Hallo,
sinds hij gisterenavond van zijn vader thuiskwam na een lang weekend wil mijn zoon van 16 jaar ineens dat de regeling van voogdijschap verandert : hij wil bij zijn vader gaan wonen en dan om de 2 weken naar mij komen.
Ik ben daar natuurlijk tegen maar als hij dit echt wil, doet hij het maar.
Hij is de laatste tijd toch soms echt onhandelbaar, dat hij en zijn vader hun plan maar trekken.
Volgens mij zal hij snel op zijn beslissing terugkomen, want hij zal wel ondervinden dat er daar minder naar hem omgekeken wordt dan bij mij thuis. Maar dat is nu de vraag niet.
De vraag is : mag een puber van 16 al zelf beslissigen nemen hieromtrent ? Moeten wij dan naar het gerecht gaan om alle papieren laten te veranderen ? Zijn vader en ik zijn gescheiden in 2000 met EOT en sinds toen (ik had volledige voogdijschap gekregen en zijn vader bezoekrecht)is er nooit iets veranderd.
Ook qua indexering van het alimentatiegeld niet, slechts 1 x heeft mijn ex man het bedrag aangepast en dat was in 2007.
Maar tussen 2000 en 2007 dus niet en sinds 2007 ook niet meer.
Ik ben gestopt met het te vragen omdat ik ook nog ergens mijn fierheid heb als vrouw, ik ga niet gaan bedelen bij een man.
Maar als de regeling nu verandert, ik verdien ongeveer de helft van wat mijn ex-man verdient (ik werk al sinds de geboorte van ons kind part-time) moet ik dan evenveel aan hem betalen als dat hij nu betaalt ?
Of wordt er rekening gehouden met het feit dat ik zoveel minder verdien ?
Bedankt voor de antwoordjes !
-
Sylvia2003
Topic Starter - Berichten: 5
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
"voogdijschap" is geen juiste benaming: ouders hebben sowieso altijd gezamelijk ouderlijk gezag: dwz co-ouderschap.
Dat betekent dat je samen beslissingen treft over de opvoeding van je kind.
De "verblijfregeling" kan wél verschillen en in jouw geval is er dus uitgesproken dat je kind bij jou verblijft.
Vermoedelijk bedoel je dus dat je samen ouderlijk gezag hebt, maar je kind bij jou woont, met geregeld bezoekrecht voor de vader.
Wat een mogelijke wijziging van dit vonnis betreft.
In eerste instantie heeft je "minderjarige" zoon niet doodleuk thuis te komen en te melden dat hij bij zij vader gaat wonen. Dat is iets wat jij samen met je ex beslist. Je zoon moet dus eerst VRAGEN of dit kan wijzigen.
Deze pedagogische tussenstap is heel belangrijk omdat hij dan beseft dat de toepassing van verblijfsregeling ook deel uitmaakt van jullie beslissingen in het kader van jullie gezamelijk ouderlijk gezag.
Bespreek dus eerst met de papa de practische consekwenties van deze "verhuis". Als je alimentatie krijgt: bekijk of de papa dan alle kosten zal dragen en jij dan geen alimentatie meer ontvangt; dit zijn dingen die je dan wel voorafmoet bespreken; Dan heb je later ook geen discussies.
Vertel dan samen aan je zoon dat hij naar zijn papa kan gaan wonen. VErtel er samen ook de leefregels bij. Bij papa wonen betekent eveneens huiswerk maken, niet alle dagen naar café en fuiven etc...
Dit moet je niet persé via een nieuw vonnis laten betekenen. Want wie weet duurt het maar een paar maanden. Bespreek die mogelijkheid ook eerst vooraf met de vader: hoe jullie gaan reageren wanneer zoonlief doodleuk komt melden dat ie terug naar mama vertrekt, of misschien wel naar Tante Chantal?
Bekijk het als een tijdelijke situatie die je samen beslist in het kader van het gezamelijke ouderlijke gezag.
Jouw puber denkt waarschijnlijk dat het "hoorrecht in de rechtbank " van een plus12jarige in geval van verblijfsregeling, hem ook het recht verschaft te kiezen waar hij gaat wonen.
Wel dat leg je hem best uit: dat is dus niet het geval.
Sterkte!
Dat betekent dat je samen beslissingen treft over de opvoeding van je kind.
De "verblijfregeling" kan wél verschillen en in jouw geval is er dus uitgesproken dat je kind bij jou verblijft.
Vermoedelijk bedoel je dus dat je samen ouderlijk gezag hebt, maar je kind bij jou woont, met geregeld bezoekrecht voor de vader.
