Goedemorgen,
Ben sinds een dikke 13 jaar gescheiden en ik heb altijd braafjes mijn alimentatie betaald.Ooit heeft mijn ex gezegd dat mijn alimentatie wordt gebruikt om pampers en kleren etc te kopen voor de rest van de kinderen,die ze intussen met haar nieuwe man heeft.Kan dit zomaar?Is het niet de bedoeling dat MIJN geld naar MIJN dochtertje gaat?Sinds de echtscheiding ben ik naar Oost Vlaanderen verhuisd,maar het vonnis is niet veranderd.Volgens vonnis zou ik haar iedere week moeten gaan halen,maar we hadden de onderlinge afspraak dat ze om de 2 weken bij mij kwam,maar dan een heel weekend.Maar nu ik verhuisd ben,is dat natuurlijk niet meer zo vanzelfsprekend,dus komt mijn dochtertje naar mijn ouders als we eens op weekend daar naartoe gaan,en komt ze alle vakanties dan bij ons.
Mijn dochter is nu 14 en ze voelt zich naar eigen zeggen niet goed meer bij haar mama.Bij ons krijgt ze de aandacht die ze vraagt,bij haar mama zitten nog 3 kinderen,plus om de week dan nog eens de dochter van stiefpapa.2 van die kinderen zijn dan nog eens probleemgevallen,speciale school en instelling en noem maar op.
Probleem is echter dat ik niet in de pap durf te gaan roeren uit schrik dat mijn ex ineens erop gaat staan dat het vonnis naar de letter wordt nageleefd,en ik dus iedere week 720 km aan het rijden ben om mijn dochter te gaan halen en om ze weer naar huis brengen.Had al eens gepolst om mijn dochter met de trein te laten komen,en dat ik haar dan enkel naar huis moest brengen.Werd zonder pardon geweigerd.Ook heeft mijn ex al tegen mijn dochter gezegd dat als ze ooit er voor zou kiezen om bij mij en mijn vriendin te komen dat ze haar dochter niet meer is,en dat ze haar niet meer wilde zien.
Wat zijn mijn eventuele rechten in deze situaties?
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Is het mogelijk om eventueel het vonnis inzake bezoekrecht aan te passen,indien beide partijen akkoord gaan?Het is toch een bezoekrecht,en geen plcht?Ik bedoel maar,er is gisteren iets gebeurd waardoor ik voorlopig mijn dochter niet meer wil zien.Ze vindt het precies belangrijker om haar carnavalverlof met haar neefjes belangrijker dan carnavalverlof door te brengen bij haar papa en halfbroertje,een halfbroertje die haar doodgraag ziet,ik weet niet hoe ik dat aan zijn verstand moet brengen dat zijn "grote zus" hem minder belangrijk vind dan gewone neefjes.
Dus:Ben ik verplicht om haar te "bezoeken"?Ik blijf gewoon de alimentatie betalen zoals in het vonnis is gezet.
Dus:Ben ik verplicht om haar te "bezoeken"?Ik blijf gewoon de alimentatie betalen zoals in het vonnis is gezet.
de wet spreekt nu van omgangsrecht en niet meer van bezoekrecht.
Het is dus een recht tot omgang en geen plicht;
Maar opvoedkundig en emotioneel is het wel wenselijk een omgangsrecht vrij regelmatig op te volgen (zoals voorgeschreven in het vonnis of EOT, of de afspraak) omdat dit meer stabiliteit in de relatie kind-ouder waarborgt en ook is het wenselijk gemaakte afspraken op te volgen omdat dit voor de andere ouder niet fijn is dat dit slechts onregelmatig wordt opgevolgd.
dus als je je kind eens niet kan ophalen, verwittig zo snel mogelijk op voorhand.
Je zegt wel iets heel vreemd in de 2e post:
"...er is gisteren iets gebeurd waardoor ik voorlopig mijn dochter niet meer wil zien.Ze vindt het precies belangrijker om haar carnavalverlof met haar neefjes belangrijker dan carnavalverlof door te brengen bij haar papa en halfbroertje..."
