Hoi,
ik woon feitelijk samen in een gekochte woning met mijn partner, maar heb wel een kind uit een vorige relatie. We staan beide op de eigendomsakte van de woning alsook op de lening en betalen in alles 50/50. Wat gebeurt er nu als één van ons beiden komt te overlijden? Want ik wil niet dat mijn zoon 'zijn deel' kwijt is als er iets met mij gebeurt, maar ik wil ook niet dat mijn kind mijn partner op straat kan zetten. En wat gebeurt er met mijn partner zijn deel als hij komt te overlijden? Gaat dit dan naar zijn ouders? Moet ik hen dan zogezegd uitkopen om toch de woning te kunnen houden?
Alvast bedankt voor het antwoord.
-
workingmum
Topic Starter - Berichten: 106
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Beste ,
feitelijk samenwonenden zijn juridisch gezien vreemden voor mekaar. Zij erven , wettelijk gezien , niets van mekaar. Indien U overlijdt, gaat uw deel volledig naar uw zoon. Indien uw vriend overlijdt , gaat zijn deel naar zijn familie : ouders,broer,zuster.
Wat jullie zo vlug mogelijk moeten doen , als er geen trouwen in zit , is u op het gemeentehuis laten registreren als '"wettelijk samenwonenden'. In dat geval erft de langstlevende partner automatisch het vruchtgebruik van de woning , dwz. hij behoudt zijn eigen deel maar hij kan blijven wonen. Niemand kan dat beletten en dat duurt zolang die zelf leeft. Via testament kan men dan elkaar wel meer toebedelen en zelfs de erfenis van de ouders afpakken. Het kind onterven kan echter niet.
feitelijk samenwonenden zijn juridisch gezien vreemden voor mekaar. Zij erven , wettelijk gezien , niets van mekaar. Indien U overlijdt, gaat uw deel volledig naar uw zoon. Indien uw vriend overlijdt , gaat zijn deel naar zijn familie : ouders,broer,zuster.
Wat jullie zo vlug mogelijk moeten doen , als er geen trouwen in zit , is u op het gemeentehuis laten registreren als '"wettelijk samenwonenden'. In dat geval erft de langstlevende partner automatisch het vruchtgebruik van de woning , dwz. hij behoudt zijn eigen deel maar hij kan blijven wonen. Niemand kan dat beletten en dat duurt zolang die zelf leeft. Via testament kan men dan elkaar wel meer toebedelen en zelfs de erfenis van de ouders afpakken. Het kind onterven kan echter niet.
Ik heb gisteren gezien , ik ken morgen!
Toet-anch-Amon
Toet-anch-Amon
-
Gebruiker21
- Berichten: 10787
- Juridisch actief: Nee
Voila, duidelijk en volledig antwoord. Ik stelde min of meer dezelfde vraag, en kreeg als eerste reactie dat je nergens staat als je niet trouwt. Maar door wettelijk te gaan samenwonen kan je dus al erg veel geregeld krijgen (zoals zorgen dat je partner het huis niet uitvliegt als je zelf overlijdt, of omgekeerd).Beste ,
feitelijk samenwonenden zijn juridisch gezien vreemden voor mekaar. Zij erven , wettelijk gezien , niets van mekaar. Indien U overlijdt, gaat uw deel volledig naar uw zoon. Indien uw vriend overlijdt , gaat zijn deel naar zijn familie : ouders,broer,zuster.
Wat jullie zo vlug mogelijk moeten doen , als er geen trouwen in zit , is u op het gemeentehuis laten registreren als '"wettelijk samenwonenden'. In dat geval erft de langstlevende partner automatisch het vruchtgebruik van de woning , dwz. hij behoudt zijn eigen deel maar hij kan blijven wonen. Niemand kan dat beletten en dat duurt zolang die zelf leeft. Via testament kan men dan elkaar wel meer toebedelen en zelfs de erfenis van de ouders afpakken. Het kind onterven kan echter niet.
Het is niet "me auto" of "me geld", maar "mijn / m'n auto" of "mijn / m'n geld"!
Hou er rekening mee dat je werkgever geen reden hoeft op te geven om je te kunnen ontslaan!
Hou er rekening mee dat je werkgever geen reden hoeft op te geven om je te kunnen ontslaan!
-
workingmum
Topic Starter - Berichten: 106
Ok, dus zo snel mogelijk wettelijk gaan samenwonen, dat is duidelijk.
