verblijfsregeling kinderen formuleren in EOT

[loe2]

Mijn man en ik zijn bijna een jaar uit elkaar en wensen nu een EOT aan te gaan. De kinderen (12 en 14 jaar) verblijven al die tijd bij mij; hij komt hen max. 1 avond per week (soms zelfs maar voor een uurtje) ophalen. Ook toen we nog samen woonden keek hij er nauwelijks naar om.

Bij eerste verkennende gesprekken omtrent het opstellen van een EOT geeft hij nu aan voor de kinderen bilocatie te willen ("omdat dat nu eenmaal de regel is" en omdat geen enkele rechtbank volgens hem een regeling van 1 dag (of avond) per week zal aanvaarden). Hij voegt er dan telkens (mondeling) aan toe dat we in praktijk onze huidige regeling wel kunnen verderzetten.

Ik heb hem al duidelijk gemaakt dat ik niet van plan ben dingen te tekenen die niet stroken met de waarheid of waar ik niet achtersta. (volgens mij vraagt hij enkel bilocatie om minder alimentatie te moeten betalen).

Mijn vraag :
- is het effectief zo dat een EOT automatisch bilocatie inhoudt (de onderlinge overeenkomst beduidt toch dat de ouders onderling overeenkomen in wat zij het beste vinden voor de kinderen of niet)
- indien ja : welke mogelijkheden zijn er dan om een overeenkomst af te sluiten ZONDER bilocatie en met een andere regeling
- indien nee : hoe kan dit dan best geformuleerd worden (1 avond per week is inderdaad nogal vaag) - moet die avond gespecifieerd worden (want dat verschilt nu ook van week tot week), of kunnen we er iets van maken in de zin van "1 avond per week, in wezen op vrijdag, tenzij anders uitzonderlijk afgesproken door beide partners".

[Rebel-with-a-cause]

Op de site tweehuizen staat het volgende in verband met het wettelijke rond het verblijf van kind(eren):

Als ouders niet zelf tot een akkoord komen, moet een rechter de knoop doorhakken.
Moet de rechter verblijfsco-ouderschap opleggen? Neen.
De wet bepaalt dat de rechter elke situatie apart moet inschatten en elk vonnis apart moet motiveren. Als een ouder verblijfsco-ouderschap vraagt, moet de rechter in de eerste plaats de mogelijkheid van verblijfsco-ouderschap onderzoeken.
De andere ouder die wil dat het kind hoofdverblijf bij hem of haar heeft, moet aantonen dat een hoofdverblijf gezien de omstandigheden meer in het belang is van het kind dan verblijfsco-ouderschap.

De rechter moet bij voorrang onderzoeken of verblijfsco-ouderschap goed is. Op die manier wil de wetgever de rechters onder druk zetten om de week-weekregeling even ernstig te nemen als andere verblijfsregelingen, maar dit betekent niet dat een rechter verplicht is om verblijfsco-ouderschap op te leggen. De rechter moet uitgebreid uitleggen waarom hij de regeling die hij beslist, de beste regeling vindt. Hij moet elke situatie apart inschatten en de beslissing over de verblijfsregeling motiveren naargelang de concrete omstandigheden en het belang van de kinderen en de ouders in kwestie. Als de rechter vindt dat verblijfsco-ouderschap, rekening houdend met alle omstandigheden, niet de beste regeling is, kan hij een hoofdverblijf bij één ouder beslissen.

De rechter mag verblijfsco-ouderschap enkel opleggen als de ouders gezagsco-ouderschap hebben én als een ouder verblijfsco-ouderschap vraagt. Deze ouder dient de precieze redenen aan te geven waarom hij dit vraagt. Als de andere ouder wil dat het kind hoofdverblijf bij hem of haar heeft, dan moet deze ouder ook aantonen dat dit gezien de omstandigheden meer in het belang is van kinderen en ouders dan het verblijfsco-ouderschap. De ouders dienen dus telkens heel concrete elementen aan te brengen om de rechter toe te laten te oordelen.