#4 , 21 jan 2011 10:35
IK wil graag even inpikken op dit gesprek. Ik zit in een zelfde situatie. Toen ik 6 of 7 maanden zwanger was ben ik te weten gekomen dat mijn ex aan de drugs zat. Het is na de geboorte van ons zoontje steeds erger geworden tot de dag dat ik hem aan de deur zette. Hij heeft me toen overtuigd toch nog eens opnieuw te proberen op voorwaarde dat hij ging stoppen. Ja Ja... Nog geen twee maanden later zat hij er weer aan maar niet meer zoals daarvoor, toen was het echt dagelijks meerdere joints. Begin september, nadat hij opnieuw een aantal keer naar drugs had gegrepen heb ik er een definitief punt achter gezet. In eerste instatie zei hij dat hij onze zoon niet meer hoefde te zien als hij geen alimentatie moest betalen, hij beschouwde zichzelf enkel als spremadonor en had toch geen band met het kind waren zijn woorden. Toen is hij van de ene dag op de andere van gedacht veranderd, hij wou co-ouderschap!!!! Welke moeder laat dit toe??!!! Dus alles direct via de rechtbank kort geding in gang gestoken. Hij is dan opnieuw van gedacht veranderd, hij wou van vrijdag 18u tot zondag 18u bezoeksrecht maar dan wel ten huize van zijn ouders. Deze mensen hebben zelf niet voor hun kinderen kunnen zorgen; 2 kinderen geplaatst bij pleeggezin, andere 2 geplaatst in een instelling en ook mijn ex heeft in ruislede gezeten. Maar goed we hebben het op deze manier geprobeerd maar na de tweede keer dat het vonnis was uitgesproken in het kort geding zijn ze al in de fout gegaan en hebben ze mijn zoon alleen gelaten met de vader. Nu heb ik niets van vertrouwen meer en heb ik mijn kind sindsdien niet meer gebracht. Gisteren is het opnieuw voorgekomen omdat ze mij een dwangsom wouden laten betalen omdat ik mijn zoon niet bracht. Ze hebben hun gelijk niet gekregen want het waren uiteindelijk zij die zich niet aan het vonnis hebben gehouden. Wij eisen nu bezoeksrecht in een neutrale ruimte maar de voorzitster heeft me gevraagd toch nog eens te proberen zoals het vonnis zegt. Wat is mijn probleem: hij legt negatieve drugstesten af, ik heb verschillende mensen die mijn verhaal kunnen bevestigen en die het zelf ook hebben meegemaakt met hem maar deze mensen hebben schrik van hem en willen niet getuigen. Ik voel me zo machteloos en ik word bij wijze van spreken zot dat ik niets meer kan doen. Help... wat kan ik nog meer doen?????