Wat een mogelijke wijziging van dit vonnis betreft.
In eerste instantie heeft je "minderjarige" zoon niet doodleuk thuis te komen en te melden dat hij bij zij vader gaat wonen. Dat is iets wat jij samen met je ex beslist. Je zoon moet dus eerst VRAGEN of dit kan wijzigen.
Deze pedagogische tussenstap is heel belangrijk omdat hij dan beseft dat de toepassing van verblijfsregeling ook deel uitmaakt van jullie beslissingen in het kader van jullie gezamelijk ouderlijk gezag.
Bespreek dus eerst met de papa de practische consekwenties van deze "verhuis". Als je alimentatie krijgt: bekijk of de papa dan alle kosten zal dragen en jij dan geen alimentatie meer ontvangt; dit zijn dingen die je dan wel voorafmoet bespreken; Dan heb je later ook geen discussies.
Vertel dan samen aan je zoon dat hij naar zijn papa kan gaan wonen. VErtel er samen ook de leefregels bij. Bij papa wonen betekent eveneens huiswerk maken, niet alle dagen naar café en fuiven etc...
Dit moet je niet persé via een nieuw vonnis laten betekenen. Want wie weet duurt het maar een paar maanden. Bespreek die mogelijkheid ook eerst vooraf met de vader: hoe jullie gaan reageren wanneer zoonlief doodleuk komt melden dat ie terug naar mama vertrekt, of misschien wel naar Tante Chantal?
Bekijk het als een tijdelijke situatie die je samen beslist in het kader van het gezamelijke ouderlijke gezag.
Jouw puber denkt waarschijnlijk dat het "hoorrecht in de rechtbank " van een plus12jarige in geval van verblijfsregeling, hem ook het recht verschaft te kiezen waar hij gaat wonen.
Wel dat leg je hem best uit: dat is dus niet het geval.
Sterkte!
-
Sylvia2003
Topic Starter - Berichten: 5
De situatie gaat van kwaad naar erger in die zin dat mijn ex nu (volgens mijn zoon) bijna rond is met het papierwerk om hem dus
bij hem te laten wonen en om de 2 weken een weekend naar mij te komen. Hij zou dus volledige voogdijschap willen zoals ik nu heb en
dat ik hem alimentatie betaal, en dat onze zoon 1 x om de weken een weekend naar mij komt.
De wens van mijn kind om bij zijn vader gaan te wonen is de laatste weken sterker geworden omdat zijn vader nu (in tegenstelling tot
vroeger, toen was hij veel veel strenger) heel vaak kameraden laat langskomen, ze mogen daar luide muziek spelen, bier drinken, roken in huis, en zijn heel vrij gelaten (mogen ook bv samen tot bv 5 uur 's morgens weg, iets wat bij mij nog beperkt blijft tot 2u, 2u30), kortom :
ze voelen zich daar de koning te rijk en vinden de papa allemaal een hele toffe gast en mij een "gewone" moeder.
De papa doet mee met hun qua feestjes enzo, mopjes vertellen die nu "in" zijn, hij maakt zichzelf dus erg populair bij onze zoon en bij zijn kameraden en daar stopt het niet want ik heb van een van de kameraden vernomen dat hij nu ook van alles over mij begint te vertellen, nl.
dat ik geen goede moeder zou zijn, dat ik onze zoon niet los kan laten aan 16 jaar, dat ik hem nog te veel bemoeder enz.
Hij is ook details gaan vertellen over vroeger, toen we aan het scheiden waren, meestal natuurlijk dan de slechte dingen over mij maar over zichzelf vertelt hij alleen de goede dingen.
Ze zeggen allebei dat een rechter WEL naar de wens van mijn zoon zou horen. Maar heb ik dan niets te zeggen ??
Bv dat ik ons kind altijd een stabiele thuis heb geboden terwijl zijn vader om de zoveel jaren verhuisd is in functie van de vriendin die hij had op dat moment ? Dat zijn vader in ploegen werkt en er dus 's morgens en 's avonds na schooltijd niet altijd is ?
De schoolresultaten van mijn zoon zijn al niet zo denderend, dus als hij veel alleen is, gaat dat er zeker niet op verbeteren.
Ik geef mijn zoon de nodige vrijheid die past (volgens mij) aan zijn leeftijd. Hij mag naar fuiven gaan, om de 2 weken en dit van
ongeveer 22u30 tot 2u30, maar bij papa mag dit natuurlijk langer en ook qua alcoholverbruik is hij minder streng dan ik.
