Vragen over omgangsrecht (lang, sorry)

[tatercounter]

- De vader van mijn kinderen maakt nauwelijks gebruik van zijn omgangsrecht (elke tweede week van zaterdag 9u tot zondag 17u). Twee mei was de laatste keer dat hij ze kwam halen, was toen bijna 3 maand geleden. In principe is er dus komend weekend terug omgangsrecht maar mijn jongens doen dit weekend hun Lentefeest. Nu dreigt ex ermee de jongens toch te komen halen "en als ge ze niet meegeeft haal ik er de flikken bij en dan slepen die de jongens desnoods bij u buiten". Zijn vriendin is "flik" dus hij voelt zich sterk.
Hij dreigt wel vaker met vanalles zonder die dreigementen effectief uit te voeren maar in deze wil ik wel graag weten wat mijn rechten zijn als hij hier effectief zaterdagochtend staat. Ben ik - in deze uitzonderlijke omstandigheden - verplicht mijn kinderen mee te geven? Kan de politie mijn jongens effectief manu militari uit mijn huis halen? Wat als ik ervoor zorg zaterdagochtend niet thuis te zijn met mijn kinderen? Ik heb tot nu toe - voor de gemoedsrust van mijn kinderen - nooit laten vaststellen dat hij zijn omgangsrecht niet uitoefende, kan dat zich tegen mij keren?


- Eind juni verhuizen wij. We zullen dan 160km van ex wonen. Hij weet dit sinds begin dit jaar (heb hem telefonisch op de hoogte gebracht). Kan hij in laatste instantie "in het belang van de kinderen" mijn verhuis tegen houden?
Ik ga er - gezien de prioriteiten die hij in zijn privéleven legt - vanuit dat hij de kinderen na de verhuis helemaal niet meer komt halen. Klopt het dat ik dan verhoging van allimentatie kan aanvragen? En hoelang moet hij aan zijn omgangsrecht verzaken voor ik die aanvraag kan indienen?

- Oudste zoon (12.5j) vraagt al een hele tijd om niet meer naar zijn vader te moeten gaan. Vooral de partner van ex zorgt voor een hoop frustraties bij mijn kinderen. Ik hoor zoveel verschillende verhalen over leeftijd waarop een kind zelf mag beslissen over dit soort dingen. Wat is waarheid en wat staat ons eventueel te doen om het omgangrecht tot de jongste (6j) te beperken?

Even voor alle duidelijkheid: ex en ik zijn niet de beste vrienden maar het laatste wat in mijn gedachten komt is mijn kinderen opstoken tegen hun vader. Daarmee zou ik vooral mijn kinderen kwetsen en dat is het me niet waard. Mijn oudste zoon is erg vroegrijp (mede door omstandigheden uit mijn huwelijk) en heeft een vrij accurate kijk op de dingen. Momenteel ben ik vooral bezig om hem te overtuigen zijn vader "nog een kans" te geven en probeer ik te verhinderen dat hij alle bruggen achter zich opblaast. Maar ik wil hem ook niet het gevoel geven dat hij alleen staat met zijn verdriet/frustraties tov zijn vader, ik wil dat hij weet dat ik zijn gevoelens serieus neem. En als hij werkelijk zijn vader niet meer wil zien (hij zegt dit al 1.5jaar), hoeveel moreel recht heb ik dan om hem daartoe te dwingen?

[j.demoor]

“Art.432...§3.Wanneer over de bewaring van het minderjarige kind mocht zijn beslist...dan worden de straffen bepaald in de §§1 en 2 toegepast op de vader of de moeder die het minderjarige kind onttrekt...aan de bewaring van hen aan wie het krachtens de beslissing is toevertrouwd,die het niet afgeeft aan degenen die het recht hebben het op te eisen of die het,zelfs met zijn toestemming,ontvoert of doet ontvoeren...“(Strafwetboek);

‘De onthouding van een ouder om zijn gezag te doen gelden teneinde de weerstand van een kind tegen de uitoefening van het bezoekrecht van de andere ouder te overwinnen kan,naar omstandigheden...het in art.369bis(nu 432) bedoelde misdrijf opleveren[Cass. 21 oktober 1986,R.W. 1986-87,1609-1610,noot;Cass. 28 oktober 1987, J.Dr.Jeun. 1988,7;Cass. 15 maart 1989, J.T. 1989,666;Cass. AR7009,8 februari 1994(X.), onuitg.,geciteerd door TRD&I 1994,545].

