en bovendien Eline... je vader is geen "zomaar famillielid" waar je verplicht op bezoek moet gaan. En waar je geen zin in hebt. Je bent 15 en je bent nog in volle ontwikkeling. Zowel je moeder als je vader zijn twee belangrijke personen die een belangrijke rol spelen in je mentale ontwikkeling. Tijdens je puberteit zijn je hersenen nog volop in ontwikkeling (wetenschappelijke feiten: je frontale voorkwab controleert nog niet je impulsieve humeuren tov je obkectoieve inschattingsvermogen) én spelen je hormonen je parten door plotse hevige pieken mbt je gevoelens en relaties.
Zolang je je beide ouders nog hebt en ze zijn niet veroordeeld voor ongeoorloofd wapengedrag, bendevorming en kindermishandeling

, zijn ze beiden belangrijke personen in je ontwikkeling. Je leert ook om te gaan met gegeven situaties.
Je voelt je niet goed bij je vader? Deze situatie kan voor jou aanleiding zijn om te onderzoeken waarom. Weet dat later in je volwassen - lees onafhankelijke - leven, je voortdurend zal moeten leren omgaan met situaties waar je te maken krijgt met mensen waar je "je niet goed bij voelt", maar om één of andere reden zult MOETEN mee omgaan. Weet dat we nooit vrij zijn. Ook niet als volwassene.
Je werkegever die een heel goedloon uitbetaalt, maar een klier van een vent blijkt te zijn of een fantastische werkgever die een mager loontje uitbetaalt. het is interessant om zien hoe we om bepaalde redenen ineens wél onze principes een flink eindje opzij duwen...
Dus weet dat deze fase in je opvoeding misschien wel eens een ongelofelijke leerschool voor je kan betekenen.
En je pa is een man... Je leert alvast de denkwijze en psychologie van een man kennen voordat je later de man van je leven ontmoet.
En ik verzeker je, dat wordt ook gigantisch aanpassen als het op samenleven aankomt ipv daten op een rozeverliefde wolk

...
Niet zo collega-forumleden?