Dan zit ik nog met een vraag: als mijn nieuwe partner en ik een kindje krijgen, dan erft hij/zij natuurlijk het deel van mijn partner mocht die komen te overlijden. Maar als wij wettelijk samenwonen, erft mijn zoon uit mijn vorige relatie dan ook de helft hiervan?
Want anders zou mijn tweede kindje uiteindelijk 3/4 van de woning erven en mijn eerste kind maar 1/4?
Groetjes
Dan zit ik nog met een vraag: als mijn nieuwe partner en ik een kindje krijgen, dan erft hij/zij natuurlijk het deel van mijn partner mocht die komen te overlijden. Maar als wij wettelijk samenwonen, erft mijn zoon uit mijn vorige relatie dan ook de helft hiervan?
Want anders zou mijn tweede kindje uiteindelijk 3/4 van de woning erven en mijn eerste kind maar 1/4?
Groetjes
-
Lightning
Uw zoon uit uw vorige relatie erf niet (geen wettelijke erfgenaam) van uw nieuwe partner.
Inderdaad , is dat zo. Uw erfenis wordt verdeeld tussen uw twee kinderen. Uw partner heeft slechts één kind , die bekomt dus alles van hem.Want anders zou mijn tweede kindje uiteindelijk 3/4 van de woning erven en mijn eerste kind maar 1/4?
Uw partner kan wel via testament zijn stiefkind bevoordeligen en hem de helft van zijn erfenis toekennen. Hierdoor bekomen beiden de helft van de woning.
Ik heb gisteren gezien , ik ken morgen!
Toet-anch-Amon
Toet-anch-Amon
-
Franciscus
- Berichten: 39740
- Juridisch actief: Nee
Er is en blijft een verschil ook de gronden van verschoning zijn niet van toepassing evenzo regelingen naar pensioen - en andere bepaalde rechten.
Het samenlevingscontract kan STEEDS door een van de partijen worden opgezegd zonder meer.
Ook problemen met gezamenlijke rekeningen en inbrengen in een gezamenlijke woning vb zonder dat daarvan dus waar het geld vandaan komt iets op papier is gezet.
Bewijskracht bij huwelijk is 'iets' gemakkelijker of zeker duidelijk.
Als u tekens alles duidelijk in een contract giet is er uiteraard ook geen probleem.
Het samenlevingscontract kan STEEDS door een van de partijen worden opgezegd zonder meer.
Ook problemen met gezamenlijke rekeningen en inbrengen in een gezamenlijke woning vb zonder dat daarvan dus waar het geld vandaan komt iets op papier is gezet.
Bewijskracht bij huwelijk is 'iets' gemakkelijker of zeker duidelijk.
Als u tekens alles duidelijk in een contract giet is er uiteraard ook geen probleem.
-
workingmum
Topic Starter - Berichten: 106
Dus, als ik het goed begrijp is het eigenlijk het gemakkelijkste om te trouwen om ervoor te zorgen dat beide kinderen evenveel erven? Of moet dat dan ook via een testament gebeuren?
Ik had begrepen dat je een kind niet kan onterven, dus kan mijn partner dan zijn deel zo verdelen dat 'zijn' kind benadeelt wordt ten opzicht van 'mijn' kind? Of zou ons gezamelijk kind dit dan nog kunnen aanvechten? Wil echt niet dat één van mijn kinderen uiteindelijk meer erft dan mijn ander kind...
Groetjes
Ik had begrepen dat je een kind niet kan onterven, dus kan mijn partner dan zijn deel zo verdelen dat 'zijn' kind benadeelt wordt ten opzicht van 'mijn' kind? Of zou ons gezamelijk kind dit dan nog kunnen aanvechten? Wil echt niet dat één van mijn kinderen uiteindelijk meer erft dan mijn ander kind...
Groetjes
inderdeed, wat ik uit ervaring ook meen te mogen concluderen: feitelijk samenwonen garandeert geen zekerheden mbt erfrecht. Met wettelijk samenwonen kan je al een heleboel regelen: maar je moet nog extra naar de notaris voor zowel testament als beschrijving bezittingen.
en het huwelijk (waar je dan ook nog eens 3 stelstels hebt) geeft maximum bescherming van de partners én de respectievelijke kinderen.
Zéker bij nieuw samengestelde gezinnen met kinderen uit vorige relaties én eigen kinderen uit het huidige huwelijk.
Maar spring eens binnen bij je notaris. die zal je alle voor- en nadelen haarfijn kunnen duiden
en het huwelijk (waar je dan ook nog eens 3 stelstels hebt) geeft maximum bescherming van de partners én de respectievelijke kinderen.