“Art.1385bis. De rechter kan op vordering van één der partijen de wederpartij veroordelen tot betaling van een geldsom,dwangsom genaamd,voor het geval dat aan de hoofdveroordeling niet wordt voldaan ..."(Gerechtelijk Wetboek) .Zie Benelux-Gerechtshof 11 mei 1982,LADAN t. DE BRUIN en WESSENBURG t. PETIT,F.B.U.,III.1.50.3-1.

‘In principe is er dus komend weekend terug omgangsrecht’ houdt in dat u dat recht moeten in acht nemen en dit zo lang het kind minderjarig is. De politie kan echter uw jongens NIET effectief manu militari uit uw huis halen. De vader kan in laatste instantie "in het belang van de kinderen" uw verhuis NIET tegenhouden.

U mocht er bij het totstandkomen van de omgangsregeling van uitgaan dat deze nageleefd werd. Indien het niet-naleven van het omgangsrecht aan u meer kosten veroorzaakt dan kan u op die grond aan de vrederechter VRAGEN zijn onderhoudsbijdrage te verhogen.

[roderidder]

De politie kan echter uw jongens NIET effectief manu militari uit uw huis halen.

Toch wel, al zijn dat de grote uitzonderingen. Als de situatie zodanig escaleerd tot onrustwekkende proporties, kan de politie contact opnemen met de procureur des Konings. Deze heeft een waaier van mogelijkheden o.a. opdacht geven om vb. "de dader" op te pakken.

Zo herrinner ik mij een vader ik dacht aan de kanten van Wellen die een jaar of 5 geleden het kind, die hij overigens ook een paar maanden niet meer gezien had, eigenhandig is gaan halen, als ik me niet vergis was er toen ook een feest gaande en is er mee naar zijn eigen woning gegaan en liet niemand meer binnen. Uiteindelijk is zelfs het speciaal interventieteam gevorderd om de man en zijn kind uit zijn eigen woning op te pakken.

Onlangs is er in het kader van intrafamiliaal geweld hier lokaal een over leg geweest waarbij politie voorstelde om poltie een grotere rol te geven vb. een mogelijkheid om "de dader" administratief aan te houden. Het Parket kon naar verluid zich vinden in die visie. Administratief aanhouden is de bevoegdheid van de politie zelf.

http://www.familietop.be/doc/doc08/0812 ... _Geel.html

RR

[tatercounter]

Maw: ik zorg er beter voor dat ik dit weekend niet thuis ben met de kinderen?
En als hij klacht indient omdat ik hem zijn omgangrecht ontzeg, in hoeverre is het feit dat hij dit recht nauwelijks uitoefent een argument?

Btw, ik zou hem enkel dit weekend zijn recht ontzeggen, dit is de eerste keer en ik ben niet van plan hier een gewoonte van te maken.

[roderidder]

waar je m.i. moet voor zorgen als ouder is en dan citeer ik een stukje wet uit Nederland waar dit als begrijpbaar verwoord wordt:

De ouderlijke verantwoordelijkheid wordt nader omschreven:
Een kind heeft recht op gelijkwaardig ouderschap na scheiding;
Een ouder is verplicht om de ontwikkeling van de band van zijn of haar minderjarig kind met de andere ouder te bevorderen;
De ouder die niet het gezag uitoefent, heeft niet alleen een recht maar ook de verplichting tot omgang.

