#4 , 05 apr 2008 14:17
Voor dit geval is het te laat , maar eigenlijk moet men zijn voorzorgen nemen. Voor erfgenamen waarvan men jarenlang geen nieuws heeft , zelfs niet of ze nog leven , moet men drastisch zijn. Hoe : door ze te onterven.
De erflater maakt een testament waarbij hij de erfenis van de 'verloren zoon' (sorry voor het woord) direct toewijst aan diens erfgenamen. Het testament zal zo worden uitgevoerd , zelfs als dat een reservataire erfgenaam betreft. Die heeft daarna evenwel 30 (dertig) jaar de tijd om zijn erfenis op te eisen , zodat die erfenis best 'beheerd' wordt ipv. geïnvesteerd of opgemaakt. Duikt de verloren zoon op , kan hij ook afzien van zijn recht tot opeising. Die kan ook zelf overlijden : pas dan kan de aangeduide erfgenaam ten volle gebruik maken van zijn 'eigendom' , zonder terug te moeten erven.
In onderliggend geval meen ik dat het best is dat de zoon zich 'bewindvoerder' laat maken van zijn moeder en de erfenis beheert. Het is evenwel niet zijn eigendom. Wanneer moeder komt te overlijden of gerechterlijk wordt dood verklaard , worden die goederen nogmaals vererfd.
Ik heb gisteren gezien , ik ken morgen!
Toet-anch-Amon