Zéker bij nieuw samengestelde gezinnen met kinderen uit vorige relaties én eigen kinderen uit het huidige huwelijk.
Maar spring eens binnen bij je notaris. die zal je alle voor- en nadelen haarfijn kunnen duiden
Ook als je trouwt , is één kind van u beiden en één van u. Om beide kinderen evenveel te laten erven , zal uw man toch nog een testament moeten maken , waarbij hij de helft geeft aan uw kind.
Men kan een kind idd niet onterven. Eigenlijk , een kind heeft recht op een minimumdeel van de nalatenschap van zijn ouder. Indien er één kind is , heeft die recht op de helft , en dat moet hij krijgen. Maar die andere helft kan de ouder vrij bestemmen , in dit geval aan zijn stiefkind.
Uw partner-echtgenoot kan uw kind ook nog adopteren ,via de zgn. kleine adoptie , omdat het het kind is van zijn nieuwe partner. Dan bekomt het kind evenveel rechten als een eigen kind.
Men kan een kind idd niet onterven. Eigenlijk , een kind heeft recht op een minimumdeel van de nalatenschap van zijn ouder. Indien er één kind is , heeft die recht op de helft , en dat moet hij krijgen. Maar die andere helft kan de ouder vrij bestemmen , in dit geval aan zijn stiefkind.
Uw partner-echtgenoot kan uw kind ook nog adopteren ,via de zgn. kleine adoptie , omdat het het kind is van zijn nieuwe partner. Dan bekomt het kind evenveel rechten als een eigen kind.
Ik heb gisteren gezien , ik ken morgen!
Toet-anch-Amon
Toet-anch-Amon
workingmum: als ik je een raad mag geven: ik zou geen stappen ondernemen om beide kindeen evenveel te laten erven, want jij en je man kunnen dat misschien wel rechtvaardig achten. Maar jullie gezamelijke kind zal dat als volwassene niet als rechtvaardig achten en dat kan onmin veroorzaken tussen de twee kinderen.
Immers: jullie gezamelijke kind zal zijn deel erven van enerzijds zijn vader en anderzijds van jou, zijn moeder. jouw kind uit een vorige relatie zal zijn deel erven uit jouw nalatenschap. uit het nalatenschap van jouw echtgenoot erft hij niets, om de eenvoudige reden dat er geen familieband is tussen hen beiden.
dus de kleine adoptie kan je toepassen, maar de geschiedenis wijst uit dat kinderen (van gemengde familielijnen) in NSG in erfrecht nogal vaak in onmin geraken precies over die erfenis. en dan denk ik dat de redeniering vanuit strikt familielijn de enige is die geen discussies kan veroorzaken.
Bedenk vooreerst hoe je er tegenover zou staan in de volgende situatie: je moeder heeft uit een vorige relatie nog een ander kind. Jij erft notrmaal van je vader en moeder. Je halfbroer/zus erft normaal enkel een deel van je moeder. door een technische ingreep erft je halfbroer/zus ineens ook nog een gedeelte van je vader dat in rechte lijn eigenlijk naar jou zou gaan. Je zou dat niet leuk vinden.
T'is maar hoe je het bekijkt natuurlijk...
Immers: jullie gezamelijke kind zal zijn deel erven van enerzijds zijn vader en anderzijds van jou, zijn moeder. jouw kind uit een vorige relatie zal zijn deel erven uit jouw nalatenschap. uit het nalatenschap van jouw echtgenoot erft hij niets, om de eenvoudige reden dat er geen familieband is tussen hen beiden.
dus de kleine adoptie kan je toepassen, maar de geschiedenis wijst uit dat kinderen (van gemengde familielijnen) in NSG in erfrecht nogal vaak in onmin geraken precies over die erfenis. en dan denk ik dat de redeniering vanuit strikt familielijn de enige is die geen discussies kan veroorzaken.
Bedenk vooreerst hoe je er tegenover zou staan in de volgende situatie: je moeder heeft uit een vorige relatie nog een ander kind. Jij erft notrmaal van je vader en moeder. Je halfbroer/zus erft normaal enkel een deel van je moeder. door een technische ingreep erft je halfbroer/zus ineens ook nog een gedeelte van je vader dat in rechte lijn eigenlijk naar jou zou gaan. Je zou dat niet leuk vinden.
T'is maar hoe je het bekijkt natuurlijk...