bron: http://www.justitie.nl/onderwerpen/fami ... chapsplan/

Wat je doet met de andere ouder door het lentefeest exclusief voor U op te eisen op een manier waar de andere ouder ondanks een gerechtelijke uitspraak geen grip kan hebben op het lentefeest komt neer op een afschuwelijke vorm van kindermishandeling. De reden: Dit gedrag kan aanleiding geven tot grote frustratie bij de andere ouder waarvan de kans bestaat (je zou de deur openzetten) dat hij hierop gaat reageren.... vb. met politie, rechtzaak (zaken?). Zowat elke advocaat die wat begaan is met familierecht, zal de vader inlichtingen geven dat er iets bestaat als art. 387ter van ons burgerlijk wetboek

concreet houd dat in dat hij kosteloos en eenzijdig (u en Uw advocaat worden niet eens uitgenodigd op de zitting !!!) met absolute voorrang op alle andere zaken de rechter kan vatten die dan nog eens bevoegd is om en citeer uit de wet "Hij kan nieuwe beslissingen nemen met betrekking tot het ouderlijk gezag of de huisvesting van het kind." Deze beslissingen zal dan ook nog eens "uitvoerbaar bij voorraad van rechtswege" zijn.

Met andere woorden nog voor U er weet van heeft kan het voorkomen dat iemand U voor geweest is als je je kinderen gaat afhalen op school.

Duidelijker kan ik m.i niet meer zijn omdat ik weet mocht dit voordoen je ruzie en wrok zal hebben met de andere ouder die nog wel een hele tijd zal aanslepen. Bovendien staat die procedure los van het strafrecht waarbij een iets of wat advocaat je mogelijks voor de strafrechtbank zou kunnen dagen en verwijs naar de bijdrage van j.demoor ...dan worden de straffen bepaald in de §1 en 2 toegepast... concreet 8 dagen tot 1 jaar gevangenisstraf (die evenwel niet wordt uitgevoerd)

Wat je had kunnen doen is een procedure voeren voor die dag...
Nu kan je best het kind meegeven met de vader of met hem een praktische deal sluiten. (als puntje bij paaltje moet komen is zelfs daar een rechterlijke uitspraak voor nodig)

zie ook http://www.youtube.com/watch?v=1h19Z-tq3H0&fmt=22 (9min36)


RR

[tatercounter]

Wat je doet met de andere ouder door het lentefeest exclusief voor U op te eisen op een manier waar de andere ouder ondanks een gerechtelijke uitspraak geen grip kan hebben op het lentefeest komt neer op een afschuwelijke vorm van kindermishandeling.

Ik snap je redenering maar laat me toe even geshoqueerd te zijn door jouw veroordeling naar mij toe - want sorry, zo voelt het voor mij wel aan.

Wat ik hiervoor nog niet verteld had - uit schrik om langdradig te zijn - is dat "papa" al twee jaar zegt niet deel te willen nemen aan het lentefeest, geen uitnodiging wou (dit zegt hij zowel tegen mij als tegen de kinderen) "omdat het toch raar is met mijn nieuwe vriendin samen in 1 ruimte te zijn met jou en je nieuwe vriend" (zijn woorden dus). Ik was bereid om vriend thuis te laten (hoewel de kinderen hem er persé zelf bij willen) maar ook dat was geen oplossing want zijn vriendin wil niet dat hij ergens samen met mij is. Maw: hij houdt meer rekening met de jaloezie van zijn vriendin tov mij en mijn kinderen (de kinderen zeggen zelf dat ze door haar totaal niet geaccepteerd worden) dan met de gevoelens van zijn kinderen.
Omgangsrecht oefent hij enkel uit in de weekends dat zijn vriendin moet werken of hij de kinderen bij zijn moeder kan zetten (ik heb neiging om het woord "dumpen" te gebruiken), zoals ik eerder al zei: laatste keer zat er net geen drie maand tussen.

Ik heb een hoop persoonlijke rancune tov ex, hij heeft de kinderen imho mentaal mishandeld door ze getuige te laten zijn van dingen die een kind niet màg zien. Hij heeft mij fysiek, sexueel en psychisch mishandeld. Ik ga dus echt niet hypocriet doen en niet stellen dat ex mijn vriend is.
Mààr het belang van mijn kinderen gaat mij boven alles en iedereen, in hun belang probeer ik het contact met hem correct en beleefd te houden. Ik vind dat ik mezelf daarin weinig tot niets te verwijten heb.