Ik denk dat het een héél slecht idee is om een (tijdelijke) confliktsituatie (zoals dat vaak gebeurt in de opvoeding van een puber
aan te pakken via het omgangsrecht. Het omgangsrecht mag je echt niet als "bezoek" en stok achter de deur beschouwen: maar een recht van omgang én een belangrijke factor in de opvoeding en ontwikkeling van je kind.
als je een conflict(je) hebt met je ander kind (dat altijd bij jou woont), zeg je toch ook niet: ik wil je voorlopig niet meer zien? en stuur je het dan maar naar de buurvrouw?:shock:
In eerste instantie zou je met je dochter samen moeten bekijken hoe ze haar tijd (die ze normaal bij jou doorbrengt) zal verdelen.
wil ze tijdens carnaval haar neefjes zien? Bekijk hoe dat inpasbaar is in jouw agenda.
Ze heeft alleszins niet op haar eentje te beslissen hoe ze haar tijd invult als ze bij jou verblijft.
ze is nog steeds een kind en jouw dochter.
Het is dus een recht tot omgang en geen plicht;
Maar opvoedkundig en emotioneel is het wel wenselijk een omgangsrecht vrij regelmatig op te volgen (zoals voorgeschreven in het vonnis of EOT, of de afspraak) omdat dit meer stabiliteit in de relatie kind-ouder waarborgt en ook is het wenselijk gemaakte afspraken op te volgen omdat dit voor de andere ouder niet fijn is dat dit slechts onregelmatig wordt opgevolgd.
dus als je je kind eens niet kan ophalen, verwittig zo snel mogelijk op voorhand.
Je zegt wel iets heel vreemd in de 2e post:
"...er is gisteren iets gebeurd waardoor ik voorlopig mijn dochter niet meer wil zien.Ze vindt het precies belangrijker om haar carnavalverlof met haar neefjes belangrijker dan carnavalverlof door te brengen bij haar papa en halfbroertje..."
Ik denk dat het een héél slecht idee is om een (tijdelijke) confliktsituatie (zoals dat vaak gebeurt in de opvoeding van een puber
aan te pakken via het omgangsrecht. Het omgangsrecht mag je echt niet als "bezoek" en stok achter de deur beschouwen: maar een recht van omgang én een belangrijke factor in de opvoeding en ontwikkeling van je kind. als je een conflict(je) hebt met je ander kind (dat altijd bij jou woont), zeg je toch ook niet: ik wil je voorlopig niet meer zien? en stuur je het dan maar naar de buurvrouw?:shock:
In eerste instantie zou je met je dochter samen moeten bekijken hoe ze haar tijd (die ze normaal bij jou doorbrengt) zal verdelen.
wil ze tijdens carnaval haar neefjes zien? Bekijk hoe dat inpasbaar is in jouw agenda.
Ze heeft alleszins niet op haar eentje te beslissen hoe ze haar tijd invult als ze bij jou verblijft.
ze is nog steeds een kind en jouw dochter.
de wet spreekt nu van omgangsrecht en niet meer van bezoekrecht.
Het is dus een recht tot omgang en geen plicht;
Maar opvoedkundig en emotioneel is het wel wenselijk een omgangsrecht vrij regelmatig op te volgen (zoals voorgeschreven in het vonnis of EOT, of de afspraak) omdat dit meer stabiliteit in de relatie kind-ouder waarborgt en ook is het wenselijk gemaakte afspraken op te volgen omdat dit voor de andere ouder niet fijn is dat dit slechts onregelmatig wordt opgevolgd.
dus als je je kind eens niet kan ophalen, verwittig zo snel mogelijk op voorhand.
Je zegt wel iets heel vreemd in de 2e post:
"...er is gisteren iets gebeurd waardoor ik voorlopig mijn dochter niet meer wil zien.Ze vindt het precies belangrijker om haar carnavalverlof met haar neefjes belangrijker dan carnavalverlof door te brengen bij haar papa en halfbroertje..."
Ik denk dat het een héél slecht idee is om een (tijdelijke) confliktsituatie (zoals dat vaak gebeurt in de opvoeding van een puber
als je een conflict(je) hebt met je ander kind (dat altijd bij jou woont), zeg je toch ook niet: ik wil je voorlopig niet meer zien? en stuur je het dan maar naar de buurvrouw?:shock:
In eerste instantie zou je met je dochter samen moeten bekijken hoe ze haar tijd (die ze normaal bij jou doorbrengt) zal verdelen.
wil ze tijdens carnaval haar neefjes zien? Bekijk hoe dat inpasbaar is in jouw agenda.
Ze heeft alleszins niet op haar eentje te beslissen hoe ze haar tijd invult als ze bij jou verblijft.
ze is nog steeds een kind en jouw dochter.