Dit is pas de laatste maanden zo sinds hij terug alleen woont, daarvoor was hij radicaal tegen te veel alcohol en ook veel strenger op zijn school en het uitgaan.
Kan ik in mijn geval getuigen oproepen, mensen die mij kennen en die weten dat ik alles altijd in functie van mijn kind heb gedaan, dit in tegenstelling tot mijn ex, die zich nooit veel van hem heeft aangetrokken, ook niet qua woonst, onze zoon moest gewoon om de 2 weken een weekend naar hem gaan, waar hij ook woonde, onze zoon moest gewoon zich aanpassen.
Hij heeft ook een paar keren geen gebruik gemaakt van zijn bezoekrecht en mij simpelweg een sms gestuurd met daarin : "ik heb bezoekrecht maar geen bezoekplicht".
Kortom, hoe verloopt zo een procedure ? Kan ik best nu al een advokaat nemen of afwachten ?
bij hem te laten wonen en om de 2 weken een weekend naar mij te komen. Hij zou dus volledige voogdijschap willen zoals ik nu heb en
dat ik hem alimentatie betaal, en dat onze zoon 1 x om de weken een weekend naar mij komt.
De wens van mijn kind om bij zijn vader gaan te wonen is de laatste weken sterker geworden omdat zijn vader nu (in tegenstelling tot
vroeger, toen was hij veel veel strenger) heel vaak kameraden laat langskomen, ze mogen daar luide muziek spelen, bier drinken, roken in huis, en zijn heel vrij gelaten (mogen ook bv samen tot bv 5 uur 's morgens weg, iets wat bij mij nog beperkt blijft tot 2u, 2u30), kortom :
ze voelen zich daar de koning te rijk en vinden de papa allemaal een hele toffe gast en mij een "gewone" moeder.
De papa doet mee met hun qua feestjes enzo, mopjes vertellen die nu "in" zijn, hij maakt zichzelf dus erg populair bij onze zoon en bij zijn kameraden en daar stopt het niet want ik heb van een van de kameraden vernomen dat hij nu ook van alles over mij begint te vertellen, nl.
dat ik geen goede moeder zou zijn, dat ik onze zoon niet los kan laten aan 16 jaar, dat ik hem nog te veel bemoeder enz.
Hij is ook details gaan vertellen over vroeger, toen we aan het scheiden waren, meestal natuurlijk dan de slechte dingen over mij maar over zichzelf vertelt hij alleen de goede dingen.
Ze zeggen allebei dat een rechter WEL naar de wens van mijn zoon zou horen. Maar heb ik dan niets te zeggen ??
Bv dat ik ons kind altijd een stabiele thuis heb geboden terwijl zijn vader om de zoveel jaren verhuisd is in functie van de vriendin die hij had op dat moment ? Dat zijn vader in ploegen werkt en er dus 's morgens en 's avonds na schooltijd niet altijd is ?
De schoolresultaten van mijn zoon zijn al niet zo denderend, dus als hij veel alleen is, gaat dat er zeker niet op verbeteren.
Ik geef mijn zoon de nodige vrijheid die past (volgens mij) aan zijn leeftijd. Hij mag naar fuiven gaan, om de 2 weken en dit van
ongeveer 22u30 tot 2u30, maar bij papa mag dit natuurlijk langer en ook qua alcoholverbruik is hij minder streng dan ik.
Dit is pas de laatste maanden zo sinds hij terug alleen woont, daarvoor was hij radicaal tegen te veel alcohol en ook veel strenger op zijn school en het uitgaan.
Kan ik in mijn geval getuigen oproepen, mensen die mij kennen en die weten dat ik alles altijd in functie van mijn kind heb gedaan, dit in tegenstelling tot mijn ex, die zich nooit veel van hem heeft aangetrokken, ook niet qua woonst, onze zoon moest gewoon om de 2 weken een weekend naar hem gaan, waar hij ook woonde, onze zoon moest gewoon zich aanpassen.
Hij heeft ook een paar keren geen gebruik gemaakt van zijn bezoekrecht en mij simpelweg een sms gestuurd met daarin : "ik heb bezoekrecht maar geen bezoekplicht".
Kortom, hoe verloopt zo een procedure ? Kan ik best nu al een advokaat nemen of afwachten ?
hallo ik ben nieuw op deze forum
Ik zit met een soortgelijke situatie.
Mijn dochter woont nu bij haar vader en ik heb bezoekrecht om de 2 weken in het weekend. Maar zou ze heel graag om de week bij en bij haar vader willen wonen. Ze is nu 14 jaar en zou toch liever wat meer tijd kunnen doorbrengen bij mij.