Hij daarentegen voelde zich gekrenkt in zijn trots toen zijn "slaafje" (zijn woorden tov een oom van hem) hem verliet voor notabene een andere man. Hij kan nog steeds niet verkroppen dat ik sterker ben geworden, dat ik niet meer bang ben voor hem, probeert me regelmatig schrik aan te jagen maar doet dat zo subtiel dat er niks te bewijzen valt (vb: sms met "we zullen wel zien..." - of aan de foon bedreigingen uiten, zijn woord tegen het mijne?).

Met alle respect voor u, RR, maar wie mishandelt zijn kinderen dan? Ik heb die man twee jaar lang bijna gesmeekt om aanwezig te zijn op dat lentefeest omdat ik vind dat het zijn verdomde plicht is als vader. Nu is alles georganiseerd zonder hem en zou ik in laatste instantie moeten toelaten dat de kinderen het weekend ginder doorbrengen? Dat hun feest om zeep is?
Btw, ex zingt nu terug het liedje dat de kinderen niet van hem zijn, dat hij dna-test eist (hij doet maar, tot drie jaar na de geboorte van mijn jongste kind was ex mijn eerste en enige bedpartner), dat hij een leven wil zonder de kinderen.... Cru gezegd: als hij dat liedje volhoudt tot maandag ben ik gerust, en de kinderen ook. Die willen hem er gewoon niet meer bij, ze hebben enorm veel verdriet gehad door zijn afwijzing over dat feest maar uit zelfbescherming keren ze zich nu van hem af. Is dat ook niet een vorm van mishandeling, je kind zover drijven dat het zich van je afkeert?
En nee, hier zit ik voor niéts tussen. In bijzijn van de jongens praten mijn vriend en ik met respect over hun vader, wij stimuleren de kinderen zoveel mogelijk om hun vader "nog een kans" te geven, gaan vaak over onze eigen grenzen omdat we niet willen dat er bruggen worden opgeblazen (heb zelf gebroken met mijn eigen moeder, dus ik weet wel wat zoiets met een kind doet)....

Sorry voor de lange epistel maar 't moest even van m'n hart.

PS: filmpje heb ik niet bekeken omdat ik op deze pc geen geluid heb, maar vanavond heb ik laptop ter beschikking dus ik ga het zeker nog bekijken.

[roderidder]

Het is goed dat U gechoqueerd bent, dat biedt hopelijk ruimte om er even bij stil te staan ipv achteloos eroverheen te gaan.

Laten we de zaken zo duidelijk mogelijk stellen, niet zomaar, wel met rede en fundatie.

Het geweld dat Uw kinderen reeds ondergaan hebben valt naar mijn oordeel onder de definitie "kindermishandeling".

Als je Uw kinderen niet afgeeft aan, of verborgen houdt van de vader terwijl deze recht heeft op persoonlijk contact met het kind op te eisen, begaat U een misdrijf waar het kind geweld wordt aangedaan meer nog, dit is het kind gebruiken om tot strafbaar gedrag te komen die door een daad of een verzuim schade berokkent aan het kind. kortom: kindermishandeling!

...maar wie mishandelt zijn kinderen dan?

Die vraag is al moeilijker om te beantwoorden dan de vraag "of..." maar dat antwoord is wel handig als men rekening wil houden met het geheel van zaken en emoties voor ieder, dus ook het kind om het uiteindelijk uit die geweldspiraal te halen.

... maar uit zelfbescherming keren ze zich nu van hem af. Is dat ook niet een vorm van mishandeling, je kind zover drijven dat het zich van je afkeert?

Natuurlijk, meer nog het betreft hier een ernstige vorm van kindermishandeling. Het kind moet geestelijk wel gaan scheefgroeien, en ja het mechanisme hoe dit bij een kind van ouders die aan vechtscheiding doen tot stand komt is mij bekend.

