dat zomaar alles toegelaten is. Voor interpretatie bestaan diverse methodes, met behulp waarvan men op een beredeneerde wijze komt tot een besluit over wat nu de juiste betekenis is van een bepaalde communicatie (zoals een wet).

In verband met dit standpunt zou ik even willen verwijzen naar een onderzoek dat werd uitgevoerd aan de Erasmus Universiteit Rotterdam door J. Ten Kate en P.J. van Koppen (Invloed van persoonskenmerken van de rechter op civielrechtelijke beslissingen). Een onderzoek weliswaar uitgevoerd in Nederland, waar de wetten en normen niet identiek dezelfde zijn als in België, maar waar de rechters ook maar mensen zijn, zoals hier bij ons.
Naar dit onderzoek wordt verwezen in een boek (Psychologie in het dagelijkse leven) door Piet Vroon (hoogleraar functieleer en theoretische psychologie aan de Universiteit Utrecht).
Leuk hierrond is onder andere deze stelling: De rechter velt een oordeel op grond van de aangevoerde argumenten. Hij doet dit tegen de achtergrond van de wet die een raamwerk bevat, maar die nooit precies kan aangeven hoe dat in de zeer uiteenlopende gevallen gehanteerd moet worden (als dat kon zou de rechter overbodig zijn). De rechter moet dus informatie selecteren en wegen.
Op het eerste zicht zou je kunnen stellen dat dit perfect aansluit bij de stelling dat wetten interpreteerbaar zijn.
Toch is er een onmiskenbare nuance: informatie selecteren en wegen is niet hetzelfde als wetten interpreteren.
Bij interpretatie ga je een eigen begrip van de wet gebruiken als basis voor een oordeel. Zulk een begrip is altijd heel erg persoonlijk en uniek. Dit aanwenden als vertrekpunt voor een redenering houdt in dat er geen aandacht wordt besteed aan de interpretaties door de andere partijen. Je krijgt dus een bevooroordeeld oordeel. En dat kan toch niet de bedoeling zijn van de rechtspraak?
Wat is nu echter het belang van het onderzoek wat werd uitgevoerd aan de Erasmus Universiteit? Samengevat werd er vastgesteld dat er geen cohesie terug te vinden is in de manier waarop rechters verschillende zaken oordelen, maar ook niet tussen rechters onderling. Waaruit blijkt dat rechterlijke uitspraken in feite terug te brengen zijn tot een zekere vorm van willekeur.
Ik raad iedere jurist aan dit rapport (hier te vinden als PDF) na te lezen en even de moeite te nemen om na te gaan hoe zij zelf uit de testen zouden naar voor komen.

Verschil van mening over de interpretatie van wetten heeft altijd bestaan, bestaat vandaag, en zal ook in de toekomst altijd blijven bestaan. Met respect, of gebrek aan respect, voor de democratie heeft dat niets te maken.

Het verschil van mening over interpretatie kan geen aanleiding geven tot een gebrek aan respect voor de democratie.
Het niet ter discussie brengen van dit verschil van mening, met de bedoeling de mogelijkheden tot interpretatie te herleiden tot het strikt haalbare absolute minimum, getuigt dan wel weer van een gebrek aan respect voor de democratie. En dit ter discussie stellen behoort in eerste instantie te worden uitgevoerd door diegenen die zich binnen dit vakgebied bewegen: de juristen.
En dan nog even een randbemerking rond dit vakgebied: meesters Vermassen en Riedel hebben reeds vaak de media gehaald door rechtszaken stil te leggen wegens "procedurefouten". Hebben de rechters er ooit al eens aan gedacht welk beeld de bevolking dan niet moet krijgen van hen? Twee advocaten vinden procedurefouten welke de specialisten op het gebied, de rechters, niet eens zelf hebben kunnen ontdekken. En wat dan met al die andere advocaten? Werken die alleen met dossiers zonder procedurefouten, of vinden zij die fouten niet? Met andere woorden: beperkt het aantal bekwame juristen in België zich dan tot de twee eerder genoemde strafpleiters?

[EvilFreD]

De tekst in de wegcode luidt:
Elke bestuurder moet voorrang verlenen aan de bestuurder die van rechts komt, behalve indien hij op een rotonde rijdt of indien de bestuurder die van rechts komt uit een verboden rijrichting komt
en is nog ruim voor interpretatie vatbaar

[gusteman]

en is nog ruim voor interpretatie vatbaar

zoals ????