Tom is niet geneigd om in beroep te gaan; omdat dit dan via de jeugdrechtbank gaat kan dit nog maanden duren en hij wil Sam niet na 3 maanden opnieuw van school laten veranderen.
Zou het kunnen dat Tom ook nog voor andere gemaakte keuzes komt te staan? An weet nu hoe gemakkelijk het is om Tom een hak te zetten, gewoon gebruik maken van een soort virtueel vetorecht en het laatste woord als het over dialoog inzake belangrijke beslissingen inzake de opvoeding van de ukkies gaat.
Geloof me, zachte heelmeesters kunnen stinkende wondes maken in deze tak van het familierecht.
http://www.youtube.com/watch?v=pQXqfxIkRJ4" onclick="window.open(this.href);return false;
Wat Tom eens kan doen is eens een dialoog voeren met An over een belangrijke belissing die nog moet gaan komen. Als Tom merkt dat An werkelijk tot niets bereid is.
vb. schriftelijke akkoord waar beide ouders mondeling akkoord zijn. Als An daarvoor niet bereid is, zou ik toch nog eens nadenken over de jeugdrechtbank.
maar op de 4de dag had ze hem (zonder waarschuwing of Tom zelfs maar in te lichten) ingeschreven in school B.
In het geval een rechter meeleest :
WEG MET HET HONOREREN VAN EENZIJDIG GEMAAKTE BESLISSINGEN DIE TOT STAND KWAMEN ZONDER ERNSTIGE NOODZAKELIJKE POGING TOT OVERLEG !
Foei, leer eens langs recht naar rechtvaardigheid te gaan in plaats van het rechtvaardigen van onrecht.
Iedereen op dit forum weet dat dergelijke gerechtelijke uitspraken de overlegcultuur tussen de ouders fnuikt.
Of mis ik hier iemand die van mening is omdat dergelijke uitspraken anno 2010 (en nog steeds veelvuldig voorkwamen), wel als rechtvaardig overkomt?
RR