RR

[tatercounter]

Ik heb hier gisteren vrij emotioneel gereageerd - ik ben ook maar een mens. Maar even duidelijkheid scheppen:

- het is niet omdat ik wijs op de fouten die ex maakt dat dat mij de vrijheid geeft zelf onrechtvaardig te handelen.

- uw shocktherapie heeft "gewerkt", zijnde dat ik mezelf en mijn kinderen tot nu toe net iets teveel als "alleen maar" slachtoffer zag en niet voldoende kritisch naar mijn eigen gedrag keek.
Ik had tot nu toe elke sms van ex omtrent het lentefeest genegeerd of gecounterd.
Ik heb hem gisteren uiteindelijk gebeld en hem mijn en de kinderen hun angst en frustraties uitgelegd zonder daarbij mijn uiterlijke kalmte te verliezen.
Ik heb hem zelfs nog maar een keer aangeboden/gesmeekt om naar het feest zelf te komen, hij "ging erover nadenken" wat mij vooral doet vermoeden dat hij toestemming zal vragen aan zijn huidige partner.
Maar soit, ik ben nog maar 's over mijn eigen grenzen heen gegaan in de hoop mijn kinderen het enige cadeau te bezorgen dat ze écht willen, nl dat hun vader aanwezig is op hun feest.
Ik hoef hiervoor geen pluimen op mijn hoed, wou enkel aangeven dat dingen bij mij soms "bezinktijd" nodig hebben en dat ik gedaan heb wat ik denk dat goed is voor mijn kinderen.

En u hebt idd een punt wanneer u mij van achteloosheid "beschuldigt". In een situatie als de mijne heb je heel vaak te maken met jaknikkers, de mensen die dicht bij je staan hebben vaak zelf gezien wat voor iemand ex is en zijn dan ook niet meer in staat/bereid om kritisch te kijken naar de eigen houding. Dat is heel mooi en menselijk maar helpt de kinderen op zich weinig vooruit.
In die zin hebt u misschien meer betekend voor de kinderen - en voor mij - dan al die lieve mensen die zo vreselijk veel medelijden met ons hebben. Waarvoor dan ook mijn dank.

[roderidder]

Laten we de sterke en onverwachte bewoordingen handen en voeten geven zodat we er een houvast aan hebben. Dat kan nuttig zijn om dit onderscheid te maken wat als kindermishandeling aanvoelt en wat er elke parketmagistraat en politieagent onder moet verstaan:

Hier staan de definities:
http://www.f4j.be/doc/doc06/060301_Col0 ... eraal.html

samengevat:

1. Wordt als intrafamiliaal geweld beschouwd iedere vorm van fysiek, seksueel, psychisch of economisch geweld tussen leden van een zelfde familie, ongeacht hun leeftijd.
2. Wordt als extrafamiliale kindermishandeling beschouwd iedere vorm van fysiek, seksueel, psychisch of economisch geweld op de persoon van een kind door iemand die niet tot zijn/haar familie behoort.
3. Met geweld wordt bedoeld: alle strafbare gedragingen die door een daad of een verzuim schade berokkenen aan de benadeelde persoon.

Dat geweld kan fysiek zijn (bvb. opzettelijke slagen en verwondingen), seksueel (bvb. aanranding van de eerbaarheid of verkrachting),psychisch (bvb. belaging, laster, eerroof, beledigingen) of zelfs economisch (bvb. verlating van familie)

Hieruit volgt mijn redenering: Als je art.432 van het Strafwetboek (zie bijdrage j.demoor) schendt dan doe je je kind geweld aan en ja doe je aan kindermishandeling.