Probleem hierin doet zich voor dat zoals ik al in mijn eerste post heb gemeld ik 180Km van dochter woon,en ik ook nog eens vaste nacht doe waardoor het natuurlijk niet zo vanzelfsprekend is dat ze om de 2 weken een weekend bij mij is.Dus meestal is dat 1x per maand en dan nog eens in de mate van het mogelijke tijdens de vakanties.Tijdens de vakanties regelen we het zo dat ofwel mijn vriendin ofwel ikzelf verlof heb zodat er altijd iemand thuis is.
Dochter kent de situatie en heeft er an sich geen problemen mee.Waar ik me echter meer aan stoor is niet zozeer het feit dat ze nie wilt komen naar ons,maar liever bij mijn ouders is omdat daar haar neefjes zijn waarmee ze dan naar een kinder-carnavalsbal kan gaan.Dat ze dat fijner/belangrijker/interessanter vind dat tijd door te brengen met haar vader en haar "broertje".Ze zou tijdens grote vakantie 2011 een hele maand naar ons komen.Allemaal goed en wel,maar ze gaat dan wel tegen anderen zeggen dat ze te lang vindt.Of ze verteld leugens om de waarheid te verdoezelen...
We hebben verdorie hemel en aarde moeten bewegen om verlof te hebben in die week,en dan laat zo doodleuk,en dan nog via de moeder,weten dat ze niet wilt komen.Dit is geen alleenstaand feit,er zijn meerdere zaken die gebeurd zijn waardoor ik dus gewoon wil weten of het een recht of een plicht is?Als ze niet meer naar ons wilt komen,dan moet ze me dat recht in mijn gezicht durven zeggen,en de gevolgen aanvaarden ipv het op een laffe manier via haar moeder te doen.
Ik weet ook wel dat het niet meer willen zien een tijdelijke gevoelstoestand is,aangezien ze me serieus op mijn tenen getrapt heeft.Ik wilde gewoon weten dat als ze niet wilt komen,of ze andere zaken belangrijker vindt of ik dan evenzeer een plicht heb tegenover haar.Men weet ook dat een kind iets tegen haar zin laten doen ook negatieve gevolgen kan hebben...
wat ik je duidelijk wilde maken: omgangsrecht gaat niet alleen over tijd doorbrengen met elkaar.
Maar dit is jouw fundamentele ouderlijke recht én noodzaak om haar ook op te voeden en haar dingen bij te brengen die belangrijk zijn in haar relationele ontwikkeling.
Juridisch doe je dus niks echt fout als je haar (bijna) nooit ziet. Maar Jij zou haar bijvoorbeeld moeten duidelijk maken dat ze zomaar niet via haar moeder kan laten weten dat ze niet komt. Het is een kind in volle ontwikkeling en jij alleen kan haar leren dat ze dit met jou moet kunnen en durven bespreken en op welke manier men met elkaar omgaat (afspraken maken).
Als ze dit niet van jou leert is dat een héél gemiste kans....
Maar dit is jouw fundamentele ouderlijke recht én noodzaak om haar ook op te voeden en haar dingen bij te brengen die belangrijk zijn in haar relationele ontwikkeling.
Juridisch doe je dus niks echt fout als je haar (bijna) nooit ziet. Maar Jij zou haar bijvoorbeeld moeten duidelijk maken dat ze zomaar niet via haar moeder kan laten weten dat ze niet komt. Het is een kind in volle ontwikkeling en jij alleen kan haar leren dat ze dit met jou moet kunnen en durven bespreken en op welke manier men met elkaar omgaat (afspraken maken).
Als ze dit niet van jou leert is dat een héél gemiste kans....
Ik begrijp het allemaal niet zo heel goed. U heeft als regeling (op papier dan ?) dat uw dochter een weekend om de veertien dagen naar u toekomt en een deel van de vakanties. Als het dan uw periode is, beslist u toch of ze al dan niet bij uw ouders verblijft ?
Natuurlijk als u haar niet kunt gaan halen/brengen ... dan moet u zich ook niet druk maken dat ze elders is of wil zijn, want dan lijkt me dat daar een logisch gevolg van. Is het geen optie om dichter bij uw ex te gaan wonen ?
Natuurlijk als u haar niet kunt gaan halen/brengen ... dan moet u zich ook niet druk maken dat ze elders is of wil zijn, want dan lijkt me dat daar een logisch gevolg van. Is het geen optie om dichter bij uw ex te gaan wonen ?