De regeling van bij de scheiding werd zo gedaan omdat ik volgens de vader te veel werkte en ik er nie genoeg voor onze dochter kon zijn. Sinds een paar maanden is het minder druk geworden op mijn werk en ben ik dan ook meer thuis, waardoor mijn dochter wel meer hier kan zijn.
Mijn dochter en ik hebben het hierover al veel gehad en ze zou dat liever hebben dat ze bij ons beiden evenveel tijd kan doorbrengen. Maar haar vader is daar niet voor te vinden. Ze heeft daar al over gepraat met hem maar hij wil het niet.
Mijn vraag was nu waar moet ik daarvoor zijn om dit waar te kunnen maken voor mijn dochter. Waar moet ik een aanvraag indienen of kan mijn dochter dat doen op haar naam.
alvast bedankt aan degene die me een nuttig antwoord kan geven
groetjes
Sylvke
Ik zit met een soortgelijke situatie.
Mijn dochter woont nu bij haar vader en ik heb bezoekrecht om de 2 weken in het weekend. Maar zou ze heel graag om de week bij en bij haar vader willen wonen. Ze is nu 14 jaar en zou toch liever wat meer tijd kunnen doorbrengen bij mij.
De regeling van bij de scheiding werd zo gedaan omdat ik volgens de vader te veel werkte en ik er nie genoeg voor onze dochter kon zijn. Sinds een paar maanden is het minder druk geworden op mijn werk en ben ik dan ook meer thuis, waardoor mijn dochter wel meer hier kan zijn.
Mijn dochter en ik hebben het hierover al veel gehad en ze zou dat liever hebben dat ze bij ons beiden evenveel tijd kan doorbrengen. Maar haar vader is daar niet voor te vinden. Ze heeft daar al over gepraat met hem maar hij wil het niet.
Mijn vraag was nu waar moet ik daarvoor zijn om dit waar te kunnen maken voor mijn dochter. Waar moet ik een aanvraag indienen of kan mijn dochter dat doen op haar naam.
alvast bedankt aan degene die me een nuttig antwoord kan geven
groetjes
Sylvke
-
Rebel-with-a-cause
- Berichten: 1216
Jouw dochter kan een brief schrijven naar de Jeugdrechter waarin zij vraagt om 'gehoord' te worden.Waar moet ik een aanvraag indienen of kan mijn dochter dat doen op haar naam.
Het hoorrecht is ingeschreven in artikel 931 van het Gerechtelijk Wetboek, en vult aldus artikel 12 van het Internationaal Verdrag inzake de rechten van het kind in. Dat artikel stelt dat iedere minderjarige zijn mening mag uiten in iedere juridische of administratieve procedure die hem aanbelangt.
Artikel 931 van het Gerechtelijk Wetboek voorziet dat de minderjarige die over het vereiste onderscheidingsvermogen beschikt, in elk geding dat hem betreft, op zijn verzoek of op beslissing van de rechter, kan worden gehoord door de rechter of door de persoon die deze aanwijst, zonder dat de partijen bij dat onderhoud aanwezig zijn.
Deze regeling, die het hoorrecht genoemd wordt, betreft een facultatieve mogelijkheid voor het horen van de minderjarige : het initiatief hiervoor kan zowel van de minderjarige zelf uitgaan als van de rechter. Indien de rechter beslist om de minderjarige te horen, kan deze evenwel weigeren. Indien het initiatief uitgaat van de minderjarige, kan de rechter slechts weigeren het kind te horen bij een speciaal gemotiveerde beslissing, uitsluitend gegrond op het feit dat de minderjarige niet over het vereiste onderscheidingsvermogen beschikt.
-
Rebel-with-a-cause
- Berichten: 1216
Ze zeggen allebei dat een rechter WEL naar de wens van mijn zoon zou horen. Maar heb ik dan niets te zeggen ??
Jouw zoon kan een brief schrijven naar de Jeugdrechter waarin hij vraagt om 'gehoord' te worden. Zie het onderlijnde inzake jouw inbreng op dat onderhoud met de rechter.
Artikel 931 van het Gerechtelijk Wetboek voorziet dat de minderjarige die over het vereiste onderscheidingsvermogen beschikt, in elk geding dat hem betreft, op zijn verzoek of op beslissing van de rechter, kan worden gehoord door de rechter of door de persoon die deze aanwijst, zonder dat de partijen bij dat onderhoud aanwezig zijn.