RR

[roderidder]

De vader weet dat dit feest er zit aan te komen en het kan goed zijn dat hij U zelfs op een georkestreerde wijze U een hak wil zetten om een één of andere reden. Hoe lelijk en slinks dit ook mogen wezen, juridisch staat hij die dag sterk. Zelfs al lokt hij dit zelf opzettelijk uit, hij heeft dan wel degelijk de mogelijkheid om een eenzijdig verzoekschrift neer te leggen ten gevolge van de "bilicatiewet"
http://www.f4j.be/doc/doc06/060904_de_bilocatiewet.html

Het is zelfs zijn plicht om die dag ... ach je hebt het beeld

Wat de echte plicht is van ouders is samen hun kinderen een zo goed mogelijk parcours af te leggen tot aan hun meerderjarigheid. Concreet houd dit in dat je je eigen kinderen geen geweld mag aandoen. Maar hoe je het ook bekijkt, als je als gescheiden ouders er niet in slaagt om het ouderlijke conflict te beheersen dan doe je je kinderen geweld aan!
Zijn het de ouders die hun kinderen meestal mishandelen?
Ja, helaas maar ook menselijk gelet hun positie waarin ze geplaatst worden. Als na scheiding door een rechterlijke uitspraak een onevenwicht komt in de machtsverhouding (wie het kind heeft heeft de macht) dan volgt iets wat men niet kan aanvaarden, machteloosheid, frustratie etc etc allemaal zaken waaruit haat, wraak, bedreiging etc etc kan worden geboren.

De maatschappij is te blind voor diegene die dit onevenwicht opzettelijk installeert en over die correcte toepassing van de gerechtelijke uitspraken waakt (dit is de taak van het OM). Dat zijn vaak de veroorzakers, de bron van onnodig veel en te vaak onmenselijk veel leed en ellende, waarbij adocaten hun brood dik aan verdienen (in de VS noemen ze dit de multi-billion dollar industrie). De juridische wereld moet er dus goed op letten dat ouders na een scheiding in een gelijkwaardige positie terrechtkomen. Dat is goed voor de vrede tussen de ouders en goed voor het kind. In onderstaande video legt ook Joep Zander uit waarom men niet te vlug enkel maar de ouders met de vinger te wijzen.
http://www.youtube.com/watch?v=rLVFLuwJAi0&fmt=22

Waarvoor dan ook mijn dank.

Dank U, al is het service van het huis zeg maar

RR

[chrisd]

U mocht er bij het totstandkomen van de omgangsregeling van uitgaan dat deze nageleefd werd. Indien het niet-naleven van het omgangsrecht aan u meer kosten veroorzaakt dan kan u op die grond aan de vrederechter VRAGEN zijn onderhoudsbijdrage te verhogen.

Maar dat niet alleen: TS wil haar eigen leven ook weer op orde gaan krijgen; moet er daartoe natuurlijk door eigen optreden wel zelf aan bijdragen, dat ex zich alsnog gewoon aan afspraken gaat houden.
Nu deze zich onvoldoende aan TS zelf gelegen laat liggen, zal de rechter er mogelijk op enig moment weer aan te pas moeten komen.
Die doet in dit geval alleen iets op basis van papier.

Als ex dus weer eens een belangrijke afspraak gewoon niet nakomt, b.v. de kinderen niet komt ophalen, zou ik niet telefoneren of zo, maar, natuurlijk op een normale tijd, bij hem aanbellen en, natuurlijk vriendelijk, vragen om een gesprek om dat probleem op te lossen.
En waarom het hem gemakkelijk gemaakt TS lastig te vallen via de telefoon en zich ook anderzins als een puber te gedragen??; zou gewoon zeggen, daar geen zin meer in te hebben en om die reden alleen in persoon of schriftelijk te willen kommuniceren; TS zal zich b.v. wel bereid kunnen verklaren na die verhuizing ex zelf te bellen, nadat hij daar schriftelijk en met opgaaf van reden om gevraagd heeft.
Uitblijven van passende oplossing van telkens door ex veroorzaakte problemen zou ik voorlopig telkens met een beschrijving van het voorgevallene gewoon per aangetekende brief bevestigen en de volgende keer idem, etc..
Daarmee plaatst TS zichzelf natuurlijk sowieso in een heel andere positie.

Werkte althans meteen in een kwestie, waarbij een broer van mijn echtgenote mij bleef lastigvallen.