Een risico voor ontreddering bij kinderen is ouderconflict dat frequent voorkomt, of conflict waarbij sterk negatieve gevoelens, vijandigheid of fysieke agressie voorkomt, waarin het kind betrokken raakt of dat rond het kind draait, dat niet opgelost raakt en blijft aanslepen en dat open gebeurt."
Ann Buysse is nu niet bepaald mijn beste vriendin inzake deze materie, maar raakt hier m.i. id. wel de kern.
Wil men dus het belang van het kind voorop stellen zal het conflict niet langdurig van aard mogen worden.
Verplichte (gezins)therapie voor de ouders dus ! Maar daar is men nog lang niet aan toe. Er zal dus nog veel politieke "ambras" volgen eer het zover is.
Ook hier weer de wet is "goed genoeg", maar de toepassing daar heb ik bedenkingen bij: De mogelijkheid v/h omdraaien van die hoofdverblijfplaats indien gerechtelijke uitspraken niet gevolgd worden is
wat mij betreft in de wet ingebouwd (art. 387 BW). Alleen moet er nog een mentaliteitswijziging komen bij de magistratuur. Het kind de hoofdverblijfplaats toewijzen bij de vader wordt nog veel te weinig gedaan maar een begin v/e mentaliteitswijziging is gelukkig wel merkbaar.
het is echt een fout signaal om onwillige ouders te honoreren in nog meer zorgrecht/gezag als een ouder de andere ouder (
en niet dus de tegenpartij Lex, klinkt veel te vijandig - de andere partij zou er nog mee door kunnen maar advocaten blijven ter zitting het hebben over "de tegenpartij") de bijdrage van opvoeding tracht te minimaliseren
Dergelijke zittingen escalleren al zeer vlug in moddergooien/met stront gooien naar de andere ouder op de zitting
http://www.f4j.be/audio/weet_u_wat_wij_ ... emaken.wav 0min15 seconden
RR